De hooggespannen verwachtingen heeft Twilight , het eerste deel van The Twilight Saga , voor critici niet waar kunnen maken. Maar kan de schade beperkt worden met een nieuwe regisseur aan boord? Chris Weitz neemt voor dit deel de regie in handen.
Als voorwoord moet er gezegd worden dat het tweede deel van de gelijknamige en immens populaire boekenreeks van Stephenie Meyer volwassener is dan het eerste deel. Dat wil zeggen dat het eerste deel vooral over de liefde tussen een meisje en een vampier gaat. Het tweede deel daarentegen gaat over een gebroken hart, verlangens, jaloezie en sterke banden. Bovendien wordt Bella Swan volwassen, ze wordt 18 jaar.
"He makes me feel alive"
In het begin van de film wordt Bella gedumpt door haar vriendje Edward. Gebroken blijft zij achter in het regenachtige dorpje Forks, samen met haar vader. Haar jeugdvriend Jacob Black, die in een reservaat woont, vrolijkt haar op door samen met haar aan een motor te klussen. Hij weet niet dat Bella een adrenaline junkie is geworden en dat ze de motor alleen maar maakt om Edward voor zich te zien, tijdens een adrenaline rush krijgt ze namelijk visioenen van Edward. Jacob is verliefd op Bella, maar zijn leven wordt hem moeilijk gemaakt door de vampiers. Niet alleen vindt Bella Edward leuker, ook wordt er in de bloedbaan van een aantal Quileuten-kinderen, door de komst van de vampiers, een gen geactiveerd waardoor ze weerwolven worden. Jacob is hier één van. Hij heeft alle reden om Edward en zijn familie te haten.
Rewind
Laten we nu eerst even terug gaan naar het commentaar van de eerste film ; Stefanie Pontolaeng geeft daarin aan dat het falen van de make-up afdeling hinderlijk is. Die visie deel ik, en tot mijn spijt moet ik zeggen dat Weitz daar niets aan veranderd heeft. Gelukkig spelen de Cullens in deze film een hele kleine rol, want Jasper ziet er nog steeds een beetje lachwekkend uit. De Volturi zien er wel beter uit, daarin is te zien dat Weitz ( The Golden Compass) een andere visie heeft maar dat hij zich trouw aan het beeld van de eerste regisseur, Catherine Hardwicke, houdt. Overigens vind ik de gekleurde lenzen van de vampiers te opvallend nep, bovendien nemen ze de emoties van de karakters weg. Daarnaast is er aan de special effects van de vampiers ook nog niet gewerkt. In de eerste scène wordt dat al duidelijk. Maar als we de vampiers, die toch een kleine rol hebben, buiten beschouwing laten, zien we dat de special effects wel degelijk verbeterd zijn. De weerwolven zien er werkelijk angstaanjagend uit, maar toch aaibaar, dus dat is heel goed gelukt. En als er een gevecht uitbreekt tussen twee weerwolven, laat Weitz de slow-motion voor wat het is en geeft hij het gevecht tussen de giganten 'realistisch' weer.
Wat in Twilight, ook minder succesvol was, was het feit dat je het boek gelezen moet hebben om dieper in het verhaal te komen. Daarover zegt Stefanie heel gepast: "Een jongen die zijn gezicht met afschuw van een meisje afwendt omdat haar bloed eigenlijk te lekker ruikt, werkt in een boek beter dan op scherm, waarin Edward kijkt alsof er net een verse drol naast hem is gaan zitten." Ook dat is in deze film anders. Zonder twijfel leer je in een boek veel meer. Maar het gevoel dat je machteloos kijkt terwijl er in de hoofden (lees: in het boek) heel veel gedachten rondgaan die we missen, is weg. Het script vult die momenten goed aan.
Taylor Lautner
Dit komt deels door het acteerwerk. Kristen Stewart speelt altijd een gekrenkt en nors meisje, ook al vraagt de rol daar niet om (Panic Room, Into the Wild). In deze film komt dat echter heel goed van pas, omdat Bella zich zo ook voelt. Taylor Lautner (Jacob) is een hele gevoelige en oprechte acteur. Het is heel leuk om naar zijn acteerspel te kijken en ook zijn de meeste humoristische scènes met hem. De toon van de boeken was redelijk sarcastisch en Weitz heeft dit goed opgepakt. Er zijn heel veel gniffel momenten in de film. Eén daarvan is als de gespierde Jacob een wond op het hoofd van Bella ziet; hij kijkt hoe diep de wond is en vervolgens trekt hij zijn t-shirt uit om het tegen haar hoofd te houden. Het voelt als zelfspot en dat is fijn, want bij het eerste deel nam Robert Pattinson, als Edward Cullen, zichzelf heel serieus.
Conclusie
Wat vorig jaar een middelmatige (althans voor critici) 'vampierfilm' was, is dit jaar een goede 'weerwolffilm' geworden. Taylor Lautner is een innemende acteur. Hij kan niet alleen om zichzelf lachen, ook zie je de verliefdheid in zijn ogen. Waar de meeste lezers van de boeken nog voor 'Team Edward' zouden zijn, zijn er na deze films waarschijnlijk een aantal overlopers naar 'Team Jacob'. Weitz heeft geen overdreven special effects toegevoegd, zoals het snelle rennen van vampiers en dat is één van de redenen waarom de film minder vervelend is om naar te kijken. Dit is volgens mij vooral te wijten aan het gebrek van vampiers. Ik ben daarom benieuwd wat, de wederom nieuwe regisseur, David Slade van deel drie maakt, als de Cullens weer in volle glorie terug zijn. Maar nu hebben we eerst The Twilight Saga: New Moon en die is in ieder geval een aanrader voor iedereen, of je nu fan bent van de boekenreeks of niet.
