Van Bondmeisjes zijn we gewend dat ze, zonder al te veel weerstand of ander gedoe, James op zijn minst een leuke avond bezorgen. Soms zijn ze ook nuttig, als er, bijvoorbeeld, relevante informatie aan ze kan worden ontfutseld. En uiteindelijk sneuvelen ze meestal door een verdwaalde kogel, een als terloops gegooide stalen bolhoed, een overdosis goudkleurige make-up. Een enkele keer vallen ze ten prooi aan vleesetende vissen in een origineel vormgegeven bassin.
Direct vervolg
Erg verdrietig hoeven we er dan vaak niet om te zijn, Niet zelden had het meisje bedenkelijke vrienden. Ook was hun loyaliteit wel erg makkelijk te koop. Dan moeten ze het zelf maar weten. In Casino Royale , waar Quantum of Solace een direct vervolg op is, leert James Bond (Daniel Craig) Vesper Lynd (Eva Green) kennen. Wat een vrouw! Aantrekkelijk, zeker, maar ook slim, superieur, een kosmopolitische sfinx.
Maar ze is niet van plan zich zomaar door James te laten inpalmen. Hij heeft een wel erg simpele kijk op vrouwen, laat ze hem zonder omhaal weten. Zijn kleding getuigt van slechte smaak. Zijn horloge is protserig. Maar hij heeft een lekker kontje, dat wel.
Showdown
Bond, de agent die zijn werk tot dusver met emotieloze, robotachtige precisie uitvoerde, ontwikkelt een gezonde obsessie voor Lynd. Uiteindelijk krijgt hij zowaar een volwaardige relatie met haar. Kort daarna pleegt ze ogenschijnlijk verraad aan hem, waarna ze sterft, in een showdown met een schimmige criminele organisatie. James blijft verscheurd achter, wanhopig, verward, bitter, en kwaad op zichzelf omdat hij zich blijkbaar nogal makkelijk heeft laten belazeren. Vastbesloten de waarheid achter het verraad van Lynd te achterhalen, wil hij de verantwoordelijke kopstukken opsporen. Dat is de inzet van Quantum of Solace .
Vele gezichten
Bond's vijand in Quantum of Solace is diffuser aanwezig, en heeft letterlijk meer gezichten dan in Casino Royale . Maar Dominic Greene (Mathieu Amalric) en Mr. White (Jesper Christensen) zijn duidelijk omlijnde, en geduchte opponenten. Getroebleerd, angstaanjagend, maar niet ontdaan van een zeker gevoel voor humor. De achtervolgingen, vuurgevechten en tot de grenzen van het uiterste gedreven auto's en andere voertuigen, zijn spectaculair, meeslepend en verfrissend vormgegeven.
Op adembenemende locaties in o.a. Zuid Amerika, Italië en Oostenrijk treedt Bond zijn tegenstanders uiterst doeltreffend tegemoet. Naar de smaak van M. (Judy Dench) is het wat teveel van het goede. Bond laat een spoor van verse lijken achter. Daar krijg je natuurlijk geen informatie meer van los. Het is het verhaal van een tragische held, die in het reine met zichzelf wil komen, een overleden geliefde alsnog rehabiliteert, en zijn vijanden op inventieve wijze afserveert.
Titelsong
David Arnold's soundtrack is weer zeer authentiek en effectief. De titelsong van Quantum of Solace , geschreven en uitgevoerd door Alicia Keys, klinkt echter wat dun en maakt een ongeïnspireerde indruk. Er zijn twee Bondmeisjes in deze film. De Boliviaanse Camille (Olga Kuryenko) wordt eveneens gedreven door motieven van wraak en genoegdoening. Met haar heeft James een, voor hem ongebruikelijke, spirituele en zielsverwante relatie.
En dan is er nog een meisje, een onervaren, maar pittige English Rose (Gemma Arterton). Zonder al te veel weerstand laat ze zich door een nauwelijks als zodanig vermomd, geestig voorwendsel de hotelkamer van James inlokken. Maar haar uiteindelijke lot is dit keer wel degelijk schrijnend.
