Populaire - recensie

Deze typemachine is gemaakt voor een vrouw, niet voor een olifant.

Een dorp in Frankrijk, begin jaren ’60. Kruideniersdochter Rose Pamphyle (Déborah François,The Page Turner) is voorbestemd om huisvrouw te worden, zoals alle vrouwen in die tijd. Haar vader heeft al een goede echtgenoot voor haar op het oog. Zelf heeft Rose andere ideeën: secretaresse worden is haar hoogste ideaal. Ze gaat naar de grote stad en solliciteert daar op het kantoor van Louis Échard (Romain Duris,Profession: Heartbreaker). Het sollicitatiegesprek verloopt niet best, maar Échard ziet dat zij typetalent heeft en neemt haar toch in dienst. Zijn doel: Rose moet wereldkampioene sneltypen worden. Haar doel: Louis moet haar echtgenoot worden. Krijgen ze elkaar? Verblind door ambitie ziet Louis de vrouw achter de typiste niet.

Rose gaat bij Louis in wonen zodat hij goed toezicht kan houden op zijn pupil. De training wordt voortvarend aangepakt. Rose moet klassiekers alsA la recherche du temps perduovertypen, hardlopen voor het uithoudingsvermogen en piano leren spelen om gevoel voor ritme te krijgen. Rose is te vrijmoedig en nonchalant om ooit een goede secretaresse te kunnen worden, maar typen kan ze! Ze wint de regionale kampioenschappen, wordt typekampioene van Frankrijk en stoomt door naar het wereldkampioenschap sneltypen in New York. Inmiddels is ze een nationale beroemdheid geworden. Zelfs haar conservatieve vader is enthousiast.

InPopulaire, het regiedebuut van Régis Roinsard, worden we teruggeworpen in een lang vervlogen tijd. De film is doordrenkt van nostalgie en zet de vroege jaren ’60 neer als een sprookje. Dat zie je aan de prachtige kleuren in de film. Een tijd waarin mannen het voor het zeggen hadden en vrouwen die als secretaresse werkten als zeer modern werden gezien. Een tijd ook waarin hele volksstammen uitzinnig werden van een typecompetitie. Direct vanaf het begin heb je het gevoel naar een verfilmd Bouquetreeksromannetje te kijken. Hoe verrassend kan het mierzoete verhaal dan nog zijn?

Populaire gaat over een secretaresse begin jaren ’60 die razendsnel kan typen. Haar baas wil haar wereldkampioene in de typekunst maken, háár ambitie is om zijn echtgenote te worden. Krijgen ze elkaar?Populaireis als een grote roze suikerspin: luchtig, klef en mierzoet. Als een stuiverromannetje uit de jaren ’60 één op één verfilmd zou worden, zou dat er zó uitzien. Voor wie van romantische sprookjes houdt is daar natuurlijk niets op tegen.