T2: Trainspotting - recensie

Iedere generatie heeft zo zijn klassiekers. Voor de mensen die opgegroeid zijn in de jaren '90 van de vorige eeuw zal ongetwijfeldTrainspotting hoog op de lijst prijken van films die ze doet denken aan deze tijd. De dynamische film over vijf Schotse vrienden en hun drugsgebruik heeft tot vandaag de dag een optimisme en surrealisme dat in de meeste films over heroïnegebruikers ver te zoeken is. In de loop der jaren is de film van regisseur Danny Boyle veranderd in een cultklassieker, net als het gelijknamige boek van Irvine Welsh waarop het gebaseerd werd.

20 jaar later

T2: Trainspotting gaat 20 jaar na het eind vanTrainspottingverder. Het is dan ook aan te raden omTrainspotting te kijken voordat je aanT2: Trainspottingbegint. De film is namelijk een voortzetting van het eerdere verhaal en grijpt vrijwel continu terug op de gebeurtenissen van twee decennia geleden. De tijden zijn veranderd, de drugs, de muziek en de vrienden ook. Mark Renton (Ewan McGregor) heeft met zijn gestolen geld een leven opgebouwd in Amsterdam, Sick Boy (Jonny Lee Miller) runt het treurige café dat hem is nagelaten door zijn tante, Spud (Ewen Bremmer) doet zijn best om af te kicken van de heroïne en Begbie (Robert Carlyle) zit in de gevangenis.

Als Renton na gezondheidsproblemen besluit terug te keren naar het leven dat hij al die jaren achter zich heeft gelaten in Leith, gooit hij meer overhoop dan hij had verwacht. Zijn terugkeer valt dan ook niet zo lekker bij iedereen. Spud probeert het beste van de situatie te maken, Sick Boy ziet een zakelijke kans en Begbie heeft maar een ding voor ogen: wraak. Doordat de spanningen tussen de hoofdpersonen in 20 jaar flink zijn opgelopen, is het niet te voorspellen hoe de mannen op elkaar reageren in bepaalde situaties.

Zonder al te veel weg te geven over de inhoud van het verhaal, kan er wel gezegd worden datT2: Trainspottinggezien kan worden als een soortTrainspotting 'light'. De film maakt op een hele slimme manier gebruik van de momenten die de eerste film zo bijzonder maken, van een nieuwe interpretatie van de soundtrack tot de unieke visuele effecten. Het zal op veel mensen weliswaar minder indruk maken danTrainspotting, maar is voor fans van de eerste film echt een aanrader. Om het een feelgood film te noemen gaat misschien te ver, maar je wordt als kijker niet teleurgesteld.

De slimme manier waarop de makers Welsh'Porno (het geschreven vervolg opTrainspotting)hebben gecombineerd met elementen uit de eerste film, maakt datT2: Trainspottingnaadloos aansluit op de film van 20 jaar geleden. Dat is bijzonder, want meestal is het contrast tussen films waar geruime tijd tussen zit erg groot. De film is niet geniaal, maar blijft wel trouw aan de sfeer en laat zich niet verleiden tot makkelijk scoren. Voor fans van het origineel zeker een aanrader, maar als jeTrainspottinguit 1996 al niks vond, kun je deze beter overslaan.