Spannende mockumentary over exorcisme.
De handheld camera is sinds het succes van The Blair Witch Project niet meer weg te denken uit de horrorcinema. Persoonlijk vind ik dat idee dat je bijna letterlijk meegaat met de personages doordat de camera fysiek aanwezig is, in de films erg goed werken. Zo ben ik een groot fan van [Rec.] en het eerder genoemde The Blair Witch Project . In Cloverfield sloeg men wat te ver door met het schokkerige camerawerk, hierdoor vond ik het niet al te prettig kijken. Zonde, want de potentie was er zeker. Nu verschijnt er weer een film die gebruik maakt van een aanwezige cameraploeg, je kunt het zien als het uitmelken van een hype, ik zie het gewoon als een andere vorm van filmmaken.
Exorcisme als vals beroep
Priester Cotton Markus, gespeeld door Patrick Fabian, is een specialist in exorcisme, het uitdrijven van een demon uit een persoon. Al een hele tijd terug begon hij aan zijn geloof, dat hem met de paplepel ingegoten is, te twijfelen. Markus gelooft dan ook niet in het uitdrijven van demonen; toch heeft hij al talloze mensen geholpen door een toneelstuk op te voeren waarbij hij de gekwelde persoon zogenaamd verloste van de kwade demon. Om zijn naam te zuiveren nodigt hij een cameraploeg uit om een documentaire te schieten; hij zal een willekeurige brief openen om daar op locatie het gespeelde exorcisme uit te voeren. Eenmaal op locatie voert Markus zijn toneelstuk op. De extreem gelovige vader en zijn gekwelde dochter zijn opgelucht, zoon Caleb vertrouwt het allemaal niet. Op de terugweg duikt Nell opeens op in de motelkamer van Cotton Markus, er is wel degelijk wat mis met haar.
In de ban van het geloof
De film begint erg sterk, Markus vertelt over zijn dubieuze bestaan en eenmaal op locatie wordt een grimmige sfeer neergezet. Het huis van Louis bevindt zich in een uithoek van Amerika waar de bevolking een behoorlijke achterstand heeft op de rest van de samenleving en diverse onconventionele geloven zoals voodoo huizen in dit gebied. Al vanaf de eerste ontmoeting met Caleb is een onderhuidse spanning voelbaar. Ondanks de dubieuze ‘show’-uitdrijving en de ietwat humoristische wijze waarop de priester zijn trucages laat zien, is de onderhuidse spanning nooit weg. Dit vanwege het zeer sterke acteerwerk; in de ogen van Nell en Louis zie je de wanhoop en het diepgewortelde geloof.
Origineel idee, standaard uitwerking
Als eenmaal duidelijk is dat er meer aan de hand is met Nell, slaat de film wat meer richting een standaard horror, maar gelukkig blijft de sceptische ondertoon jegens exorcisme aanwezig. Of Nell bezeten is of niet, ze zorgde enkele keren voor klamme handjes. Het benauwende camerawerk is dan ook erg effectief en nergens wordt het overdreven ‘shaky’. Helaas doet het totaal onverwachte einde wel afbreuk aan de film, het voelt behoorlijk geforceerd aan en had wat subtieler uitgewerkt mogen worden.
De film begint origineel en sterk, dit wordt helaas niet tot het einde volgehouden. De film bevat enkele spannende scènes en het scepticisme tegenover exorcisme in combinatie met het effectieve documentaire stijltje zorgen er voor dat het toch een zeer aardige horror is. Het einde komt te veel uit de lucht vallen en voelt meer als een geforceerde plottwist.
