North - recensie

Tragikomische roadmovie over een depressieve skiër op weg naar volwassenheid.

Neem een plastic jerrycan, een destilleerapparaat, een grootverpakking suiker en je hebt het recept voor Noorse 'hjemmebrent', illegaal gestookte drank met een alcoholpercentage van 96 procent.

Neem een helder script, een dromerige soundtrack en een onervaren talentvolle regisseur (Rune Denstad Langlo) met op de achtergrond de meest idyllische plekken van Noorwegen en je hebt een prijswinnende film op het Tribeca Film Festival in de categorie Best New Narrative Filmmaker.

Zenuwinzinking
De pillenslikkende, televisieverslaafde Jomar (Anders Baasmo Christiansen) is zo goed als vergroeid met zijn plastic jerrycan met hjemmebrent, want “het zit hem gewoon even niet zo mee”. Hij is zijn vriendin en zijn carrière als professioneel skiër kwijtgeraakt na een zenuwinzinking en vult zijn dagen met pillen, drank en 'disasterweek' op National Geographic.

Hij werkt op een skipiste, woont op een skipiste en kijkt de hele dag hoe mensen van de berg afglijden, maar durft zelf door zijn angststoornis nog niet eens een bus in. Hij smeekt zijn psychiater hem weer op te nemen in de kliniek, maar het is tijd voor Jomar om weer de wereld in te trekken. Als zijn voormalige beste vriend hem ook nog komt melden dat hij een zoon heeft bij zijn ex-vriendin gaat er een knop om. Hij laat zijn skihut opzettelijk 'per ongeluk' afbranden en begint aan de 1100 kilometer lange reis. Niet op een grasmaaier. Op een sneeuwscooter dit keer.

Originaliteit
North heeft de klassieke coming of age structuur; een jongvolwassene met levensangst maakt een reis die hem emotioneel sterkt en hem de kracht geeft om zijn angsten onder ogen te komen. Hierin is de film niet echt vernieuwend. De originaliteit van de film zit in de absurde scènes, de droogkomische dialogen en de wonderschone beelden. Je blijft grinniken om de knullige onhandigheid waarmee Jomar zich door ogenschijnlijk simpele situaties heen worstelt. Hij wordt beschoten, stoeit met een vorkheftruck en sluit vriendschappen met allerlei wonderlijke figuren. Een klein meisje, een homoseksuele boer, een tankpeloton en een bejaarde Noorse indiaan. Met als hoogtepunt een scène waarin hij een met alcohol doordrenkte tampon op zijn hoofd plakt.

Vol ambivalentie
Tijdens de reis durft Jomar steeds meer en leer je dat hij, naast zijn worstelingen, ook eigenlijk best veel kan en durft. Acteur Anders Baasmo Christiansen vertolkt voor het eerst een hoofdrol in een film. Dit is niet te merken, hij draagt de film met overtuiging en gemak. Hij speelt recht-toe recht-aan, zonder voorbij te gaan aan de onderliggende emotionele pijn van Jomar. Het goeie is dat Christiansen twee totaal verschillende kanten heeft. Aan de ene kant zie je een reusachtige introverte verstarde man en aan de andere kant zit een kleine onschuldige jongen in hem verscholen. Dat is het goeie, dat je continue heen en weer geslingerd wordt tussen allerlei tegenstrijdigheden. Dit wordt onderstreept door de verrassende combinatie van een typisch Scandinavische beeldvoering, poëtisch, gestileerd, abstract en een ritmische melancholische folk-soundtrack zoals je die bij de film Into the Wild al eerder hoorde. Rune Denstad Langlo laat duidelijk merken door wie hij zich laat inspireren.

Conclusie
Soms gebeurt er iets magisch waardoor een film net iets extra's heeft. North is een van die films waarbij alle puzzelstukjes precies in elkaar passen. Alle overbodige scènes zijn er uitgehaald, waardoor de film compact en explosief wordt. Dat er tegelijkertijd ruimte is voor weidse landschappen, langzame cameravoering en een goede uitwerking van de personages maakt het een film die op heel veel vlakken kan aanspreken. Dat deze low-budget film is geschoten tijdens sneeuwstormen bij temperaturen van min 25 graden in slechts 34 dagen dwingt alleen nog maar meer respect af.