The Escapist - recensie

Prison Break voor senioren...

De altijd gewaardeerde Brian Cox speelt de gevangene Frank Perry die in vrede zijn levenslange straf uitzit zonder uitzicht op een vroege vrijlating. Contact met zijn vrouw en dochter heeft hij al jaren niet meer en iedere poging tot, komt terug met de post. Wanneer zijn dochter echter op sterven ligt door een overdosis drugs, besluit Frank te ontsnappen in de hoop nog iets recht te kunnen zetten. Hij heeft hierbij de hulp nodig van een aantal mede-gedetineerden, ieder met hun eigen vaardigheden, die de de snelle tocht door de nauwe tunnels en riolen van Londen moeten garanderen.

Team
Het team bestaat uit Frank’s nieuwe celgenoot Lacey, die constant wordt lastiggevallen door Tony (een vervelend stereotype van seksueel misbruik voor gedetineerden). Deze kan lekker zijn gang gaan, omdat zijn broer Rizza (sterke rol van Damien Lewis, Band of Brothers ) de zaakjes in de gevangenis lijkt te runnen. Joseph Fiennes speelt de rol van de stille, maar opvliegerige, Lenny. Brodie is de derde escapie, nuttig door zijn uitgebreide kennis van het ondergrondse netwerk. De laatste gegadigde voor de tocht naar buiten is drugsdealer Viv (Seu Jorge). Opmerkelijk is hoe deze man werkelijk nul hinder ondervindt in het op locatie bereiden van zijn chemische goedje.

Frank’s idee om te ontsnappen komt, gezien de omstandigheden, nogal uit de lucht vallen en aangezien er haast mee gemoeid is lijkt er weinig tijd het plan volledig uit te denken. Daarbij worden de voorbereidingen ook nog eens bemoeilijkt door de eerder genoemde, hufterige broers. Het verhaal wordt op non-chronologische volgorde gepresenteerd. Dit is niet echt een bezwaar, maar de beelden die gepaard gaan met het snelle schakelen tussen planning en uitvoering zijn erg storend. Hetzelfde kan gezegd van de ondersteunde muziek. Deze is goed, passend maar veel te nadrukkelijk aanwezig.

Conclusie
The Escapist heeft alle elementen die je bij een ontsnappingsfilm mag verwachten. Toch is de film slechts matig onderhoudend doordat het veelvuldig in clichés vervalt. Vervelen doet het gelukkig niet, daar zorgen Cox en Lewis wel voor. Omdat de hele film toeleeft naar de uiteindelijke, fantastisch in beeld gebrachte, climax weet je de bioscoopzaal uiteindelijk toch met een voldaan gevoel te verlaten.