The Age of Adaline - recensie

De eerste hoofdrol van onze nationale hunk Michiel Huisman in een grote Amerikaanse productie. En dan word hij ook nog maar even ondersteund door Harrison Ford en de mooie (Gossip Girl) Blake Lively. Het is bijna te mooi om waar te zijn, maar het is allemaal echt en geen sprookje. Daarnaast levert Michiel als Ellis Jones een puik stuk acteerwerk waarmee hij het nog wel eens ver zou kunnen gaan schoppen in de VS. Het echte acteerspektakel wordt echter geleverd door Blake Lively als Adeline. Zij weet ondanks haar jeugdigheid en haar pure schoonheid een kalme senioriteit in haar rol te verwerken die absolute bijdrage levert aan de geloofwaardigheid van deze.

Want wat is er aan de hand? Adeline komt op haar zevenentwintigste, aan het begin van de vorige eeuw, na een auto-ongeluk met auto en al terecht in vrieskoud water en raakt volledig onderkoeld. Ze is min of meer op sterven na dood. Als door een mirakel word de auto, waar zij nog steeds inligt, geraakt door een blikseminslag die als een soort van defibrillatie werkt waardoor ze weer bij bewustzijn komt. Alleen niet alles is dan weer bij het oude. Het zal pas tot 2035 duren voordat het medisch duidelijk is wat voor een aandoening zij heeft. Want zij wordt na de blikseminslag geen dag meer ouder. Haar lichaam verstilt in eeuwige schoonheid en gratie.

En hiermee is een thema neergelegd dat al vaker gebruikt is, redelijk recent nog in het de Oscar genomineerde filmThe Curious Case of Benjamin Button. Maar daar waar Benjamin Button oud wordt geboren en jong sterft, leeft Adeline maar door en door zonder haar jeugdigheid te verliezen. Dit leidt dan ook tot aandoenlijke scenes tussen haar en haar dochter. Een ogenschijnlijk jonge vrouw praat tegen een bejaarde vrouw van over de tachtig en het ontroert op het moment dat de dochter 'mamma' tegen Adeline zegt. Toeval of niet, de dochter van Adeline word gespeeld door Ellen Burstuyn die als Murphy inInterstellareenzelfde ervaring onderging.

Adeline - door haar niet verouderen - komt al snel terecht in situaties die niet meer houdbaar zijn en haar geloofwaardigheid ondergraven. Als vrouw van 45 er uitzien als je dochter, dat is een beeld wat door veel vrouwen wordt nagestreefd. Echter toont Adeline duidelijk aan dat dat alleen maar leuk is als je meegroeit met je omgeving. En nadat zij achtervolgd word door de FBI die haar graag aan nader onderzoek wil onderwerpen, verkiest Adeline voor een leven achter de coulissen. Tot het moment dat zij in contact komt met Ellis Jones, jawel onze Michiel. Er ontstaat een leuk spel tussen die twee waar Ellis zich van zijn beste kant laat zien om de aandacht en uiteindelijk het hart van Adeline te verkrijgen. Een spel dat culmuleert in een uitnodiging om bij de viering van het 40-jarig huwelijk van de ouders van Ellis aanwezig te zijn. He contact met de ouders van Ellis opent allerlei lang geleden gesloten laatjes.

Een van de meest gevreesde gerechten in de “fine dining” keuken is de soufflé. Alle ingrediënten dienen exact op elkaar afgestemd te zijn om deze te laten rijzen. En jusit dit mislukt maar al te vaak. Hetzelfde geldt voorThe Age of Adaline. Alle juiste ingrediënten zijn aanwezig om de film naar een prachtig einde te regisseren om hem ver boven het gemiddelde te laten eindigen. Maar op hetmoment suprêmezakt de film totaal in elkaar in een futloos alledaags romantisch drama dat het niveau van een eenvoudige chicklit niet overstijgt. En dat is een bittere teleurstelling. Temeer omdat er zeker door Livly erg goed word geacteerd. Nee het lijkt wel of de producers het tonen van het van vocht glimmende bovenlijf van Huisman wel genoeg vonden en dat iedereen daarna naar huis is gegaan, waarbij er vergeten is dat er nog een half uur film te gaan was.