We're the Millers - recensie

Meer van hetzelfde, maar toch aanstekelijk.

Het einde van de zomer komt in zicht en dat betekent niet alleen dat we ons weer voor moeten gaan bereiden op het koude weer, maar ook op maanden vol met het ‘serieuzere’ werk dat Hollywood ons te bieden heeft. Kun je geen genoeg krijgen van alle blockbusters en platvloerse komedies, dan kun je nog een paar weken je hart ophalen bij films alsWe're The Millers.

Zoals geheel volgens het stramien dat hoort bij dit soort komedies worden alle personages netjes opgezet en maken we één voor één kennis met ze. We hebben David (gespeeld door de eeuwig constante komiek Jason Sudeikis) die wiet dealt en zo zijn brood verdient. Een andere misfit is de aan lager wal rakende stripper met een hart van goud Rose (gespeeld door een andere veteraan in de komedie: Jennifer Aniston). De kern van de cast wordt afgerond door twee jongeren: de rebelse Casey (een rol van Emma Roberts), en übersul Scottie P. (gespeeld door Mark L. Young). Genoeg voer voor wat grappen dus. Ook het (p)lot helpt mee: David wordt beroofd en zijn schuldenaar dwingt hem een lading drugs te smokkelen van Mexico naar de Verenigde Staten. David weet Rose en de twee jongeren te overtuigen mee te komen als dekmantel op zijn reis. Samen geven ze zich uit als “The Millers”, een perfect Amerikaans gezin op vakantie.

Komedie

Het lijkt erop dat komedies tegenwoordig alleen lijken te steunen op een groep mannelijke of soms vrouwelijke (zieBridesmaidsofBachelorette) volwassenen die zich vooral niet naar hun leeftijd gedragen en bizarre avonturen beleven. Hierdoor begint elke komedie wel te lijken als een vervolg opGrown Ups. Heel soms kan toch een glimp worden opgevangen van het soort komedie dat eigenlijk vaker in de grote bioscopen zou mogen draaien. Komedies die hun humor ontlenen aan menselijke omstandigheden (zieLittle Miss Sunshine of500 Days of Summer) en niet aan iemand die keer op keer in zijn ballen wordt getrapt. Of de eindeloze grappen over elke vloeistof die een mens kan uitscheiden. Heb je lak aan dit hele betoog voor een verandering van de komedies die Hollywood ieder jaar uitkotst, ga dan deze of de komende weken naarWe’re The Millers. Want hoewel deze film ook behoort tot de plas/poep/testikel komedies, is het wel één van de leukere.

Sudeikis en Aniston

Met een bizar en overbodig plot, rare personages, verplicht sentimenteel omhulsel, bloopers en ongeveer 100 gebruiken van het f-woord onderscheidt ook deze film zich niet van zijn collega’s in het genre. Ook veel grappen (zoals een spin die in een broek kruipt bij iemand) zijn toch echt wat te ongeïnspireerd. Dit wordt gelukkig gecompenseerd met andere hilarische grappen die je als kijker erbij houden zodat de film niet gaat tegenstaan. Hierbij helpt het dat de cast over de hele breedte goede rollen afleveren en weer een succes aan hun werk mogen toevoegen.

Een komedie van het type waartoeWe’re The Millerstoe behoort, ontstijgt zelden de middelmaat. Gelukkig is deze film een uitzondering. De mindere elementen die nu eenmaal vereist lijken te zijn bij dit genre worden voldoende gecompenseerd met hilarische grappen en goed werk van de hele cast.