The Legend of Tarzan – recensie

Het alom bekende verhaal van Tarzan wordt in deze film in een nieuw jasje gestoken. Alexander Skarsgård vertolkt in deze film de titelrol. Lukt het deze film om te vernieuwen en de kijker mee te nemen in het verhaal dat de legende van Tarzan is?

Het verhaal

The Legend of Tarzan, geregisseerd door David Yates (regisseur van onder andere de laatste vier Harry Potter films), laat het verhaal zien van Tarzan (Alexander Skarsgård) die de jungle heeft verruild voor een nieuw leven in Engeland. Hij gaat tegenwoordig door het leven als John Clayton en samen met zijn vrouw Jane (Margot Robbie) leid hij een rustig leven in Engeland. John Clayton wordt uitgenodigd in Congo, Afrika als handelsafgezant van het parlement. Tarzan accepteert deze uitnodiging en vertrekt naar Congo. Het loopt echter niet zoals gepland en moet Tarzan nogmaals zijn kennis van de jungle inschakelen om te overleven.

Alexander Skarsgård speelt in deze film de rol van Tarzan. Als we voor het eerst kennismaken met Tarzan zien we hem als een man die volledig ingeburgerd is in het Engeland van die tijd. Hij heeft een net pak aan, praat perfect Engels en ook zijn haar ziet er verzorgd uit. Het tegenovergestelde van wat we over Tarzan kennen. Maar Skarsgård laat al snel zien dat hij een perfecte Tarzan is. Wanneer hij terug is in Afrika waar hij is opgegroeid, merk je meteen dat dit de plek is waar hij echt thuishoort. En als Tarzan voor het eerst zijn shirt uittrekt, kun je niet anders dan verbijsterd kijken naar het lichaam van Skarsgård. Hij heeft hiervoor 4 maanden non stop getraind en dat is te zien. Met zijn imposante lichaam creëert hij een geloofwaardige Tarzan.

Ongrijpbare natuur

Een van de meest indrukwekkende momenten in het verhaal zijn niet de mensen of de dieren, die overigens prachtig geanimeerd zijn, maar juist de natuur. Wanneer er in de film beelden worden vertoond van de natuur, of dat nou in de jungle zelf is of een prachtig overzicht beeld van bovenaf, dat is het moment waarop de film het meest indrukwekkendst is. Het laat zien hoe groot en ongrijpbaar de natuur is en hoe klein de mens maar is. Op dit soort momenten komtThe Legend of Tarzanhet best tot zijn recht.

Naast een aantal prachtige beelden van de natuur, zijn er in de film ook een aantal vechtscènes. In deze verschillende vechtscènes heeft de regisseur David Yates gekozen voor slow motion techniek. Af en toe tijdens een gevecht zie je het beeld in slow motion. Bijvoorbeeld het moment dat Tarzan afrent op een gorilla om een gevecht met hem aan te gaan. Zowel de gorilla als Tarzan zie je in slow motion in de lucht op elkaar af komen. In sommige films kan dat slecht uitpakken en goedkoop overkomen, maar in deze film werkt het juist wel. Het effect wordt niet overmatig gebruikt, maar juist op de vechtmomenten waarin rust nodig is. Dit zorgt ervoor dat de kijker meegesleept wordt in het gevecht en er ook plek is voor adempauze bij de kijker. Je bevindt je als het ware in de jungle zelf en niet meer in de bioscoopzaal.

Humor

The Legend of Tarzanweet grappige momenten in de film te bouwen, zo zorgt Samuel L Jackson voor een grappige noot in de film, maar ook Alexander weet ons te verassen met humor. Zo zien we hem in het begin in Engeland aan tafel zitten met een kop thee. Wanneer hij deze naar zijn mond brengt zien we hem zijn pink omhoog doen, zoals de echte Britten ook thee drinken. Dit zorgt voor verassend humoristische momenten die niet geforceerd overkomen, maar juist prachtig met het verhaal zijn verweven.

Conclusie

De film heeft een prettig duister tintje, waardoor het zeker niet kinderachtig is maar ook nooit echt eng wordt. Dit maakt 'The Legend of Tarzan' geschikt voor jong en oud. De film valt zeker niet in herhaling vergeleken met het origineel, maar is juist een mooi vervolg erop. Alexander Skarsgård is perfect in zijn rol als Tarzan. De duistere sfeer, het sterke verhaal en de humor die de film de hele tijd weet door te voeren, zorgt voor een film die je nog een tijd bijblijft.