Stoker - recensie

Het Hollywood-debuut van de Koreaanse regisseur Park Chan-Wook.

Hollywood is een meester in het inkapselen van regisseurs, ook als ze uit de creatieve Aziatische filmwereld komen. Maar de echt goede, geholpen met de juiste omstandigheden, weten ook in het Amerikaanse filmmekka overeind te blijven en hun eigen stijl te handhaven. Park Chan-Wook (Old Boy, Thirst) weet metStoker in ieder geval een originele visie in zijn eerste Engelstalige film af te geven.

Mia Wasikowska speelt de rol van India Stoker, een in zichzelf gekeerde tiener die mysterieus door het grote huis waar ze met haar moeder Evelyn (Nicole Kidman) leeft, dwaalt. Op haar 18e is haar vader Richard Stoker om het leven gekomen bij een auto ongeluk. Met felle flashbacks wordt dit moment nog op India's netvlies afgespeeld. Sinds die tijd draaien moeder en dochter om elkaar heen in een continue dans van onbegrip. Maar dan verschijnt ineens de lang vergeten broer van Richard voor de deur: oom Charlie. (oorspronkelijk bedoeld voor Colin Firth maar uiteindelijk gespeeld door Matthew Goode). Zijn brutale maar ijzingwekkende houding zorgt voor een geladen spanning tussen hem, India en Evelyn. Het is een spel van aantrekken en afstoten die via een aantal bizarre gebeurtenissen uitmondt in een gruwelijke finale. Een bijzondere rol is weggelegd voor Charlie's tante (Jacki Weaver) die als enige waar hij toe in staat is, maar uit angst hier niet over durft te praten.

Stoker is een film die met de titel al bepaalde beelden oproept, namelijk van Bram Stoker's Dracula. Het is alleen verre van een vampierenfilm, maar eerder een psychologische thriller met bovennatuurlijke elementen. Bloed komt als thema wel duidelijk terug, niet alleen in misdrijven maar ook als stylistisch thema.Stoker is een prachtig vormgegeven film met fenomenaal camerawerk van Chung Chun-Hoon, de vaste cameraman van Chan-Wook. Zo weet hij de spanning in de eerste helft goed op te voeren, zonder te leunen op de expliciete beelden die we van zijn eerdere films kennen. Met suggestie en een effectieve geluidstrack wordt een sfeer neergezet die ondanks de afwijkende vorm toch goed aansluit bij zijn Koreaanse werk. De tweede helft neemt een wat duisterder vorm aan met een gewelddadige maar prachtige apotheose.

Het scenario is van de hand van Wentworth Miller. Hij is vooral bekend als acteur uit de succesvolle seriePrison Break en maakt metStoker zijn debuut als scenarioschrijver. En dat is meteen overtuigend, met een goede opbouw en veel symbolische en filmische verwijzingen die het plot alleen maar versterken. De familiegeheimen worden langzaam ontrafeld, al is de rol van de tante niet heel geloofwaardig binnen de context van het verhaal. Park Chan-Wook heeft al gezegd dat hij voorStoker sterk geïnspireerd was door de films van Alfred Hitchcock. Het huis en de omgeving spelen dan ook een belangrijke rol, niet alleen qua sfeer maar ook inhoudelijk. En de hoofdrolspelers voegen zich hier naadloos in. Vooral Wasikowska maakt indruk met haar ingehouden acteren waar de innerlijke onrust echter goed vanaf te lezen is.

Stoker is in meerdere opzichten een geslaagd debuut: van Wentworth Miller als scenarist en van Park Chan-Wook als eerste Engelstalig film. Chan-Wook laat zien dat hij niet alleen het visuele geweldspektakel van zijn vorige films beheerst, maar ook de ingehouden psychologische spanning die door Kidman en met name Wasikowska mooi worden uitgespeeld. Maar de film maakt vooral visueel grote indruk. Met beeldrijm, een palet aan kleuren en bijzondere camerahoeken wordt je als kijker het beeld in gezogen. Want kijken, dat is waar het om draait inStoker.