Step Up 4: Miami Heat - recensie

'The Mob' is een dansgroep die flashmobs organiseert op verschillende plaatsen in Miami. Wanneer een hotelmagnaat een hotel wil plaatsen op de grond van de door hen zo geliefde buurt protesteert The Mob hiertegen door te dansen.

Step Up 4: Miami Heatis alweer het vierde deel van de franchise. Het mag geen verrassing heten dat de film zich door dezelfde elementen laat kenmerken als zijn voorgangers. Een flinterdun romantisch verhaaltje waarin twee ontiegelijk knappe mensen de hoofdrol spelen tegen het decor van een hippe stad waarin op hoog niveau gedanst wordt. In dit verhaal is Sean (Ryan Guzman)de leider van de flashmob crew ‘The Mob’. Deze groep wil zichzelf op de kaart zetten door op de meest bizarre plaatsen een flashmob te organiseren. Door deze mobs te filmen hopen ze op YouTube de meeste hits te krijgen zodat ze honderdduizend dollar zullen winnen. Om zijn bewegelijke levensstijl te kunnen financieren, werkt Sean als ober bij een groot hotelketen. Aldaar leert hij de dochter van de grote baas kennen, Emily (Kathryn McCormick). Emily heeft op haar beurt weer ambities op het gebied van de klassieke dans. Terwijl Emily en Sean samenwerken om het beste uit hun dansmoves te halen, wordt bekend dat Emily haar vader (Peter Gallagher)een bouwproject gaat lanceren in de buurt waar de leden van The Mob zijn opgegroeid en nog steeds wonen. Door de flashmobs te veranderen in protestmobs, probeert The Mob te strijd aan te gaan met de bouwplannen van Emily’s vader.

Dansfilms zijn van alle tijden en daarom moeten ze ook niet worden onderschat. Al sinds de vroege jaren van de film wordt er gedanst. Denk maar eens aan Fred Astaire en Ginger Rogers in de jaren ’30. Of Gene Kelly hangend aan een lantaarnpaal inSinging in the Rain. Ook de jaren ’80 stonden bol van de dansfilms, de uitspraak ‘nobody puts baby in a corner’ is vandaag de dag nog steeds een veel gehoorde filmquote. In de jaren ’90 zagen we vooral een mix van streetdance en ballet:Save the Last Dance, Honey, Chicago. Tegenwoordig ligt de focus op hiphop en breakdance. Maar ook klassieke dansvormen vinden hun weg terug naar het filmdoek (Black Swan). Dat de Step Up films zo populair zijn onder jongeren is niet vreemd. Ze voorzien in een waar dansspektakel en een romantische escapade tussen een jongen en meisje die het uiterlijk hebben waar menig tiener van droomt. Wie overigens denkt dat de regie van de Step Up films een klus is waar menig regisseur zijn neus voor ophaalt, heeft het mis. Anne Fletcher, regisseuse van het eerste deel filmde al snel daarna27 DressesenThe Proposal.John M. Chu die het tweede en derde deel voor zijn rekening nam, regisseerde daarna de documentaire over Justin Bieber:Never say Neveren de nieuwe G.I Joe film staat op de planning. Wellicht dat het balletje voor Scott Speer nu ook de Hollywoodheuvel af gaat rollen.

Step Up 4: Miami Heat verschilt in opzet iets ten opzichte van de andere Step Up delen. Waar het in de voorgaande delen nog vooral om een ‘battle’ tussen verschillende dansgroepen ging, is dat hier niet aan de orde. Verschillende dansers bundelen hun krachten om samen een grootmacht op het gebied van dansen te worden. De één-op-één dansen zijn voorbij. InMiami Heat draait het om het grote geheel. Dat het geheel meer waard is dan de som der delen, bewijst deze film. Want allemachtig, wat een genot is het om naar de dansscènes te kijken. Het spreekt voor zich dat de Step Up films niet het boegbeeld zijn van de filmkunst, maar ik durf hier wel te beweren dat Step Up 4: Miami Heat ware danskunst voorschotelt aan de kijker. Niet alleen de dansen, maar ook de locaties dragen hier in grote mate aan bij. Met als hoogtepunt een flashmob in een museum. De manier waarop er gebruik wordt gemaakt van de kunstobjecten en de abstracte omgeving van het museum in combinatie met 3D is werkelijk waar subliem.

Zolang de dansjes maar soepel en vloeiend zijn, is het geen zonde wanneer er hier en daar wat houterig wordt geacteerd. De belangrijkste rollen worden bijna allemaal vertolkt door dansers en dat is te merken wanneer er echt geacteerd moet worden. Mooi-boy Ryan Guzman is als enige van de hoofdrolspelers geen professioneel danser. Toen hij auditie deed voor Step Up was hij model en MMA fighter. Afgezien van een paar dansjes tijdens een aangeschoten avond in de kroeg had Guzman geen enkele ervaring. Het is prijzenswaardig dat hij het voor elkaar heeft gebokst om als een volwaardig danser de film te kunnen draaien. Daarnaast is hij verreweg de beste acteur die de film rijk is. Dat valt helaas niet te zeggen van zijn tegenspeelster Kathryn McCormick. Dansen kan ze wel, maar een glansrijke carrière in Hollywood is zeker nog een aantal jaar acteerlessen volgen van haar verwijderd.

Als je niets met dansfilms hebt, dan zal de komst van de vierde Step Up film je werkelijk waar een worst wezen. Het heeft geen zin om een film als deze scene voor scene te analyseren, het gaat om de dans en niet om het geweldige script of de baanbrekende regie. Step Up 4: Miami Heat voldoet aan alle verwachtingen en weet zelfs bij vlagen te verrassen. En dat is best een prestatie gezien het beperkte genre.