New York, I Love You - recensie

Wie de filmposter van deze rolprent bekijkt, zal zien dat bijna half acterend Hollywood een rolletje speelt in deze film. Dan moet het wel een topfilm zijn, toch?

Zodra je in de bioscoopzaal zit en niets van de achtergrond van dit project af weet, dan zul je raar opkijken wanneer je ontdekt dat dit een verzameling korte films is in plaats van een echte hoofdfilm. Deze film bestaat namelijk uit elf korte films van ongeveer tien minuten en is de spirituele opvolger van Paris, je t’aime van regisseurs Olvier Assayas en Frédéric Auburtin. Hierin stond Parijs centraal in de korte films en datzelfde geldt voor deze rolprent. New York is de grootste acteur in het geheel en wordt aangevuld door een aantal grote namen uit Hollywood. Het gros van de korte films heeft iets met elkaar te maken, doordat er dezelfde personages of locaties in spelen. Hierdoor lijkt het allemaal toch nog een beetje een geheel.

Hollywood
Hayden Chistensen, Christina Ricci, Andy Garcia, Bradley Cooper, Ethan Hawke, James Caan, Shia LaBeouf en Orlando Bloom. Allen spelen een kleine rol in deze verzameling filmpjes. Bijna alle filmpjes houden het thema ‘het leven in de stad’ aan. Zo speelt Christensen een zakkenroller die naarstig op zoek is naar een nieuwe romance. Shia LaBeouf vertolkt de rol van een gehandicapte bellboy en Bradley Cooper maakt een ritje in de New Yorkse taxi. Dit levert grappige en interessante situaties op, maar hoe die situaties verder lopen wordt je niet verteld, want dan is het alweer tijd voor het volgende filmpje. Het meest bijzondere filmpje was toch wel die ene waarin Anton Yelchin een meisje zoekt om mee naar het bal te gaan. Uiteindelijk gaat hij met de gehandicapte dochter van Mr Riccoli. In eerste instantie ziet hij het niet zitten, maar uiteindelijk heeft hij de avond van zijn leven.

Geboeid
‘Waar zit ik nu eigenlijk naar te kijken?’, is een vraag die ik mezelf meerdere malen stelde tijdens mijn verblijf in de bioscoopzaal. Op de één of andere manier was ik geboeid door de manier waarop de verhaaltjes liepen en toch een kleine indruk op me maakten. Maar nergens komt de vaart er echt in, terwijl dat bij een normale, goede film wel het geval is. Het komt namelijk voor dat een of meerdere segmenten uit de film, minder interessant zijn dan anderen. De spanningsboog is duidelijk ver te zoeken en dat vind ik persoonlijk erg vervelend. Ook de connecties tussen de verhalen zijn minimaal en hebben eigenlijk geen bestaansrecht. Bepaalde personages uit verschillende verhalen komen elkaar meerdere malen tegen, maar er wordt niks interessants meegedaan. Meer dan het gevoel van ‘hey, die ken ik uit het vorige filmpje’, roept het niet op.

Conclusie
Ik weet niet zo goed wat ik met New York, I Love You moet. Het is een poging om iets heel moois neer te zetten, maar slaagt hier eigenlijk nergens in. Desondanks is de film vermakelijk mits je jezelf in de spanningsboog kan vinden. Toch heb ik het gevoel dat er veel meer in dit project had gezeten als de regisseurs van de elf filmpjes iets meer samen hadden gewerkt. New York is de grote ster van de film.