The Woman In Black - recensie

Een moderne horrorfilm metDaniel Radcliffe(Harry Potter) in de hoofdrol.. Betoverend eng?

The Woman In Blackvertelt het verhaal van advocaat Arthur Kipps. Hij moet voor zijn werk naar een verlaten oud stadje om een grote afgelegen villa te onderzoeken. Het huis staat te koop; niemand wil er wonen. Arthur laat zijn zoontje samen met de oppas in Londen achter. Zij komen over drie dagen naar papa toe wanneer zijn werk erop zit.

Arthur arriveert met de trein in het stadje en het blijkt al gauw dat het niet zomaar een normale stad is, met op elke hoek een bakker, slager en visboer. Jerome, een oud bewoner van de stad, maakt Arthur wegwijs en brengt hem naar de verlaten villa. Al snel wordt het duidelijk dat het om een duister huis gaat, waarin een boze geest van een overleden vrouw rondzwerft. De bewoners van het dorp keren zich al snel tegen Arthur, omdat er plotseling allemaal mensen overlijden. Heeft het echt iets met hem te maken en het feit dat hij rondneust in een huis met een onopgelost duister dilemma?

James Watkinsis de 34-jarige regisseur van de film. Het is zijn tweede film, eerder werd hij bekend met de horrorfilmEden Lake(2008) die meerdere malen in de prijzen viel. Naast regisseren schreef hij ook scenario's van horrorthrillers alsThe Descent(2009) enGone(2007).

Het begin van The Woman In Blackis in één woord fantastisch te noemen. Door de eerste scène, waarin drie kleine meisjes uit een raam springen, word je gelijk als kijker in de film getrokken. Hierna worden de personages meesterlijk geïntroduceerd. Arthur leer je kennen door een kort gesprek tussen hem en de oppas. Het gesprek later met zijn werkgever geeft aan wat hij doet voor werk, waar hij woont en dat dit zijn laatste kans is op succes. Arthur’s zoontje tekent in het begin een tekening met mama in de hemel en papa met een boos gezicht, een mooie manier om iets over de ouders te laten zien. Deze hele introductie duurt bij elkaar misschien een minuut of vijf, waarna de tweede akte begint en de film bergafwaarts gaat, ja zelfs waardeloos kan worden genoemd. Als het duidelijk is wat er allemaal aan de hand is in het huis, lijkt de maker te kiezen voor een hele gemakkelijke oplossing. Het is een simpele, platte omwenteling waardoor het doel van Arthur de tovenaar opeens verandert. Hij is namelijk opeens de uitverkorene om de geesten in het huis te plezieren en te verjagen. Als kijker verwacht je mede door het sterke gedetailleerde begin, dat er veel meer achter de mensen in het dorp zit en dat dit aan het einde allemaal bijeen komt. Dit is helaas niet het geval, bijna niemand heeft iets met elkaar te maken. Waarom zitten ze dan eigenlijk in de film? De allerlaatste scène is helemaal een anticlimax en werkt zelfs op je lachspieren.

Het grootste gedeelte van de film speelt zich af in de villa. Hierin krijg je als kijker voor het eerst te maken met het geweldige camerawerk. De gekozen shots zijn erg origineel en vullen elkaar goed aan. In het huis is veel spanning en door de vele korte shots voel je dit als kijker. Het licht is zoals bijna in elke horrorfilm donker, maar zorgt toch voor een aantal echte schrikmomenten. De stiltes die daarbij in het verhaal vallen, zijn ook verbluffend goed getimed. Daarnaast zijn de decors zeer mooi ontwikkeld.

The Woman In Blackbegint fantastisch en laat goed zien dat regisseur James Watkins veel gevoel heeft voor het schrijven en regisseren van horror. Het hoge peil vasthouden lukt hem helaas niet, waardoor de film, ondanks het goede camerawerk en de spannende decors, aan het eind toch helemaal naar beneden keldert.