Het epische verhaal van de Avatar: The Last Airbender serie is nu in live-action op de big screen te bewonderen. Weet M. Night Shyamalan de animatieserie succesvol naar film te vertalen?
Misschien is bovengestelde vraag niet helemaal relevant en zouden we onszelf eerder moeten afvragen of M. Night Shyamalan überhaupt weer met een succesvolle film komt. De beste man brak in 1999 door met zijn angstaanjagende thriller The Sixth Sense en zette zich daarmee in het spotlicht als up-and-coming regisseur. Ook de twee daaropvolgende films ( Unbreakable , Signs ) deden het goed, maar sinds The Village uit 2004 gaat het bergafwaarts met M. Night Shyamalan. De kritieken van zijn nieuwe films zijn overwegend negatief en, nog erger, ook het publiek moet er niet veel van hebben. De keuze om The Last Airbender te regisseren is even opmerkelijk als gewaagd, maar lijkt dé film om Shyamalan weer op de kaart te zetten.
Epic
In The Last Airbender staan de vier elementen aarde, water, vuur en wind centraal. Elk element kent een natie die dat specifieke element beheerst. De naties leefde in samenhorigheid met elkaar, maar dat had maar één reden: De Avatar. De Avatar is een persoon die als enige alle vier de elementen wist te beheersen en de taak had om voor orde te zorgen. Dat was zijn taak, maar sinds zijn plotselinge verdwijning zette de Vuurnatie, onder leiding van Vuurmeester Ozai (Cliff Curtis), hun plan om de wereld te domineren in werking en begon met het uitroeien van de andere “elementen buigers”. Element buigen houdt in dat bijvoorbeeld een zogenaamde Luchtbuiger op telepathische wijze lucht kan besturen en hetzelfde geldt voor de andere elementen: Een Vuurbuiger heeft de gave om vuur te besturen, een Waterbuiger… je snapt het idee.
Honderd jaar nadat de Vuurnatie hun plan in werking heeft gesteld is de gehele generatie van Luchtbuigers uitgeroeid en staat de Vuurnatie op het punt om ook de Aardebuigers en Waterbuigers aan te vallen. Op dat moment ontdekken broer en zus Sokka (Jackson Rathbone) en Katara (Nicola Peltz) de laatste luchtbuiger die er bestaat: Aang (Noah Ringer). Aang blijkt niet alleen de laatste luchtbuiger te zijn, hij is tevens de Avatar die al honderd jaar zoek is. Sokka en Katara besluiten Aang in bescherming te nemen en samen trekken ze erop uit om de Vuurnatie tegen te houden en de balans in de wereld terug te brengen.
Fail
Een jonge cast is altijd lastig en door de hoofdrol van de film te geven aan iemand die nog nooit heeft geacteerd neemt M. Night Shyamalan wel heel veel risico. De dertienjarige Noah Ringer is dan misschien in de filmwereld onbekend, maar als martial arts vechter heeft hij zichzelf al meermaals bewezen en bovendien al vele prijzen gewonnen. Misschien moet hij het daar dan ook bij laten, want ook al doet hij zijn best, emotie lijkt hij niet te kunnen tonen en daardoor wordt het als kijker eigenlijk alleen maar afwachten totdat er weer een actiescène komt waarin hij wel tot zijn recht kan komen. Noah Ringer is niet de enige die hier last van heeft, ook Nicola Peltz en Jackson Rathbone hebben moeite met acteren. Dev Patel ( Slumdog Millionaire ) weet het er iets beter vanaf te brengen, maar het script zet de personages zo eenzijdig neer dat die de acteurs ook niet van hulp kan zijn.
Het verhaal lijkt verder niet tot zijn recht te komen, of misschien komt dat wel omdat de film constant bezig is met het uitleggen van zaken, waardoor het des te vermoeiender is om ernaar te kijken. Het is vrij duidelijk dat de The Last Airbender vooral een opzetje is voor een trilogie, mocht die er nog komen. Maar niet alleen de acteurs en het verhaal laat te wensen over, ook de CGI is nogal karig. Het komt simpelweg niet realistisch over en dat terwijl het idee van elementen buigen best interessant is en de actie af en toe aardig in beeld wordt gebracht. De sets zien er wel goed uit en verschillende overzichtshots laten de grootschaligheid van het hele gebeuren zien. Natuurlijk is The Last Airbender in 3D te zien om daar nog flink op te cashen, maar dat voegt, mede omdat het er achteraf is ingezet, niks toe. Sterker nog, het heeft de film waarschijnlijk meer slecht dan goed gedaan.
Conclusie
Het is M. Night Shyamalan niet gelukt om de Avatar -serie succesvol naar film om te zetten. De jonge cast weet niet te overtuigen, waardoor het wel heel vermoeiend is om al die uitleg van de personages en het verhaal te moeten slikken. De actiescènes zijn best aardig en het idee van elementen besturen is een leuk gegeven. Dit kan de film echter niet redden en daar heeft het script, de karige CGI en ronduit slechte 3D ook een flink aandeel in.
