Een onvervalst ecologisch sprookje.
Natuurfilms zijn populair, en niet alleen maar op tv.De Nieuwe Wildernis wist vorig jaar massa's mensen naar de bioscoop wist te trekken. OfOnce Upon A Forestdat ook gaat lukken, is nog maar zeer de vraag. In ieder geval zijn de beelden - in widescreen - fascinerend om naar te kijken.
Aaibaar
Luc Jacquet brak door in 2005 met de Oscarwinnende documentaire March of the Penguins (La marche de l'Empereur) , in de originele versie met de voice-over van Morgan Freeman, maar hier te horen met de stem van Urbanus. De film was een groot succes in de bioscoop met een wereldwijde opbrengst van 127 miljoen dollar. De aantrekkingskracht van penguins, gecombineerd met een grote mate van identificeerbaarheid, pakte dus goed uit. Na een film over de vriendschap tussen een vos en een meisje uit 2007 bleef het lang stil rond Jacquet. Tot de release nu van Once Upon A Forest (Il Etait une Foret) , een film over het belang van het oerwoud voor het leven op aarde, al is het zonder veel aaibare beesten
Tekenaar
Once Upon A Forest heeft in ieder geval minstens één streepje voor op de pinguin-film: in plaats van de quasi-lollige commentaarstem van Urbanus horen we het prettige droog-klinkende commentaar van Midas Dekkers. Bijkomend voordeel is dat je hoort dat hij als bioloog redelijk thuis is in wat er qua teksten zoal voorbij komt. En zoals een film met zo'n titel betaamt, begint de film ook sprookjesachtig met de woorden: "Ik neem u mee naar de bomen van het tropisch regenwoud". Waarna de camera langzaam focust op de centrale figuur Francis Hallé, een Frans botanist en fanatiek tekenaar van het oerwoud. Via de voice-over van Midas Dekkers horen we de gedachten van deze wetenschapper voor wie het regenwoud zijn tweede thuis lijkt te zijn. Als een voleerde maar gedistingeerde aap klimt hij tot in de toppen van de hoogste woudreuzen om daar de levende natuur op papier te vangen.
Animaties
De ecologische boodschap wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Beelden van Hallé die over een platgebrand stuk bos loopt, worden ondersteund door esoterische muziek en dito teksten. Ook is het enige verhaal dat verteld wordt, dat van de seizoenen en de cyclus van een woud dat ontstaat, afsterft en weer opnieuw ontkiemt. Dat maakt het dat de documentaire het vooral moet hebben van de beelden, die dan wel erg fraai zijn om naar te kijken. Deze worden ondersteund door animaties die op bijzondere wijze de groei en veerkracht van de natuur laten zien. Ook de bijzondere geluiden maken dat je wordt meegenomen in de verhalen van Hallé - via Midas' voice-over - over bomen die haast menselijk gedrag vertonen, planten die een woudreus kunnen vellen en de haast oneindige keten van afhankelijkheid in de natuur.
Conclusie
Het feit dat regenwouden in hun bestaan worden bedreigd en continu in omvang afnemen, is bekend. Toch weet Once Upon A Forest daar een eigen draai aan te geven, met name door het gebruik van animatie en de aanstekelijke manier van verhalen vertellen. De sterke vorm kan echter de wat zwakkere inhoud niet helemaal verhullen.
