Een Franse komedie met twee steengoede hoofdrolspelers, dat is wat Mon Pire Cauchemar van de Franse regisseuse Anne Fontaine ( Coco Avant Chanel ) doet vermoeden.
Sociale clash
De synopsis is eigenlijk al een beetje cliché: een vrouw, Agathe, die hoog op de maatschappelijke ladder staat, valt voor een man uit het arbeidersmilieu, Patrick genaamd. De context is de Franse hoofdstad. Zij woont met haar echtgenoot en zoon in een chique flat. Hij woont met zijn zoon, over wie hij de voogdij dreigt te verliezen, in een bezemkast. Hun zonen zitten in dezelfde klas en zijn bevriend. Zij leidt een stressvol leven met een man wie ze al zo lang samen is, dat men nauwelijks nog van een seksuele relatie kan spreken. Hij is een relaxt iemand met weinig tact, maar met gouden handen. Zij is een succesvolle zakenvrouw terwijl hij in aanraking met de politie is geweest.
De synopsis is eigenlijk al een beetje cliché: een vrouw, Agathe, die hoog op de maatschappelijke ladder staat, valt voor een man uit het arbeidersmilieu, Patrick genaamd. De context is de Franse hoofdstad. Zij woont met haar echtgenoot en zoon in een chique flat. Hij woont met zijn zoon, over wie hij de voogdij dreigt te verliezen, in een bezemkast. Hun zonen zitten in dezelfde klas en zijn bevriend. Zij leidt een stressvol leven met een man wie ze al zo lang samen is, dat men nauwelijks nog van een seksuele relatie kan spreken. Hij is een relaxt iemand met weinig tact, maar met gouden handen. Zij is een succesvolle zakenvrouw terwijl hij in aanraking met de politie is geweest.
Burgerlijk
Al in de eerste minuten van de film is het karakter van Agathe treffend geschetst. De burgerlijke vrouw heeft het hart op de tong en weet wat ze wil. Tijdens een vergadering met de ouders op school neemt ze voordat de directeur iets kan zeggen als een wervelwind het woord. Wanneer Patrick te laat het klaslokaal binnenkomt, wordt de situatie dolkomisch. Isabelle Huppert is perfect in haar rol als stijlvolle zelfzekere Parisienne die het als galeriehoudster vanzelfsprekend vindt dat haar orders worden gevolgd. De Belgische acteur Benoît Poelvoorde speelt in de gedaante van Patrick haar ideale tegenpool. Hij neemt eveneens geen blad voor de mond. Hij houdt van voluptueuze vrouwen en neemt het niet zo nauw met de etiquette.
Al in de eerste minuten van de film is het karakter van Agathe treffend geschetst. De burgerlijke vrouw heeft het hart op de tong en weet wat ze wil. Tijdens een vergadering met de ouders op school neemt ze voordat de directeur iets kan zeggen als een wervelwind het woord. Wanneer Patrick te laat het klaslokaal binnenkomt, wordt de situatie dolkomisch. Isabelle Huppert is perfect in haar rol als stijlvolle zelfzekere Parisienne die het als galeriehoudster vanzelfsprekend vindt dat haar orders worden gevolgd. De Belgische acteur Benoît Poelvoorde speelt in de gedaante van Patrick haar ideale tegenpool. Hij neemt eveneens geen blad voor de mond. Hij houdt van voluptueuze vrouwen en neemt het niet zo nauw met de etiquette.
De Franse actrice Isabelle Huppert heeft al een mooi aantal rollen bij elkaar gespeeld. Haar filmdebuut in Faustine et le Bel Et é dateert al van 1972. Na samenwerkingen met bekende cineasten als Paul Cox ( Cactus in 1986), Curtis Hanson ( The Bedroom Window in 1987), Claude Chabrol (in Une Affaire de Femmes in 1988, Madame Bovary in 1991 en La Cérémonie in 1995) was één van de hoogtepunten uit haar carrière haar hoofdrol in La Pianiste van Michael Haneke, in 2001. Benoît Poelvoorde is dan weer het meest bekend van zijn rol in de Belgische cultfilm uit 1992, C’est Arrivé Près de Chez Vous . In 2004 werkte hij al eens samen met cineaste Anne Fontaine voor de film Entre Ses mains .
Situatiehumor
Het is grappig, de ontmoetingen tussen beide antagonisten. Ook het contact tussen Agathes echtgenoot en Patrick verloopt in eerste instantie vlotjes en komisch. Weinig realistisch komen de vele situaties over maar toch zijn verschillende scènes bij momenten erg vermakelijk. De nevenpersonages, zoals het wulpse liefje van Patrick of zijn Belgische neef, worden net iets té dik in de verf gezet. Hoewel het gegeven van een carwash waar voertuigen door schaars geklede dames een beurt krijgen, ongetwijfeld voor sommigen een mooie fantasie. Spijtig dat het allemaal net iets te overdreven wordt, bijvoorbeeld wanneer Agathe in de bar naast de carwash met haar iets minder stijlvolle zusters verbroedert.
Het is grappig, de ontmoetingen tussen beide antagonisten. Ook het contact tussen Agathes echtgenoot en Patrick verloopt in eerste instantie vlotjes en komisch. Weinig realistisch komen de vele situaties over maar toch zijn verschillende scènes bij momenten erg vermakelijk. De nevenpersonages, zoals het wulpse liefje van Patrick of zijn Belgische neef, worden net iets té dik in de verf gezet. Hoewel het gegeven van een carwash waar voertuigen door schaars geklede dames een beurt krijgen, ongetwijfeld voor sommigen een mooie fantasie. Spijtig dat het allemaal net iets te overdreven wordt, bijvoorbeeld wanneer Agathe in de bar naast de carwash met haar iets minder stijlvolle zusters verbroedert.
Conclusie
Mon Pire Cauchemar is best een genietbare film, de situaties doen je zelfs in het slechtste geval verschillende malen lachen, maar het scenario laat het toch ergens halfweg afweten en valt iets te vaak terug op clichés.
Mon Pire Cauchemar is best een genietbare film, de situaties doen je zelfs in het slechtste geval verschillende malen lachen, maar het scenario laat het toch ergens halfweg afweten en valt iets te vaak terug op clichés.
