Milo - recensie

NaKauwboyopnieuw een jeugdfilm die vooral ook een volwassen publiek zal aanspreken.

Een vader die via eigen gemaakte videocommercials veel geld verdient met het verkopen van kleding en andere produkten. Een Roemeense moeder waarvan niet duidelijk is wat ze doet of waar ze vandaag komt.

Ee zoon die zich elke dag helemaal moet insmeren met witte crème vanwege een huidziekte. En een vrijzinnige opa die in een groot landhuis woont. Deze wat afwijkende elementen vormen in een notendop de basis voor de jeugdfilmMilo. En toch weet de film te overtuigen en een realistisch beeld op te roepen.

Het gezin staat onder strenge leiding van de vader, gespeeld door Stuart Graham (Hunger, Shadow Dancer). Hij legt zijn gezin grote beperkingen op. Zo verbiedt hij Milo mee te gaan met zomerkamp, terwijl hij hem en zijn vrouw (Laura Vasiliu uit4 Months, 3 Weeks, 2 Days) wel regelmatig laat meespelen in zijn commercials. Dit levert steeds grotere spanningen op, die helemaal oplaaien als Milo besluit toch stiekem het huis te ontvluchten om op eigen houtje af te reizen naar het zomerkamp. Onderweg komt hij twee kruimeldieven tegen waar hij een tijd mee optrekt. Veel spannender dan het gecontroleerde leven thuis. Als op een gegeven moment hij toch weer in de armen van zijn vader wordt gedreven, vindt daar uiteraard de klassieke confrontatie plaats.

Milois een film die met behulp van veel landen en instanties tot stand is gekomen. De Nederlandse filmmakers Berend en Roel Boorsma - die hiermee hun speelfilmdebuut maken - kregen op het Binger Filmlab de kans hun script te ontwikkelen .Op het Nederlands Film Festival konden ze hun film pitchen, waarna op het Filmfestival Rotterdam een Ierse en Belgische co-producent zich meldden. Een fonds via het Belgische Tax Shelter programma maakte het compleet. Ook de cast is uit meerdere landen bijeen verzameld. Naast de Ierse jongen Lorcan Bonner, die als Milo zijn filmdebuut maakt, de Ierse Stuart Graham en de Roemeense Laura Vasiliu, speelt ook de Nederlandse Dolf de Vries (Zwartboek, Soldaat van Oranje) mee als de grootvader. Dat dit geen europudding hoeft op te leveren, liet eerder al de Nederlands-Ierse co-produktieNothing Personalzien. Milo valt op door een origineel script en sterk acteren. Terecht won de film dan ook de MovieSquad Award op het afgelopen Cinekid filmfestival.

Het bijzondere vanMilois de vanzelfsprekendheid waarmee zware thema's worden benaderd. Een eenling zijn, geborgenheid zoeken, de worsteling met het prefecte beeld van de vader en het rusteloze zoeken naar wat anders. Alleen de twist middenin de film over de acceptatie van de huidziekte wordt soms wel wat geforceerd uitgespeeld. Ook de tegenstelling tussen de vrije dieven in een romantisch-shabby omgeving tegenover de strenge vader in het kille huis doet soms wat cliché-matig aan. Dat neemt niet weg dat de film door het sterke acteren, de effectieve soundtrack en de prachtige wide-screen shots van het Ierse landschap weet te overtuigen en te ontroeren.

MetMiloleveren de broers Boorsma een mooi debuut af die zowel voor kinderen als volwassenen is. Ondanks de soms wat aangezette tegenstellingen is het een mooie film die met een coherent verhaal, een goede cast en prachtig camerawerk laat zien dat Europese co-produkties erg goed kunnen uitpakken.