Het Verloren Symbool - boek recensie

De eerste twee Dan Brown boekverfilmingen met Robert Langdon in de hoofdrol waren een succes in de bioscoop. Ook het derde boek zal verfilmd worden door regisseur Ron Howard en moet in 2012 in de bioscoop verschijnen. Wij kijken alvast of het boek een interessant verhaal biedt voor de aankomende film.

Dan Brown (foto: Dan Courter)

Het Verloren Symboo l is na De DaVinci Code en Het Bernini Mysterie het derde boek met Robert Langdon als protagonist. Robert Langdon wordt door een oude vriend, Peter Solomon, gevraagd naar Washington te komen voor een lezing. Wat Langdon niet weet is dat het een valstrik is. Een man, Mal’akh genaamd, wil Langdon namelijk in Washington hebben om het geheim van de Maçonnieke piramide op te lossen, zodat het verloren symbool hervonden kan worden.

In traditie met de vorige boeken over Robert Langdon worden ook hier een aantal complottheorieën nieuw leven in geblazen. Deze keer zijn deze theorieën gebaseerd op de broederschap van de vrijmetselarij. De setting is Washington en vrijwel perfect. Als we Dan Brown moeten geloven wijst alles op de waarheid van hun geheimen. Waar in de vorige twee Langdon-boeken, de mythes en complotten feilloos in elkaar geschoven werden tot een lopend verhaal, ontbreekt het hier in Het Verloren Symbool aan. Vanaf het begin voelt het alsof er een aantal legendes bij elkaar gesprokkeld zijn om er een mooi verhaal van te maken. Helaas is dit niet zo mooi gebeurd als in De DaVinci Code en Het Bernini Mysterie .

Dan Brown laat het echter niet bij de vrijmetselaars. Hij verwerkt dit gegeven samen met een vrijwel onbekende wetenschappelijke tak: noëtische wetenschap. Wanneer je dit in je googlebalk tikt zul je het volgende tegenkomen: "Advancing the science of consiousness and human experience to serve individual and collective transformation". In het kort komt het erop neer dat mensen niet beperkt moeten worden door hun lichaam, maar dat de geest zonder lichaam ook substantiële veranderingen teweeg kan brengen.

Wie even de moeite neemt het fenomeen noëtische wetenschap te verkennen komt er al snel achter dat het in onze realiteit minder serieus genomen wordt dan in de wereld van Robert Langdon. Is dit erg? Nee, het zorgt ervoor dat het boek interessant blijft en Dan Brown blijft gelukkig aan de goede kant van geloofwaardigheid hangen.

Net zoals de vorige twee delen, leest Het Verloren Symbool als een trein. Elk hoofdstuk eindigt met een climax, die je tot diep in de nacht dwingt verder te lezen tot je je ogen echt niet meer kunt openhouden. Dit is aan de ene kant een goede eigenschap, toch plakken er een aantal nadelen aan, en dan bedoel ik niet dat je elke dag brak op je werk verschijnt na een 'slapeloze' nacht. Dan Brown schept heel veel verwachtingen met de sneltreinvaart waarin hij zijn verhaal laat verlopen. Het is dan ook jammer dat de grote eindclimax lichtelijk teleurstelt en dat je de ontknoping al van mijlenver hebt zien aankomen (mijlenver als in 300 pagina’s van tevoren). Dit kan niet de bedoeling geweest zijn.

Conclusie
Met Het Verloren Symbool heeft Dan Brown weer een page-turner te pakken. Het valt te betreuren dat Robert Langdon in geen enkel opzicht een ontwikkeling heeft ondergaan. Na twee helse avonturen heeft hij bij het minste gevaar nog steeds knikkende knieën, maar deinst er tegelijkertijd niet voor terug om zijn leven in de waagschaal te leggen. Dit is jammer, want op deze manier lijkt het erop dat Dan Brown telkens hetzelfde boek schrijft.

Tevens is het verhaal, en vooral het einde, niet zo sterk als we gewend zijn. Het Verloren Symbool is zeker een boek waar menig boekenworm van zal smullen, maar laten we hopen dat Dan Brown met zijn volgende Robert Langdon-boek niet alleen de bekende paden bewandelt, en eens een sprong in het diepe waagt.