Unbroken - recensie

Een degelijk verteld verhaal over een 'all American hero'.

Het is het soort verhaal dat in Hollywood erg populair is: een jongen die begint als underdog, zichzelf vervolgens opwerkt in het leven om te eindigen als een ware held.Unbroken, de tweede film geregisseerd door Angelina Jolie, staat stevig in deze all-American traditie. Jolie vertelt hier het verhaal van Louis Zamperini, een jongen uit een Italiaans immigrantengezin die opgroeit in een kleine plaats in Californië. Vanuit een achterstandspositie probeert hij zich op de atletiekbaan zich letterlijk en figuurlijk een weg naar voren te werken. Deze vastberadenheid heeft hij ook in het leger, als Amerika betrokken raakt bij de Tweede Wereldoorlog. En in Japanse krijgsgevangenschap ontwikkelt Zamperini met deze bagage een enorme overlevingsdrang. De American Dream laat zich niet beknotten, dat is wel duidelijk.

Jolie heeftUnbrokenals een traditionele drie-akter opgezet. In het eerste deel zien we Louis Zamperini (gespeeld door Jack O’Connell) als jonge piloot in het leger, doorsneden met flarden van zijn jeugd en zijn prestaties op de atletiekbaan. Het tweede deel gaat over de uitputtingsslag van Louis en twee andere soldaten als ze, na uit de lucht te zijn geschoten, dagenlang in een bootje midden in de oceaan dobberen. Het derde deel gaat over Louis’ tijd in gevangenschap onder het wrede Japanse juk. Jolie gebruikt deze structuur om op conventionele wijze een verhaal over de Amerikaanse mythe te vertellen, ook al is de film gebaseerd op ware feiten en heeft Zamperini echt bestaan. Maar de verfilming bewandelt teveel het veilige pad, waardoor het soms neigt naar een invuloefening en te weinig verrast.

Hoofdrolspeler Jack O’Connell maakte vorig jaar grote indruk met zijn rol als losgeslagen crimineel inStarred Up. Op fenomenale wijze speelde O’Connell een jongen waar de opgekropte woede en frustratie van zijn gezicht af te lezen was. InUnbrokenzet hij een wat minder gecompliceerd personage neer. Wel is het, net als inStarred Up, een zeer fysieke rol. Toch laat O’Connell met zijn invulling ervan zien een acteur te zijn die een grote dramatische rol overtuigend kan dragen. Ook het camerawerk van Roger Deakins (No Country for OId Men, Skyfall) ziet er prima uit. Teleurstellender is het script van de gebroeders Coen. Juist van hen zijn we niet gewend om zo'n conventionele vertelling voorgeschoteld te krijgen.

Conclusie

Angelina Jolie heeft metUnbrokeneen gedegen 'all-American' heldenverhaal verteld, maar de conventionele manier van vertellen maakt dat het soms een invuloefening is. Het acteren van Jack O'Connell, die probleemloos de hele film weet te dragen, zorgt er, samen met het prima camerawerk van Deakins, voor dat de film toch blijft boeien. De oproep om de film ook in Japan vertoond te krijgen, waar de misdaden gepleegd uit naam van de Keizer nog een groot taboe zijn, is dan ook iets dat steun verdient. Alleen graag de volgende keer ook wat meer letten op de clichés die we aan Amerikaanse kant zien.