The BFG - recensie

Spielberg’s versie van Roald Dahl’s The BFG geeft ons een prachtige reus en mooie plaatjes van dromen in glazen potjes. Mooi, maar ook langzaam en simpel. De spanning die vaak in Dahl’s boeken te vinden is, is achterwege gelaten.

Laat in Spielberg’s carrière

Simpelweg de naamSteven Spielbergwekt veel verwachtingen op. Wanneer het nieuws uit kwam dat hij werkte aan deBFG, naar het populaire boek vanRoald Dahlen tevens al eerder als tekenfilm te zien was, dan vertrekken onze gedachten al naar herinneringen vanSpielberg’seerdere fantasierijke kinderfil Zal zijn nieuwe film aanvoelen alsE.T. The Extra-Terrestrial? Zal het misschien meer lijken op de rommelige maar inspirerendeHook, of toch meer alsTintin? In het kort: zalSpielbergde magie opwekken die we al eerder hebben gevoeld?The BFGis typischSpielbergin dat het zijn goede en zwakkere kanten in zich meedraagt. Ja,The BFGis vaak mooi en wonderlijk, maar ook erg langzaam en sentimenteel.

Sophie en de reus

Mark Rylanceis een perfecte reus en hij draagt de film op zijn schouders. Hij is rommelig, onstuimig en knorrig, maar met een hart van goud.Rylance, die vorig jaar een Oscar won voor zijn stugge spion inBridge of Spies, is een kameleon en zijn reus is totaal anders, zeer expressief en aandoenlijk. Hij weet goed raad met het woordenspel van Roald Dahl. Kleine Sophie, echter, is niet zo interessant. ActriceRuby Barnhilldoet haar best en speelt haar rol met een kinderlijke passie en oprechtheid, maar ze heeft niet veel meer te doen dan haar verbazing uitroepen, keer op keer. In de eerste scenes klinkt ze alsof ze haar tekst opleest uit een sprookjesboek en het maakt haar een standaard kind in een sprookje, een hol karakter. Maar samen hebben Sophie en de reus een mooie vriendschap.

De film had wat meer inspiratie kunnen halen uit de tekenfilm van 1989, vooral omdat deze spannender was. Er miste een injectie van gevaar en duisternis, dat in het boek en in de tekenfilm wel aanwezig was. Het leuke aanRoald Dahlis dat hij humor en schoonheid op een spannende manier combineert met lelijkheid en gevaar, en bijSpielberg’sversie ligt de nadruk te veel op de schoonheid, waardoor het verhaal uiteindelijk minder interessant is. Als gevolg is deBFGeen typische kerstfilm, die op een vreemd moment in het jaar uit komt. Hij komt beter tot zijn recht tussen films alsHugoen de films van Zemeckis:The Polar ExpressenA Christmas Carol.

Visueel mooi

Visueel pastThe BFGin hetzelfde rijtje, met de geromantiseerde beelden van Londen waarin ‘s nachts alles verlicht is door gele lantaarns en de maan, en de sprookjesachtige wereld van de reus z’n woning. Er is duidelijk veel aandacht besteed aan despecial effects, van het golvende, grijze nekharen van de reus tot de dromen in glazen potjes en de snotterige komkommers. Sophie blijft de hele film rondlopen met een opengevallen mond, en heeft niet veel meer te zeggen dan “wow!” en “look!” Toch krijg je het gevoel dat we sommige dingen eerder hebben gezien. De reuzen, bijvoorbeeld, lijken veel op die uit Jack the Giant Slayer. We blijven lang hangen bij deze plaatjes terwijl het verhaal maar mondjesmaat voortkabbelt.

Britse humor

De aandacht die Spielberg geeft aan het uitdossen van de BFG’s woning, mist een beetje in de opzet van het verhaal. Het is niet spannend genoeg. Halverwege de film zou je willen dat Sophie en de BFG eens ophouden met eindeloos keuvelen en een avontuur beleven. Gelukkig maakt het verhaal een ommezwaai in de tweede helft waarbij het duo op een uiterst komische reis gaan naar de koningin van Engeland. Een dosis Britse humor maakt ons weer wakker, vooral als de BFG door Buckingham Palace kruipt voor een Engels ontbijt. Eerlijk gezegd redt deze wending de film, maar het komt bijna te laat. De climax verloopt echter heel snel. Opeens zijn alle problemen opgelost en is iedereen gelukkig, terwijl daar bijna geen spanning bij kwam kijken.

Mooi om te zien en simpel qua opzet en emoties, The BFG komt meer tot zijn recht op een kerstavond. Het optreden van Mark Rylance als de reus moet gezien worden en er is genoeg humor om je mee te laten voeren. Verwacht echter geen meesterwerk.