Stolen - recensie

Bankovervaller Will is nog maar net een vrij man als zijn voormalig partner zijn dochter heeft ontvoerd in ruil voor de opbrengst van een oude bankroof. Een klein probleempje is echter dat Will dat geld niet meer heeft.

Will Montgomery (Nicolas Cage), die de naam heeft Amerika’s beste bankovervaller te zijn, heeft maar één doel als hij uit de gevangenis komt: nooit meer het verkeerde pad opgaan. Maar zijn ex-partner-in-crime, Vincent (Josh Lucas), heeft andere plannen met Will. Hij wil zijn deel van het geld opeisen dat ze acht jaar geleden tijdens een overval hebben buitgemaakt. Om dat voor elkaar te krijgen heeft Vincent Wills enige dochter Alison(Sam Gayle) ontvoerd. Will gaat er alles op alles zetten om zijn kleine meid uit de handen van zijn oude vriend te krijgen, maar er is een klein probleem: Will heeft het geld niet.

Eerder dit jaar kwamTrespassuit, een verschrikkelijke thriller met Nicolas Cage in de hoofdrol. Het probleem is dat hij diep in zijn hart een geweldige acteur is, maar ook goede acteurs kunnen verpest worden door steeds opnieuw in slechte films te spelen. Dat Cage in de ene na de andere slechte film verschijnt, weerhoudt Hollywood er niet van om hem te blijven casten. Het ziet ernaar uit dat Cage zich in 2013 op moet delen, gezien het feit dat er maar liefst acht films op de planning staan, waaronder The Frozen Ground, Kick-Ass 2, Joeen Outcast. Genoeg te doen voor Cage.

De regie vanStolenis in handen van Simon West, een regisseur die in het actiegenre furore maakte met Con Air, Lara Croft enThe Expendables 2. Het tempo zit er vanaf de eerste scene dan ook goed in. West verwerkt de plot in een solide opbouw zonder al te veel uitweidingen. Door de snelheid heb je amper tijd om vraagtekens te plaatsen bij de haalbaarheid van de technische handelingen die plaatsvinden, maar dat is in een film als deze een bijzaak. Opvallend is ook de soundtrack.Stolen begint met een track die erg aanJames Bonddoet denken. Ook daarna is deze meerdere malen in de film te horen. Een geforceerde poging om het geheel een eigen identiteit te geven.

Cinematografisch gezien isStolendik in orde. Het verhaal speelt zich af in New Orleans tijdens het Mardi Gras festival, wat veel kleurrijke plaatjes oplevert. De half vervallen kuststad krijgt op die manier een belangrijke rol in het verhaal en is daarmee zeker een van de meest memorabele karakters in de film. Een ander memorabel karakter is dat van Vincent. Josh Lucas heeft getracht een slechterik neer te zetten die het publiek niet snel zal vergeten. En dat is hem gelukt, zij het in negatieve zin. Hij speelt Vincent zo over-the-top dat je je als kijker bijna beledigd voelt. In het tijdperk vanThe Dark Knighten zijn duistere, lichtelijk gestoorde opponenten, moet je goed beslagen ten ijs komen wil je serieus genomen worden alsbad guy. En Vincent, een door wrok verteerde mafkees met één been en het uiterlijk van Britney Spears in haar mindere jaren, is absoluut niet angstaanjagend.

Voor de verandering is er weinig aan te merken op de prestaties van Cage. Ook verschijnen er hier en daar wat amusante bijfiguren die flirten met stereotiepe verwachtingen zoals de Afrikaanse taxichauffeur. Maar op het eind van de film gaat alles mis wat mis kan gaan: een confrontatie tussen de protagonist en de antagonist en een voorspelbare eindstrijd. Had West hier echt niets beters op kunnen verzinnen?

Met dank aan Simon West isStolenniet zo’n verschrikking geworden alsTrespass. Met name het visuele aspect en de solide opbouw leveren een essentiële bijdrage aan de plezierfactor van de film. Cage houdt zichzelf in de hand en sommige bijfiguren zorgen zelfs voor wat komische effecten. Helaas beledigt West de kijker ook, in de eerste plaats door een waardeloze slechterik op te voeren en in de tweede plaats door een pijnlijk einde te filmen waarbij mensen hoofdschuddend de bioscoopzaal zullen verlaten.