The Huntsman: Winter’s War – Recensie

Het vervolg op het commercieel succesvolleSnow White and the Huntsmanziet er beter uit dan zijn voorganger, maar is minder bevredigend.

Het was te verwachten datSnow White and the Huntsmaneen vervolg zou krijgen en zelfs het ontbreken van Kirsten Stewart heeft men er niet van weerhouden omThe Huntsman: Winter’s Warte maken. Nu is dit echter niet een zuivere sequal, want een gedeelte van de film speelt zich af voor de gebeurtenissen uit deel één. De focus van de film, zoals de titel al doet vermoeden is dit keer de Huntsman (vertolkt door Chris Hemsworth). Hij moet in deze film opnieuw de wereld zien te redden van een kwaadaardige koningin.

Winter is coming

Dit keer komt het gevaar van de koningin Freya (Emily Blunt), de zus van Ravenna (Charlize Theron). Zij verloor haar kind in een brand gesticht door haar geliefde en heeft daarom een koninkrijk van ijs opgezet in het noorden van de wereld. Met haar krachten spreidt zij een winter uit over de wereld en richt ze een leger op om haar macht te vergroten. Om de wereld te beschermen moet The Huntsman ervoor zorgen dat de magische spiegel uit het eerste deel uit haar handen blijft. Tijdens zijn missie wordt hij bijgestaan door Sara (Jessica Chastain), waarmee zijn relatie enigszins gecompliceerd is.

The Huntsmanheeft een hoog tempo en weet over het algemeen de aandacht vast te houden. Dit komt met name door de luchtige toon die gedurende de hele film aanwezig is. Maar ondanks dat de film vermakelijk is, laat het achteraf geen indruk achter. Een van de voornaamste redenen hiertoe is dat de film moeite heeft met het tot leven brengen van de fantasiewereld uit het eerste deel. De locaties die voorbijkomen lijken niet met elkaar verbonden en voelen tevens beperkt aan. Dit maakt het moeilijker om mee te gaan in het verhaal en je verbonden te voelen met de karakters.

Een ander obstakel hiertoe is dat de problemen voor de hoofdpersonen, die opgeworpen worden gedurende de film, zich veel te makkelijk laten oplossen. Dit zorgt ervoor dat spanning zich niet opbouwt maar juist telkens wegvalt. Het helpt daarbij niet dat de film nogal rechtlijnig is en dat daardoor halverwege al met enige nauwkeurigheid kan worden voorspeld hoe het allemaal zal aflopen. De film ziet er overigens wel goed uit. De special effects, die veelvuldig worden gebruikt, zijn geslaagd en met name de kostuums zijn prachtig. Ook de topcast stelt niet teleur; alle acteurs leveren degelijke prestaties. De luchtige momenten compenseren voor een groot deel het gebrek aan spanning en zorgen ervoor datThe Huntsmaneen vermakelijke bioscoopervaring is.

Conclusie

Doordat het fantasierijk nogal klein aanvoelt, heeft de film moeite om de wereld op het scherm echt tot leven te brengen. Daarbij worden de problemen die ontstaan gedurende de film te gemakkelijk opgelost. Daardoor mist de spanning en moetThe Huntsmanherhaaldelijk terugvallen op de luchtige momenten. Gelukkig zijn deze wel vermakelijk en met name Rob Brydon (bekend vanThe Trip) weet een aantal komische momenten neer te zetten. De film is daarmee niet een totale mislukking en het feit dat de vrouwen in deze film minstens net zo sterk en stoer zijn als de mannen valt te prijzen. Toch weet de film geen memorabele momenten te creëren; alsof de makers bang waren om fouten te maken en daarom maar geen enkele risico’s namen. Het resultaat is een enigszins voorspelbaar en voortkabbelende fantasiefilm, die wel vermaakt maar geen sprankje magie bezit.