Dwars door een ijzig langschap dendert de trein van regisseur Bong Joon-ho, gevuld met een groep underdogs die zich een weg naar voren vechten.
Het is 2031. Een ramp heeft de aarde veranderd in een poollandschap waar bijna geen menselijk leven mogelijk is. Alle overlevenden bevinden zich in een lange trein die met een moordende snelheid in één jaar de aarde rond de sneeuw doorploegt. De armen en kanslozen bevinden zich in de achterste wagons, de machthebbers helemaal vooraan. Dan breekt er een opstand uit vanuit de achterhoede, waarbij een groep weet door te dringen tot de voorste delen van de trein, onderweg een grote diversiteit aan personages en sociale klasses tegenkomend.
Graphic novel
De basis voor Snowpiercer was de Franse graphic novel Transperceneige uit de jaren '80, die pas recent in een Engelse vertaling is gekomen. De makers ervan hebben ook meegewerkt aan de storyboards en de art-direction voor de film. De sets zien er dan ook fantastisch uit. Als de groep wagon na wagon verovert, zien we de meest uiteenlopende settings met even vreemde personages: een dampende sauna, een nette schoolklas of een donkere nachtclub. Wat bij deze beelden duidelijk achter blijft, is het magere scenario. Het is niets meer dan van A naar C via B. De scherpe dialogen, de energieke vechtscènes en de rijke beelden kunnen dit gebrek aan inhoud helaas niet compenseren.
Maatschappijkritiek
Bong Joon-ho verwerkte in zijn eerdere films als Mother en Memories of Murder altijd vormen van maatschappijkritiek: de corrupte macht, sociale ongelijkheid en het machteloze individu. Alhoewel Snowpiercer ogenschijnlijk meer gelijkenis vertoont met de monsterfilm The Host , zit hier wel degelijk een sociaal-maatschappelijke component in. De tocht door de trein is een mooi symbool voor het opklimmen in de sociale ladder, met alle tegenwerkingen die erbij komen kijken. Ook via de dialogen en het gedrag van de personages wordt een kleine microkosmos geschetst, met als meest ultieme doel de 'heilige locomotief'. De verslaving aan kronol kan iedereen zelf wel invullen.
Tilda Swinton
Bong Joon-ho laat een sterke cast voorbij komen, met een mengeling van Aziatische en Amerikaanse acteurs. Zo zien we Chris Evans en John Hurt naast Kang-ho Song afwisselend Engels en Koreaans praten. Maar de absolute ster van de film is Tilda Swinton. Haar vertolking van het bazige opperhoofd Mason is subliem. Ondanks de dikke laag aan make-up - waar ze recent ook in The Grand Budapest Hotel onder zat - zet ze een fenomenale acteerprestatie neer. Swinton tilt in haar eentje de film een flinke tree omhoog.
Conclusie
Bong Joon-ho heeft in Amerika met producent Weinstein een flinke strijd moeten leveren om zijn versie niet verknipt en verminkt in de bioscoop te laten belanden. Gelukkig heeft hij gewonnen, ook omdat een voorgestelde voice-over waarschijnlijk een minder sterke film zou hebben opgeleverd. Wel is het magere scenario een zwak punt van de film. Maar de sterke cast - met name Tilda Swinton - gecombineerd met de energieke gevechtsscènes, de bijzondere art-direction en de mooi ingevlochten sociale kritiek maken van Snowpiercer een absolute filmische belevenis.
