De IJslandse cinema is klein, maar kreeg begin jaren negentig wat meer bekendheid metChildren of Naturevan Fridrik Thor Fridriksson, Deze film wist namelijk een Oscarnominatie in de wacht te slepen. Het beeldje won de film niet, maar de IJslandse film stond in the picture. Regisseur Dagur Kári maakte in 2003 indruk met zijn speelfilmdebuutNoi Albinoi, gevolgd doorVoksne mennesker(Dark Horse) die in Cannes in première ging. In 2009 maakte hij een uitstapje naar Amerika met de Engelstalige film The Good Heart met Paul Dano en Brian Cox. Zonder veel succes overigens, de film werd door de pers negatief beoordeeld. Nu is hij terug op eigen bodem met het dramaVirgin Mountain. De vraag is echter of deze terugkeer goed heeft uitgepakt.
Tergend langzaam
De film vertelt het verhaal van de 43-jarige Fúsi. Een man met een gevaarlijk overwichtsprobleem die nog bij zijn moeder woont. Fúsi is een simpel iemand en zijn dagelijks leven is volledig geroutineerd. Eerst ontbijten, daarna werken op bagageafdeling op het vliegveld, een hardcore nummer aanvragen bij de radio en daarna thuis oorlogen naspelen met modelvliegtuigjes en -tanks. Wanneer Fúsi jarig is, krijgt hij onverwachts van zijn moeder en haar vriend een coupon voor een cursussquare dancing. Fúsi moet namelijk maar eens nieuwe mensen leren kennen, want hij kan niet eeuwig thuis blijven wonen, aldus de moeder van Fúsi. Ze blijkt gelijk te hebben en Fúsi ontmoet inderdaad iemand. Vanaf dat moment zal zijn leven eindelijk wat opgefleurd worden.
Balans
Het grootste probleem waarVirgin Mountainmee kampt, is dat het geen goede balans heeft.Virgin Mountainis een trage film. Op zich geen probleem, in het begin werkt het zelfs erg goed. Het geeft een mooie weerspiegeling van de persoonlijkheid van Fúsi aan en de sleur waarin hij waarschijnlijk al zijn hele leven zit. Ook geeft het de kijker de tijd om te vallen voor het goedaardige karakter van Fúsi en met hem mee te leven. Het probleem ligt hem echter in het feit dat de film niet van karakter verandert, wanneer dat wel met Fúsi gebeurt, als hij een dame leert kennen. De kijker gaat ook niet mee in het blije gevoel van Fúsi. Daarnaast is het gedrag van de andere personages volstrekt onvoorspelbaar. Net als het echte leven, lijkt de regisseur hiermee te zeggen, maar op deze manier verstoort het toch de film, waardoor je niet met het verhaal en de personages meegaat.
Conclusie
Virgin Mountainvoelt uiteindelijk als een teleurstelling. De eerste helft van de film is een mooie ode aan het simpele leven, maar helaas slaat Karí door in deze stijl. Hierdoor wordt de film een langzaam voortbewegend geheel dat de accenten verkeerd legt. Het personage Fúsi nodigt uit tot een warm gevoel en medeleven, maar de situering en de domme handelingen houden dit tegen. Zonde, want met een andere insteek had dit een mooi voorbeeld geweest van de IJslandse cinema. Nu blijft het steken in een weinig geslaagde poging.
