The Burning Plain - recensie

Elkaar afwisselende verhaallijnen, een brand, verleden en toekomst. Guillermo Arriaga, de regisseur van Babel, 21 grams en Amores Perros gaat in The Burning Plain weer los op niet-chronologische verhaallijnen en stoeit met het heden en het verleden, om die aan het einde allemaal te laten samensmelten. Een minder geslaagde uitvoering dan we gewend zijn van Arriaga, maar onderhoudend is het wel.

Mozaïek
Vier verhaallijnen wisselen elkaar af in Las Crucas, een Mexicaans grensstadje. Charlize Theron speelt de gevoelloze, kille en promiscue Sylvia. We zien haar haar minnaars harteloos behandelen en zich vervolgens straffen door in haar benen te snijden. Dan zijn er een handvol warmbloedige Mexicanen. Enigszins stereotype zijn zij vriendelijk, oprecht en gepassioneerd. Een jong blank meisje, Mariana en de Mexicaan Santiago worden na de dood van hun ouders verliefd op elkaar, tot woede van hun omgeving. Hun ouders, allebei getrouwd met iemand anders, hadden een gepassioneerde affaire totdat ze omkwamen bij een mysterieuze brand. Dan is er het jonge Mexicaanse meisje Maria dat gelukkig samenwoont met haar vader, totdat die een vliegtuigongeluk krijgt. En wie is de Latino die Sylvia achtervolgt en zich niet laat verleiden?

Schuld en vergeving
Een web van lichtelijk oppervlakkige verhalen die allen zijn gekenmerkt door vuur, pijn, schuld en boete. Na een half uur valt het kwartje en kun je achterover leunen en wachten op de uitleg die al vrij helder is. Dat is geen mislukking van de regisseur. Hij neemt de tijd om je kennis te laten maken met de personages en hun trieste verhaal aan je uit te leggen. Het verhaal over verboden liefde, schuld en genade is ondanks zijn transparantie mooi. De ontrouw van twee personen legt het leven van veel mensen letterlijk in de as. Daarom is het jammer dat de verhaallijn over de gepassioneerde affaire van moeder Gina ( Kim Basinger ) met de Mexicaan Nick niet wordt uitgediept. Kim Basingers terugkeer op het witte doek voegt helaas weinig toe.

Brandwonden
The Burning Plain is niet zo complex en ingenieus als Guillermo Arriaga’s andere mozaïekfilms Babel en Amores Perros. Het geheim achter de samensmelting van alle verhalen is al snel duidelijk en ook de personages in de film worden te oppervlakkig gebracht. Zo is er het meisje Mariana dat graag brandwonden bij zichzelf en anderen maakt, en zegt niet van haar moeder te houden. Waarom, wordt niet verteld of uitgelegd. En Sylvia’s doodse blik en verontrustende zelfverminking begint na een tijdje hinderlijk te worden, hoewel haar karaktervorming aan het eind duidelijk wordt gemaakt.

Conclusie
De warrige verhalen, ruig Mexicaans landschap en de kille vrouwelijke karakters maken The Burning Plain tot honderdelf plezierige minuten. Dat de film niet briljant is en af en toe steken laat vallen, is een gemiste kans maar maakt de film absoluut niet slecht. Het verhaal boeit, er wordt goed geacteerd door de jonge Mexicanen, Charlize Theron en Kim Basinger, en het happy–end is wel zo prettig.