Ricky - recensie

Ricky van de Franse regisseur François Ozon heeft fantasie. En dan geen fantasy met viezige onwerkelijke wezens en pratende bomen, nee, een realistisch maar fantasierijk sprookje. Het beste is om deze film blanco te bekijken. Geen trailers bekijken of teveel recensies lezen dus, laat Ozons fantasie je verbazen.

Moth
Ozon ( Swimmingpool, 8 Femmes ) baseerde de film op de novelle Moth van de Engelse schrijfster Rose Tremain. "Niet het fantasie element in het verhaal Moth trok me erg aan, maar juist de manier waarop een gezin omgaat met een nieuwe baby en hoe die de balans kan verstoren in een gezin" zegt Ozon.

Drama
Het eerste gedeelte van de film blijft rustig en houdt Ozon zich aan de ingetogen dramatische kant van het verhaal Moth . Ricky begint als een onmiskenbaar sociaal drama met een huilende, radeloze moeder op het politiebureau. Katie is een alleenstaande moeder van twee kinderen. Haar jongste zoontje huilt en huilt maar en haar man is pas bij haar weggegaan. Ze is ten einde raad en wil haar kind uit huis laten plaatsen.

Een nieuwe papa
Dan krijgen we een kijkje in het leven van Katie, een aantal maanden terug. Katie (Alexandra Lamy) is de moeder van een vroegwijs en ernstig zevenjarig meisje, Lisa (Mélusine Mayance). Ze wonen samen in een klein appartementje in een troosteloze wijk ergens in Frankrijk. Elke ochtend brengt Katie haar dochter naar school, en vertrekt dan naar de chemicaliënfabriek waar ze werkt aan de lopende band. Zij lijkt een lieve moeder. Misschien leeft ze zich niet erg in in haar dochters emoties en heeft ze niet erg veel belangstelling voor haar; ze houden van elkaar en zijn redelijk tevreden in hun kleine flatje. Katie ontmoet op een zekere dag de Spaanse gastarbeider Paco (de Spaanse Sergi Lopez) in de fabriek. Ze beginnen al snel een affaire. Hierin zie je weer Katie’s gebrek aan inlevingsvermogen voor haar dochter; zonder overleg deelt ze Lisa mee dat Paco, de man die Lisa ineens aan de ontbijttafel tegenkomt, bij hen komt wonen en haar nieuwe papa wordt. Lisa protesteert niet en klaagt niet, maar wordt nog stiller en ernstiger.

Ricky’s transformatie
Al snel wordt er een nieuwe baby in het gezinnetje geboren. Lisa verzint de naam voor het jongetje, Ricky. Hoewel Lisa al zeven is, en zij zich als grote zus verantwoordelijk voelt voor haar broertje, steekt de komst van de nieuwkomer in het gezin haar toch. Ze moet voortaan de bus naar school nemen in plaats van achterop de scooter van haar moeder , en Paco en Katie hebben nog minder oog voor haar. Ricky blijkt een moeilijke baby. Hij huilt en huilt, en maakt zijn ouders radeloos. En dan heeft hij ook nog die onverklaarbare wonden op zijn ruggetje…. Paco ziet het langzaamaan niet meer zitten en knijpt er tussen uit. En zo ziet hij niet dat Ricky zich ontwikkelt tot een jongetje met een fascinerende anatomie. Langzaamaan krijgt het keurige verhaal van een ontwricht gezin een vreemde wending.

Horror/ humor/ fantasy?
Ozon neemt een risico met zijn verrassingselement. Niet iedereen zal gecharmeerd zijn van een dergelijke ommekeer in het beschaafde dramatische verhaal. Te vergezocht, te ridicuul zou je kunnen denken na het bekijken van deze tragische fantasy, horror, komedie.. ja, wat is het eigenlijk? Hoewel deze film niet te definiëren valt qua genre, is het een feest. Wat er gaat gebeuren met Ricky is niet te voorspellen en daarom zo fijn om naar te kijken. Alles is tot in de puntjes uitgewerkt, en zo lijkt Ricky’s surrealistische gesteldheid er één die iedereen zou kunnen overkomen… Ook Katie’s niet aflatende bewondering en liefde voor Ricky en zijn ‘afwijking’ is prachtig om te zien. Zo zou elke moeder om moeten gaan met de imperfecties van haar kind. Ricky is een film waar je melancholiek maar glimlachend van terugkomt. Natuurlijk zou dit nooit kunnen gebeuren, maar stel je voor….