Nocturnal Animals - recensie

Amy Adams speelt de rol van kunstenares Susan Morrow die na jaren geen contact gehad te hebben met haar ex Edward Sheffield opeens het manuscript van diens roman, die tevens aan haar opgedragen is, op de deurmat vindt. Haar eigen relatie met Hutton Morrow (Armie Hammer), een toyboy die over vrouwelijk aandacht niet te klagen heeft, zit flink in het slop en het lezen van het manuscript doet haar terug verlangen naar de tijd met Edward. Ze vraagt zich steeds meer af of hetgeen wat ze heeft nu eigenlijk wel hetgeen is dat ze wil hebben. Het is de vraag of beide oude geliefden elkaar ooit weer in die hoedanigheid zullen aantreffen, maar de aanloop is er in ieder geval.

Persoonlijk drama

Parallel aan deze enigszins romantische verhaallijn, loopt het verhaal dat Edward in zijn boek beschreven heeft en dat tevens over hemzelf gaat. In dit verhaal gaat Tony Hasting, tevens gespeeld door Gyllenhaal, op vakantie met zijn vrouw (Isla Fisher) en dochter (Ellie Bamber) en worden zij in 'the middle of nowhere' in Texas door een drietal jongens van de weggereden, resulterend in een lekke band. Ray Marcus (Aaron Taylor Johnson) en zijn twee kompanen bieden na enkele vervelende onderonsjes aan om de lekke band van de auto van het gezin te verwisselen, maar het getreiter blijft intussen doorgaan. Het gaat zover dat Ray en een metgezel Tony's vrouw en dochter ontvoeren en dat Tony door de derde kompaan bij nacht in de vergetelheid achtergelaten wordt. Bij terugkomst in de bewoonde wereld ontdekt Tony dat zowel zijn vrouw als dochter vermoord en verkracht zijn en ondanks het gebrek aan getuigen zet sherrif Bobby Andes (Michael Shannon) alles op alles om de daders met de hulp van Tony te vinden.

Deze twee verhaallijnen worden aangevuld met de nodige flashbacks, waardoor er gedurende de rolprent steeds meer duidelijk wordt over de karakters en hetgeen dat hun bindt. Gezegd moet worden dat dit voor de kijker af en toe verwarrende momenten oplevert, omdat de flashbacks vrij onaangekondigd de revue paseren en soms maar enkele seconden duren. Gelukkig drukt het de pret niet, want regisseur Tom Ford weet met Nocturnal Animals een geweldig schouwspel neer te zetten. De muziek zet het geheel op bijzondere wijze kracht bij en ook cinematografisch worden er een aantal trucjes uitgehaald waar je als kijker alleen maar van kan genieten.

En dan is er natuurlijk nog die sterrencast. Waar de performance van Adams erg vlak is, schitteren Gyllenhaal en Taylor-Johnson. Gyllenhaal is al jaren bezig een geweldige naam te maken in Hollywood en dat zet hij in deze film gretig door. Taylor-Johnson steelt echter de show door een geweldige engerd neer te zetten waar je haren flink van overeind zullen staan. Als laatste mag de rol van Shannon niet onopgemerkt blijven. Hij weet op geweldige wijze een nukkige 'hillbilly' sheriff neer te zetten, die gaandeweg het verhaal vordert toch andere kanten van zijn karakter laat zien. Hierdoor wordt de zoektocht van Tony en sheriff Andes meeslepend en zit je op het puntje van je stoel te wachten wat de volgende stap in het politie onderzoek wordt.

De spanning maakt Nocturnal Animals een dijk van een film. Enkele minpuntjes zijn de verwarrende verweving van de verhaallijnen en flashbacks die het geheel af en toe onduidelijk maken. Daarnaast is het einde van de film niet bevredigend genoeg en laat het net iets teveel aan de verbeelding over. Een stilistische keuze die hier niet lekker uitpakt. Nocturnal Animals weet namelijk erg te boeien, waardoor je van de karakters gaat houden en je wil weten hoe het met deze personages afloopt. Desalniettemin tovert regisseur Tom Ford met Nocturnal Animals een prachtig drama uit de hoge hoed, dat je nog lang zal bijblijven.