Yoko - recensie

Een slap aftreksel vanE.T.

Een ontmoeting met een yeti is toch niet iets waar je op zit te wachten zou je zeggen. MaarYoko,waarin een jong meisje een band opbouwt met een yeti, leert ons dat dit mythische beest blijkbaar gewoon geschikt is om een kinderfilm over te maken.

De film opent met een klooster in de Tibetaanse Himalaya waar een stel jonge Boeddhistische monniken onderwezen worden door hun wijze oude leider. Hij vertelt ze over de yeti, een mythisch wezen dat in de bergen leeft en onzichtbaar is. “Een yeti zie je pas als je ‘em echt nodig hebt” vertelt de oude monnik aan zijn nieuwsgierige leerlingen. De yeti zelf leeft in een iglo en brengt zijn dagen blijkbaar door met het eten van ijs en het redden van dieren uit de handen van slechte dierenhandelaars en stropers. Zo ook nu, de in en inslechte dierenbeul Thor van Sneider is net op weg terug naar Europa met een stel illegaal gevangen exotische dieren als de yeti ten tonele verschijnt en de dieren probeert te redden. Je zou denken dat dit voor een yeti met magische krachten kinderspel zou zijn. Niets is minder waar want de yeti raakt opgesloten in de vrachtwagen van de dierenbeul en belandt in Europa.

In Europa aangekomen weet de yeti te ontglippen aan de klauwen van Van Sneider en de slechte directeur van de plaatselijke dierentuin Kellerman die dieren illegaal opkoopt van eerstgenoemde. De yeti belandt in de boomhut van het jonge meisje Pia. Vanaf hier begint het echte verhaal pas echt en vormen de yeti en Pia (die de yeti Yoko noemt) een band. Daarnaast speelt nog mee dat Pia haar vader heeft verloren en de yeti bij de verwerking van dit verlies uiteraard een grote rol gaat spelen. Intussen moet Pia de aanwezigheid van het rare maar lieflijke wezen verborgen houden van haar familie. Het lijkt allemaal wel erg veel opE.T. the Extra-Terrestial waarin een jongetje een aandoenlijk buitenaards wezen ontmoet en in zijn kast verstopt. Ook inYokoleert de rare maar aandoenlijke yeti het hoofdpersonage levenslessen terwijl het wezen moet omgaan met zijn nieuwe gevaarlijke leefomgeving en zijn weg naar huis weer terug moet vinden.

Uiteraard moet je rekening houden met de doelgroep waarvoorYokobedoeld is en dat zijn de allerkleinsten onder ons die ongetwijfeld zich niet zullen storen aan de nasynchronisatie van alle personages naar het Nederlands en het kopieergedrag van de klassieker onder de kinderfilmsE.T.van Steven Spielberg. Met het simpele moralistische verhaaltje met schattige kinderacteurs, stereotype antagonisten, en typische spanningsboog voldoetYokoaan de standaardformule kinderfilm. Maar gemakzuchtig is het wel van de makers vanYokoen dus verdient deze benedenmaatse kinderfilm geen aanbeveling.

Yoko is een onschuldige kinderfilm voor de allerkleinsten waarin een jong meisje een band opbouwt met een ontvoerde yeti (zo’n wit groot mythisch beest uit de Himalaya). Een gemakzuchtige kloon van Spielberg’sE.T..