Zo vader zo dochter? Grote cineasten als David Lynch (Mulholland Drive, Inland Empire) en Michael Mann (Heat, Collateral) maken niet alleen maar prettige films, maar blijkbaar ook kinderen die dezelfde carrière nastreven als die van hun vader. Jennifer Chambers Lynch had in 2008 haar geslaagde debuut metSurveillance, een film die typische Lynchiaanse kenmerken kent, waardoor Jennifer onlosmakelijk verbonden bleef aan haar vader. De dochter van Michael Mann, Ami Canaan Mann, maakt haar debuut met Texas Killing Fields. Zal deze film een typische Mann worden, of kiest Ami voor een eigen aanpak?
Aardig debuut
Een lokale rechercheur die werkt voor Moordzaken probeert een dertig jaar lange reeks aan onopgeloste moorden te beëindigen in een angstaanjagend hedendaagse Gomorra: het vergiftigde achterland van de olieraffinaderijen in Texas dat bekend staat als de Killing Fields. Met zijn New Yorkse partner Jake (Sam Worthington) begint hij een web van samenzweringen te ontrafelen en komen ze steeds dichter bij de moordenaar en de waarheid. Uiteindelijk zet hij alles op het spel en laat hij zich door niemand tegen tegenhouden om te voorkomen dat er een volgend onschuldig slachtoffer valt.
Texas Killing Fields is een aardig debuut. Wat Ami in ieder geval goed van haar vader heeft afgekeken, is het gevoel voor sfeer en dit proberen te verwezenlijken met een fijn oog voor cinematografie. Daar ligt echter ook meteen het euvel van de film. De logische vergelijking met de films van Michael Mann werkt namelijk niet helemaal positief uit voor Texas Killing Fields . Ami wil maar al te graag, maar valt op momenten door de mand. De film weet vooral het broeierige sfeertje van de setting goed tot zijn recht te laten komen en biedt veel ruimte aan de ontwikkeling van de personages, iets waarvan vooral Jeffrey Dean Morgan en Chloe Moretz goed gebruik van weten te maken. Het is dan erg jammer dat deze positieve punten worden overschaduwd door het wankele script.
'Net niet'
Wat Ami Mann nog niet helemaal onder de knie heeft, is het vertellen van een onderhoudend verhaal. Het uitgangspunt is simpel en onderhevig aan de bedoelingen van Mann, maar gaat op een gegeven moment sleuren. Het mysterie dat waart over het verhaal, dat gebaseerd is op ware gebeurtenissen, houdt je in de eerste helft van de film bezig, maar raakt gaandeweg zijn kracht kwijt. Dit is doodzonde, want de historie van de setting is intrigerend genoeg en nog steeds actueel. Texas Killing Fields is een typisch geval van 'net niet'. De sfeer, de personages, de cinematografie, de uitwerking van het verhaal, al deze zaken zijn aardig, maar springen nergens boven de middelmaat uit. Toch toont Ami Canaan Mann veel potentie, iets wat met een beetje perfectionering nog tot veel moois zou kunnen leiden.
Wat Ami Mann nog niet helemaal onder de knie heeft, is het vertellen van een onderhoudend verhaal. Het uitgangspunt is simpel en onderhevig aan de bedoelingen van Mann, maar gaat op een gegeven moment sleuren. Het mysterie dat waart over het verhaal, dat gebaseerd is op ware gebeurtenissen, houdt je in de eerste helft van de film bezig, maar raakt gaandeweg zijn kracht kwijt. Dit is doodzonde, want de historie van de setting is intrigerend genoeg en nog steeds actueel. Texas Killing Fields is een typisch geval van 'net niet'. De sfeer, de personages, de cinematografie, de uitwerking van het verhaal, al deze zaken zijn aardig, maar springen nergens boven de middelmaat uit. Toch toont Ami Canaan Mann veel potentie, iets wat met een beetje perfectionering nog tot veel moois zou kunnen leiden.
Conclusie
Texas Killing Field is een mooi voorbeeld van een 'net niet'-film. Ami Canaan Mann heeft goede en waardevolle bedoelingen met haar debuut, maar de logische vergelijking met het werk van haar vader legt de zwakke plekken van de film bloot. Texas Killing Fields stijgt helaas nergens boven de middelmaat uit en is uiteindelijk niets meer dan een onderhoudende film, wat ontzettend jammer is gezien de potentie van het uitgangspunt.
Texas Killing Field is een mooi voorbeeld van een 'net niet'-film. Ami Canaan Mann heeft goede en waardevolle bedoelingen met haar debuut, maar de logische vergelijking met het werk van haar vader legt de zwakke plekken van de film bloot. Texas Killing Fields stijgt helaas nergens boven de middelmaat uit en is uiteindelijk niets meer dan een onderhoudende film, wat ontzettend jammer is gezien de potentie van het uitgangspunt.
