Ventoux - recensie

Hoeveel is een jeugdvriendschap jaren later nog waard?

Het is zomer 1982. Op de radio horen we Veronica's Top 40. Er is muziek van The Stranglers (Golden Brown) en The Cure (A Forest). Ze kleuren niet alleen dit decennium, ook zijn ze prominent te horen inVentoux, de verfilming van het gelijknamige boek van Bert Wagendorp. Hij schreef ook mee aan het filmscenario, samen met regisseur Nicole van Kilsdonk die eerder de TelefilmZadelpijnmaakte, over fietsende vrouwen. De link metVentouxover fietsende mannen is dan snel gelegd. En ook bij deze film gaat het niet om de sport, maar om de onderlinge vriendschap die niet alleen in 1982, maar ook jaren later opnieuw op de proef wordt gesteld.

Ventouxis in essentie een combinatie van een coming-of-age verhaal en een mid-life crisis. De basis vormt de vriendschap tussen vijf jongens begin jaren '80. In de lome zomermaanden zijn ze vooral samen op de wielrenfiets te vinden, om daarna af te koelen op een boot. Als er een meisje in het spel komt (Laura, gespeeld door Abbey Hoes) steekt de rivaliteit de kop op. Laura kiest voor de dromerige dichter Peter (een mooie rol van Martijn Lakemeier). Maar al die tijd wordt Bart (gespeeld door Alex Hendrickx) steeds verliefder op Laura. De spanning tussen Peter en Bart loopt verder op als ze besluiten om met z'n allen de Mont Ventoux in Frankrijk op de fiets te bedwingen. Wat er dan gebeurt, zet de vriendschap volledig op zijn kop. Dat Peter hierbij is overleden, wordt de kijker meteen duidelijk. Maar onder welke omstandigheden?

Nostalgie

Dertig jaar later ontmoeten ze elkaar weer, als één van hen een belangrijke wetenschappelijke prijs krijgt. Meteen wringt hier het scenario: waarom zien ze elkaar juist daar, zoveel jaar nadat ze elkaar voor het laatst hebben gezien? Eenmaal bij elkaar gaat het erg snel. Uit nostalgie en het ouder worden (midlife crisis) willen ze met het opnieuw beklimmen van de Mont Ventoux hun gestorven jeugdvriend Peter een laatste eer bewijzen. Dat de onderlinge verhoudingen nu volstrekt anders liggen dan in 1982, wordt al snel duidelijk. Maar de spanning en conflicten in het heden zijn helaas een stuk minder overtuigend dan die in de jeugdjaren.

Jonge generatie

Ondanks het feit dat de oudere hoofdpersonen door een aantal prima acteurs worden gespeeld (Wim Opbrouck, Wilfried de Jong, Kasper van Kooten en Leopold Witte) maken vooral de jonge acteurs veel indruk. Met name Martijn Lakemeier en Alex Hendrickx spatten van het witte doek in hun onderlinge rivaliteit. Niet alleen om de gunst van Laura, maar ook om wat ze met het leven willen. Een psychologisch spel van vriendschap en vijandschap, dat is de echte achtergrond van het fietsen naar de top van de legendarische Franse berg. Zeker omdat de scenes uit de jaren 80 worden afgewisseld met die van dertig jaar later, wordt goed duidelijk hoe sterk de groep jonge acteurs is. Hangt er om een coming-of-age verhaal altijd een mooi gevoel van sentiment en herkenning? Wellicht. Maar het verhaal in het heden heeft helaas teveel gaten en te rafelige dramatische momenten, waardoor het geheel wat onevenwichtig overkomt.

Een romkom met een groep vrienden zien we vaak genoeg in de bioscoop. Maar een meer dramatisch verhaal rond een groep mannen is wat zelfzamer. Nicole van Kilsdonk heeft metVentouxeen prima film afgeleverd, waarbij effectief het verhaal van 1982 wordt doorsneden met de groep mannen dertig jaar later. Toch is door de geweldige cast van jonge acteurs en de dramatische lijn van het coming-of-age verhaal het deel uit begin jaren 80 veruit het meest geslaagd. Martijn Lakemeier is inmiddels terecht een gevestigd acteur, met Abbey Hoes en het jonge talent Alex Hendrickx als sterke tegenspelers. Die acteertop gaan ze zeker bereiken.