Industrial Light & Magic geeft met Rango Disney eindelijk de concurrentie die het verdient.
Geen kinderfilm
De eerste poster die van Rango verscheen, toonde op het eerste gezicht alleen een kameleon in een Hawaï-shirt. Analyseerde je de animatiestijl echter wat beter, dan werd duidelijk dat regisseur Gore Verbinski geen Disney-film wilde maken. De realistische kraaloogjes, de kromme nek en de woestijn nodigen niet uit om met de kameleon mee te leven. Rango is ook niet anti-Disney, zoals Shrek of anti-anti-Disney zoals How To Train Your Dragon . Verbinski regisseerde hiervoor de Pirates of the Caribbean -trilogie en maakte van een attractiepark-ritje drie vrij goede piratenfilms, die zowel duister als lichthartig waren. Rango heeft misschien dieren in de hoofdrollen, qua stijl en uitwerking is de film een authentieke western en absoluut niet de zoveelste kinderfilm.
Water in de woestijn
Depps kameleon heet eigenlijk helemaal niet Rango. Dat is een naam die hij verzint zodra hij in het woestijnstadje Dirt terecht komt. De acterende hagedis viel per ongeluk uit een auto langs de snelweg en krijgt via een paar gevaarlijke omwegen een lift van de vrouwelijke hagedis Beans (Isla Fischer), die ook naar Dirt reist omdat haar ranch droog staat en ze water nodig heeft. Zoals verwacht is water in de woestijn schaars en daarom zeer gewild. De grote roestige kraan van Dirt geeft echter geen water meer, waardoor de sfeer grimmig is. Tot overmaat van ramp is het waterreservoir van de bank ook bijna leeg. Omdat kameleon Rango zichzelf voorstelt als het gevaarlijkste beest van het westen – en in een wilde achtervolgingsscene een adelaar neerhaalt met één kogel – krijgt hij de sheriffsbadge op z’n borst gespeld. Al snel blijkt dat er een vuil spelletje wordt gespeeld met de watertoevoer, en dat het lastig wordt voor Rango om zijn ware identiteit te verbergen.
Pirates Of The West
Het grootste kritiekpunt van Rango is eigenlijk dezelfde die Cameron kreeg voor Avatar: het scenario. De verhaalstructuur is klassiek, en al is de uitwerking feilloos of zelfs revolutionair, het niet erg originele script blijft achter als een vervelende splinter. Uit het hoofd een paar animatiefilms wiens hoofdrolspelers doen alsof ze iemand anders zijn en in het derde bedrijf worden ontmaskerd zodat ze op eigen kracht het kwaad kunnen bestrijden: A Bug’s Life, Shark Tale en Aladdin . Toch blijven de stoffige inwoners van Dirt en hun eigenzinnige ontwerpen de hele film boeien. Net als Pirates bezit Rango veel bijpersonages die meestal de grappigste opmerkingen in de film maken.
Andere elementen die Verbinski overhevelt, zijn de fantastische actiescènes overladen met slapstick, en een nieuw personage voor Depp waarmee hij met wollig taalgebruik verhaspeling na verhaspeling produceert. Kameleon Rango is alleen niet zo vaak dronken als Jack Sparrow. Naast humor en spanning zijn er ook meer emotionele (droom)passages, zoals een cameo waar fans van de Dollars -trilogie hun lol mee opkunnen.
Mooier dan Toy Story 3
Verbinski wilde na drie Caribische kaskrakers een kleinschaliger project doen. Een animatiefilm leek hem wel geschikt, maar het is moeilijk voor te stellen dat hij Rango met een vinger in zijn neus heeft gemaakt. Het is een volwassen film geworden met voornamelijk volwassen humor. De Pixar-medewerkers mogen pennen en blocnotes naar de bioscoop meenemen, want Rango is grafisch op z’n minst even indrukwekkend als Toy Story 3 . Een Oscarnominatie voor 2012 lijkt dan ook onvermijdelijk. Misschien wint Rango zelfs als Pixar dit jaar alleen Cars 2 uitbrengt.
Conclusie
Rango is eerder een volwassen animatiefilm die kinderen ook leuk zullen vinden, dan andersom. Alleen al daarom verdient Verbinski punten, maar het vertelt ook nog eens een prachtig uitgewerkt verhaal, al doet het wat aan een formule denken. De originele visuele stijl nodigt op het eerste gezicht niet uit, maar weet je naarmate de film vordert te overtuigen dat er in Nevada echt een westerndorp met woestijndieren bestaat. Rango raakt je.
