Unmade Beds - recensie

Een Spaanse jongen en een Frans meisje op zoek naar hun ware zelf en liefde in het hippe Londen.

Dit is de tweede geschreven en geregisseerde film van Alexis Dos Santos ( Glue ). We zien hem ook nog even voorbij komen in dit komische drama dat hij samen met Marianela Maldonado heeft geschreven. Dos Santos heeft zelf ook in Londen gewoond.

Axl (Fernando Tielve) is een Spaanse kwibus van rond de twintig die in Londen is om zijn vader te vinden door wie hij jaren geleden verlaten is. Wanneer hij ontdekt dat deze man een makelaar is, doet Axl zich voor als een student die een appartement zoekt. Hij vindt woonruimte in een krakerspand waar al veel mensen vertoeven en raakt bevriend met Mike (Iddo Goldberg) die eigenaar is van een club genaamd Lost and Found. Axl gaat hier zo'n beetje elke avond volledig los.

Vera (Deborah François) leeft ook in het zelfde gebouw, maar ze ken Axl niet, al passeren ze elkaar regelmatig. Ze is een mooie jonge vrouw die veel pijn is aangedaan in haar vorige affaire en ze aarzelt of ze nog iemand zo dichtbij wil laten komen. Gedurende de dag werkt Vera in een boekenwinkel en in de nacht gaat ze dansen. Ze begint een soort van relatie met een jongeman (Michiel Huisman) en staat erop dat ze niets onthullen over hun verleden.

Melancholie
Het gegeven is grappig; in hoeveel bedden heeft de hoofdpersoon geslapen sinds hij geboren is. Er zitten ook zeker geslaagde grappen in maar het feit dat je ziet hoe al die twintigers hun leven verpesten, maakt de film ook tot een drama. Vooral Axl verkloot redelijk zijn leven. Het doel dat hij heeft om zijn vader zoeken is misschien wel verstandig maar dat is dan ook het enige. Verder zuipt hij iedere avond liters alcohol en belandt hij meestal bij verschillende mensen in bed. Fernando Tielve ( Goya's Ghosts ) heeft in ieder geval zijn uiterlijk mee voor deze rol. Rommelig haar en een totale nietsnut-uitdrukking. Beetje dommig ook en dat past zeker goed bij al dat gelanterfanter.

Vera doet het iets beter. Zij werkt tenminste voor haar geld en ontmoet een redelijk leuke jongeman met wie ze naar bed gaat en die ze steeds leuker begint te vinden. Eigenlijk past zij niet zo tussen al die rare snuiters in het kraakpand. Alhoewel de matrassenscène met de regisseur wel soepeltjes verloopt. Ze is ook een van de weinige frisse gezichten in deze film. Bij haar heb je het idee dat ze tenminste heeft gedoucht en schone kleding heeft aangetrokken; bij de andere louche figuren kun je zo je twijfels hebben. De Belgische tweeëntwintig- jarige actrice Deborah François ( La Tourneuse de Pages, L'enfant ) oogt wat ouder dan ze is, maar ze speelt haar rol goed. Zij zorgt ervoor dat de film ook nog een beetje serieus genomen kan worden. Evenals de vader van Axl, die ook een redelijk normaal karakter is.

Onze Michiel Huisman
Eerder dit jaar kon je hem zien in het historische, romantische drama The Young Victoria en het is natuurlijk ook bekend dat hij een musicus is. Voor deze film heeft hij zelfs een liedje geschreven en dat brengt hij ook ten gehore. Je hoort als hij praat duidelijk dat hij niet Engels is, maar qua looks past hij uitstekend in deze film. Hij loopt er trouwens ook niet de hele film laveloos bij, maar best netjes en stoer met zijn ongeschoren baard en beetje te lange haar.

Soundtrack
De song van Huisman is best rustig. De rest van de muziek in deze film niet. Het overheerst nogal, maar dat is zeer passend in deze beetje vage film. We zien ook de verschillende rockbands voorbij komen, waarvan de muziek afkomstig is.

De film volgt de twee hoofdpersonages om de beurt. De acteurs doen hun best en de verhaallijnen lopen redelijk lekker. Het is grappig op zijn tijd en je voelt je weer jong en onbezonnen. De filmshots zijn soms apart genomen en zorgen ervoor dat je in de film blijft. De diepgang is niet echt te vinden, wat duidelijk wel de bedoeling was van Dos Santos maar waarschijnlijk zie je die wèl als je straalbezopen bent..