Midden in de Winternacht - recensie

Een onverwacht leuke Nederlandse kerstfilm.

Het is wellicht niet zo verrassend dat een Nederlandse kerstfilm zijn inspiratie uit Amerika haalt. De belangrijkste inspiratiebronnen van Midden in de Winternachtzijn echter gelukkig niet de vele verschrikkelijk sentimentele Amerikaanse kerstfil Dit is een film die op sommige momenten de anarchistische humor vanBad Santazeer goed weet te combineren met de warmte en wonderlijkheid van Steven SpielbergsE.T.

De invloed vanE.T. - en Spielberg in het algemeen - wordt al duidelijk uit de plotbeschrijving. De jonge Max treurt erg vanwege de scheiding van zijn ouders. Bovendien woont zijn vader inmiddels met een nieuwe vriendin in Mexico. Wanneer Max op een avond wat geluiden uit de schuur hoort komen, komt hij er achter dat er een eland in de schuur is gevallen. Nog verbazingwekkender is dat die eland blijkt te praten en Moos heet. Max sluit al snel vriendschap met Moos, en deze vriendschap doet Max langzaam maar zeker uit zijn schulp kruipen. Er is echter een probleem: Moos is de eland van de Kerstman. Tijdens het vliegen zijn ze neergestort en elkaar kwijtgeraakt. En als de Kerstman zijn eland niet terugkrijgt, gaat Kerst niet door.

Sprookjesachtig 'Nederland'

De magie van de film begint al met de setting.Midden in de Winternachtvindt plaats in een soort sprookjesversie van Nederland. Het is gefilmd in de enorme, met sneeuw bedekte, bossen van Zweden. De personages wonen aan de rand van het bos in grote houten huisjes. De meest dichstbijzijnde stad is een typisch noordelijke stad, die extra mooi wordt door de sneeuw en kerstverlichting. Regisseur Lourens Blok doet geen enkele poging om dit op een realistische versie van Nederland te doen lijken. We moeten er simpelweg vanuitgaan dat dit Nederland is, omdat alle personages Nederlands spreken. Dit is een hele goede beslissing van regisseur Blok. Ten eerste maken deze winterse sferen (die wij simpelweg niet hebben in Nederland) het hem makkelijker om een warme kerstsfeer te creëren. Ten tweede draagt het bij aan de mooie fantasiewereld van de film. Het herinert ons eraan dat in film alles mogelijk is.

De belangrijkste fantasielementen van de film zijn echter natuurlijk de pratende eland Moos en de Kerstman. Dat deze elementen zo leuk zijn komt doordat de 'normale' personages zo nuchter zijn. Moos en zijn familieleden reageren allemaal stomverbaasd op het feit dat er een pratende eland in hun schuur staat, en dat hij beweert van de Kerstman te zijn. De Kerstman bestaat immers niet, en als hij al bestaat gebruikt hij rendieren. De reactie van Max' hoogbegaafde zusje Kiki is nog het leukst. Zij probeert met een wetenschappelijke verklaring Moos ervan te overtuigen dat hij toch echt niet kan bestaan. Maar al snel moeten Max en co. accepteren dat dit alles blijkbaar toch echt mogelijk is. Dit zijn geloofwaardige reacties die ons helpen te identificeren met de personages.

Identificatie met de personages is ook mogelijk doordat de meeste personages leuk uitgewerkt zijn. Zeker de jeugdige kijker zal veel plezier beleven aan de personages van Max, Kiki en Moos. Zij zijn in bijna iedere scène te zien en krijgen karaktertrekken mee, waar kinderen iets van zichzelf in kunnen zien. En de problemen waar ze mee te maken hebben, gaan allemaal over zaken die kinderen bezighouden. Zo is de vriendschap tussen Moos en Max heel mooi uitgewerkt. Moos en Max beseffen dat ze binnenkort niet meer samen zullen zijn, aangezien Moos weer mee zal moeten met de Kerstman. Ze beseffen echter ook dat het nu eenmaal niet anders kan. De verschillende emoties die daarbij horen worden overtuigend overgebracht door regisseur Blok, acteur Dennis Reinsma (Max) en Jeroen van Koningsbrugge. Deze laatste spreekt de stem van Moos in en doet dat met veel emotie en humor, al zijn Moos' humoristische one-liners soms wat te geforceerd.

Sterrenstof

Ook de volwassen personages zijn heel leuk. Vooral geslaagd is de rol van Derek de Lint als de Kerstman. De Kerstman bestaat echt, maar hij heet eigenlijk Eddie ('de Kerstman is zijn artiestennaam'). Hij is een goede man, maar geen heilige. Kerst betekent voor hem hard werken en in zijn boosheid kan hij gemeen uitvallen tegen de klungelige Moos. En wanneer Moos, door toedoen van de gemene buurman Panneman, zijn sterrenstof kwijtraakt en niet kan vliegen, wordt de Kerstman wanhopig. Gelukkig is daar de (verliefde) oma van Moos die hem er met een fles vodka en een peptalk weer bovenop helpt.

Dit is een kerstfilm die met veel warmte, fantasie en humor de gemoedelijke sfeer van Kerst weet over te brengen. Daarnaast is dit een hele mooie film voor kinderen die zich terug zullen kunnen vinden in de jeugdige personages. Het is behoorlijk voorspelbaar, maar dat is niet erg wanneer het zo goed is uitgewerkt.