Seven Psychopaths - recensie

Een komedie over zeven psychopaten waarin een gekidnapt hondje centraal staat. Wat wil je nog meer?

Christopher Walken, Colin Farrell , Sam Rockwell, Woody Harrelson, Tom Waits, Abbie Cornish, en Michael Pitt. Met deze cast en regisseur Martin McDonagh van de sterke filmIn Brugesaan het roer worden hoge verwachtingen gewekt én ook grotendeels waargemaakt.

Hoofdpersoon Marty (Colin Farell) worstelt met zijn nieuwe script genaamd Seven Psychopaths. Aangezien Marty het maar moeilijk heeft om zeven psychopaten te verzinnen, helpt zijn beste vriend Billy (Sam Rockwell) hem hierbij. Daarnaast werkt Billy samen met Hans (Christopher Walken) in hun ‘dognapping’ bedrijfje. Dit houdt in dat Billy en Hans honden kidnappen om ze daarna terug te geven aan hun dankbare eigenaars die hun een rijkelijke beloning geven. Dit alles loopt enorm uit de hand als de twee een hondje kidnappen van psychopaat /crimineel Charlie (Woody Harrelson).

Eén voor één worden de psychopaten aan je voorgesteld, de één nog gekker dan de ander. Zo is één van de psychopaten een boeddhistische terrorist. Deze film is dan ook niet gemaakt om maar enigszins een realistisch verhaal te vertellen. Door de zonderlinge personages, de absurde verhalen die worden verteld, de reflectie op de filmgeschiedenis (vooral het actiegenre) en de grove actie gecombineerd met zwartgallige humor waan je jezelf als kijker al snel in een film die zo van Quentin Tarantino had kunnen zijn.

Aan de basis vanSeven Psychopaths ligt een vorm die in de afgelopen jaren veelvuldig is gebruikt is in films alsAdaptationenStranger Than Fiction, namelijk een film waarin de wereld van de schrijver zelf en de personages die hij bedenkt door elkaar heenlopen. Zo mogen de twee vrienden van schrijver Marty, Hans en Billy, mee helpen bedenken hoe Marty’s film (en daarmee ook hun eigen verhaal) mag aflopen. Deze metafictieve verhaalstructuur is een leuke uitvinding maar zorgt wel soms voor wat verwarring als je als kijker probeert te beredeneren hoe die nu exact werkt. Dit kan ervoor zorgen dat je afgeleid wordt van waar het eigenlijk om draait: de grappen en het idiote verhaal.

“Movies are so rarely great art, that if we cannot appreciate great trash, we have very little reason to be interested in them.” Dit zei Amerikaans filmcriticus Pauline Kael ooit over filSeven Psychopathsbehoort zeker tot de categorie pulp/trash en moet dan ook niet te serieus worden genomen, al lijkt de film zo af en toe teveel te streven naar cultfilm-status. Dat de film als trash kan worden beschouwd wil ook niet zeggen dat dit per sé een slechte film is. Er is genoeg humor aanwezig en ook de soms erg leuk geschreven dialogen vullen de tijd goed.

Er valt best te genieten van de grappige momenten inSeven Psychopaths. De meer dan sterke cast, zwarte humor, opvallende dialogen, en de leuke verhaaltjes die tussendoor worden verteld, maken dit tot een leuke film. Al overstijgt het niveau ook niet meer dan dat.