Alle pepernoten worden gestolen, maar Sinterklaas komt pas in actie wanneer Gerard Joling ontvoerd wordt.
Sinterklaas en de pepernoten chaos is alweer de tiende Sinterklaasfilm van regisseur Martijn van Nellestijn. Wellicht zijn Van Nellestijn's eerdere negen films een stuk beter, maar met deze film laat hij zien dat hij geen enkel besef heeft van de belevingswereld van kinderen. Bovendien misbruikt hij de Sinterklaastraditie om op een nogal wanstaltige manier zijn ego, en dat van enkele BN'ers te strelen.
Ingewikkeld plot
De problemen beginnen al bij het onnodig gecompliceerde plot. Zakenman Brutus Brein is door de crisis in geldproblemen en probeert daarom van alles aan Sinterklaas te verkopen. Sinterklaas heeft echter niets nodig, dus bedenkt Brutus samen met zijn moeder, Dr. Brein een plan. Schurken Joris en Boris beroven Sinterklaas van al zijn (miljoen miljard) pepernoten en ontvoeren Gerard Joling (samen met zijn assistente, gespeeld door Patty Brard). Vervolgens sturen ze een brief naar Sinterklaas waarin ze hem vertellen dat Joling is ontvoerd en dat ze hem vrijlaten als Sinterklaas het losgeld van miljoen miljard pepernoten betaald. Gezien Sinterklaas geen pepernoten meer heeft, moet hij die nu wel kopen van Brutus, voor 700.000 Euro. Dit is niet alleen volkomen belachelijk, het is ook onnodig verwarrend, zeker voor kleine kinderen.
Sinterklaas wordt overschaduwd
De uitwerking van het plot is ook zeer slecht. Ten eerste maken alle schurken zich schuldig aan slechte overacting. Het ergste van allemaal is Van Nellestijn zelf, die zijn personage van Joris opzadelt met vele, vele belachelijkte tics en bijna al zijn dialogen ongecontroleerd uitschreeuwt. Hij wilde zijn personage vermoedelijk een parodie op onvolwassenheid laten zijn, maar dat mislukt volkomen. Ten tweede besteden we zoveel tijd aan deze personages, dat ze Sinterklaas (gespeeld door Wim Rijken) volkomen overschaduwen. Hij is in amper zeven scenes te zien, en wordt gereduceerd tot een domme, oude man die niet door Brutus gelieg heen kan kijken. Het zijn niet de kenmerken van Sinterklaas, waardoor kinderen zo dol op het feest zijn. En de Zwarte Pieten hoeven al helemaal niet op een boeiende verhaallijn te rekenen. Er is een subplotje waarin Tante Til, 'de beste vriendin van Sinterklaas' en een ronduit verschrikkelijk personage, een cupcakewedstrijd voor hen organiseert. Ze hebben daar totaal geen interesse in, maar doen er toch aan mee. We zien echter amper iets hun werk voor de Sint, we zien niets van hun humor, en we zien niets van hun sluwheid.
Één mooie boodschap
Er is een klein subplotje in de film dat wel werkt. Twee Belgische journalisten, van Zender 1 en Zender 2, moeten vanwege de crisis één camera delen. Daardoor maken ze constant ruzie en proberen ze tijdens hun reportages elkaar de kroon te steken. Deze scenes zijn mooi bedacht en leuk uitgewerkt. Aan het einde van de film hebben ze bovendien geleerd om samen te werken, waardoor hun reportages beter zijn. Dit is een mooie boodschap, die op een leuke manier wordt gebracht aan de jeugdige kijker. Kinderen zullen waarschijnlijk ook de avonturen van Milan (Jorrit Wegman) en Eva (Fleur du Pré) leuk vinden. Zij zijn de twee kinderen die het plan van Brutus ontdekken. Wegman en du Pré zijn de beste acteurs in de film, maar hebben veel te weinig te doen. Bovendien krijgen ze amper interessante karaktereigenschappen mee. Wel is er een sequentie waar prinses Beatrix hen de koninklijke ballon leent, zodat ze Sinterklaas kunnen waarschuwen. Dit zijn de enige scenes waarin de filmmakers zich succesvol inleven in de jeugdige kijkers en hen iets bieden wat ze fantastisch zullen vinden.
'Geer'
Dat inleven mislukt echter volkomen aan het einde van de film. Wanneer alles goed afloopt, worden de boeven gestraft en mogen ze pepernoten bakken voor Sinterklaas. Milan en Eva worden echter beloond met een concert van Gerard Joling. Voor een Sinterklaasfilm is dit natuulijk een grove mispeer. Verrassend is het echter niet. De film doet vaak denken aan een Gerard Joling-promo. Hij is feitelijk degene om wie alles draait. Bovendien krijgt hij volop de kans om te benadrukken dat hij een ster is en om zichzelf te verkopen (een quote: "Noem mij geen meneer Joling. Ik ben Geer, ik ben van de gezelligheid). Je kan van Joling vinden wat je wil, maar dat hij een Sinterklaasfilm op zo een manier kaapt en zichzelf schaamteloos te koop zet is op zijn minst niet netjes.
Conclusie
Kinderen noch volwassenen zullen zich erg vermaken met deze Sinterklaasfilm. Het heeft een verschrikkeliijk slecht verhaal en is slecht geacteerd. Erger is dat alles wat kinderen zo mooi en spannend aan het Sinterklaasfeest vinden wordt gemarginaliseerd. Op veel momenten is dit een Gerard Joling-promo vermomd als Sinterklaasfilm.
