Seventh Son - recensie

Seventh Son laat zich het beste omschrijven als een combinatie van een Tolkien-verfilming, de filmMalificenten de filmHans & Gretel: Witch Hunters uit 2013. Verwacht een visuele achtbaan in deze 3D sprookjesfilm waarin het verhaal van ondergeschikt belang is.

Deze Brits-Amerikaans-Canadees-Chinese fantasyfilm onder regie van de Russische Sergei Bodrov, is gebaseerd op de 13-delige boekenreeksDe Geestenjagervan Joseph Delaney (2004). De kans is groot dat Legendary Pictures met deze film een filmreeks à la Tolkienverfilmingen voor ogen had. Deze film maakt echter geen onuitwisbare indruk, dus het is de vraag of deze film sequel-waardig is.

Seventh Sonslaat op de hoofdpersoon, een jongeman die de zevende zoon van een zevende zoon is. Volgens de overlevering in deze magische wereld zou zo iemand over uitzonderlijke gaven beschikken waarmee hij boze geesten te lijf kan gaan. En laat dat nu net datgene zijn wat een premiejager, gespecialiseerd in heksen, zoekt. Jeff Bridges speelt de premiejager, John Gregory ook wel Spook genoemd, die op zoek gaat naar deze laatste Zevende Zoon. Hij vindt de jonge boerenzoon Tom Ward (Ben Barnes) die zijn rustig leventje op het platteland gedag kan zeggen. Want hij gaat met Gregory, zijn knorrige en harde leermeester, mee om Moeder Malkin (Julianne Moore) en haar leger van kwaadaardige tovenaars en heksen op te sporen en te verslaan. Deze Malkin heeft namelijk nog een rekening te vereffenen met Gregory. Met een list zorgde hij ervoor dat ze lange tijd opgesloten zat in een ondergrondse kerker. Zij kon echter ontsnappen en nam vervolgens wraak op een van Gregory’s leerlingen. Sinds die tijd is er een kat en muisspel tussen de heks en de premiejager, die Gregory voor eens en altijd wil beeïndigen.

Bitchy heks en knorrige premiejager

De oudgedienden Julianne Moore en Jeff Bridges spelen moeiteloos. Niets ten nadele van hun acteertalent, maar hun personages zijn – net zoals alle andere – vrij vlakke eendimensionale types. Deze ervaren rotten in het vak maken er het beste van, maar ze worden niet echt uitgedaagd en spelen achteloos hun jonge mede-acteurs zoals Ben Barnes (de heldfiguur) van het doek. Julianne Moore toont met haar Mother Malkin-vertolking dat zij ook makkelijk Angelina Jolie’s rol inMalificenthad kunnen spelen. Met speels gemak en zichtbaar plezier zet ze een keiharde en bitchy heks neer. Je zou haar nog veel meer speelminuten gunnen om die rol verder uit te diepen, maar helaas.

Déjà vu

Jeff Bridges speelt eigenlijk weer zijn rol als premiejager Rooster Cogburn uit de filmTrue Grit. Ook nu is hij een knorrige en stugge leermeester. Alleen dit keer met een nog nadrukkelijker ‘pruimtabak-accent’, waardoor hij ouder en taaier lijkt. De film maakt in z’n geheel een wat rommelige indruk, alsof regisseur Bodrov allerlei verhaallijnen wilde meenemen en uiteindelijk verviel in een bombardement overload aan visual effects. Toegegeven, de film ziet er visueel schitterend uit, maar de te snelle opeenschakeling van achtervolgingen en gevechten begint op den duur eentonig te worden.

Seventh Sonis een fantasyfilm die alle bekende ingrediënten van die genre heeft. Dat is zowel een plus- als een minpunt. Het gebruikelijke menu wordt opgediend, dus als je vooral voor de ‘oude vertrouwde fantasyfilm’ gaat, zit je goed. Maar wil je een fantasyfilm die meer biedt dan het gemiddelde, dan zal je teleurgesteld zijn.