Walking Dead - strip recensie

De televisieserie The Walking Dead is zeer positief ontvangen, hoog tijd dus om een kijkje te nemen in het bronmateriaal.

Toen bekend werd gemaakt dat er een televisieserie gebaseerd op de Amerikaanse strip The Walking Dead zou worden gemaakt, werden heel veel mensen enthousiast. Dat regisseur Frank Darabont ( The Shawshank Redemption , The Green Mile ) zich met dit project bemoeide, was al iets om erg blij van te worden, maar de echte reden voor dit enthousiasme was het feit dat de strip al sinds het begin in 2003 één van de grootste stripsuccessen in Amerika is. Het is dan ook niet voor niets dat televisiezender AMC heil zag in het kopen van de rechten om er een serie van te maken. Nu we deze week alles bespreken over zombies, inclusief natuurlijk de The Walking Dead televisieserie, duiken we in het bronmateriaal van de serie om te zien, correctie: lezen, waarom deze strip zo immens populair is.

De lopende avonturen van Rick Grimes en de overige overlevenden
Politieagent Rick Grimes schuilt samen met zijn partner Shane achter hun politieauto, terwijl ze beschoten worden door een ontsnapte gevangene. “Ik ga niet terug! Ik ga nog liever dood! ”, schreeuwt hij naar het tweetal. Rick besluit dat dit zo niet langer door kan gaan, zo schuilend achter de auto maken ze geen schijn van kans tegen de schietgrage maniak. Onder dekking van zijn partner probeert Rick naar een andere positie te rennen, maar voordat hij veilig en wel is aangekomen, voelt hij de brandende pijn van een kogel door zijn borst schieten.

Fast forward. Rick Grimes schrikt na een wekenlange coma wakker. Hij ligt in een ziekenhuisbed, met een infuus in zijn rechterhand en aan de beademing. In de ziekenhuiskamer waar hij ligt is niemand te bekennen, zelfs niet zijn vrouw en zoontje, en op Rick’s geroep naar een zuster wordt niet gereageerd. Al schuifelend weet Rick zich een weg te vinden naar de gang. De gang is leeg, op wat verdwaalde papieren die op de grond liggen na. “ Heeft iedereen tegelijk pauze genomen? ”, grapt Rick wat zenuwachtig tegen zichzelf. Als Rick de lift neemt en de liftdeur uiteindelijk weer opengaat, krijgt hij de schrik van zijn leven: een verrot lijk valt met het opengaan van de deur zo de lift in. Wat is hier in godsnaam gebeurd? Dan ziet Rick de deuren van de ziekenhuiscafetaria. Een houten plank weerhoudt het openen van de deuren. Rick verwijdert de plank en trekt de deuren nietsvermoedend open. Plotseling wordt hij aangestaard door tientallen levenloze ogen. Levenloos, maar niet dood. Rick heeft zojuist niet alleen de deuren van de ziekenhuiscafetaria geopend, maar van een heel andere wereld. Een wereld waar onze wetten en regels geen betekenis meer hebben. Een wereld, waar de doden de aarde belopen. Rick heeft echter nog geen idee dat vanaf het moment dat hij deze deuren opende, hij zijn eerste en zeker niet zijn laatste stappen heeft gezet in een nieuwe, monsterlijke wereld, waarin er nog maar één doel voor ogen is: overleven.

Godsgruwelijk goed
Uitgeverij Silvester Strips heeft een goede zet begaan door de Amerikaanse strip in Nederland uit te brengen. En met de komst van de televisieserie lijkt de populariteit van de serie alleen maar groter te worden. De strip wordt hier uitgebracht in luxe hardcover edities voor een wat prijzige (maar niet ongewone) €19,95 per boek, waarbij elk boek (tot nu toe zijn er zes in Nederland uitgebracht) een hoofdstuk uit de serie bevat. Uiteraard is de strip geheel naar het Nederlands vertaald en dat brengt met zich mee dat sommige vertalingen in het Nederlands wat knullig overkomen. 'The Walking Dead' klinkt immers een stuk stoerder dan 'De Wandelende Doden'. Maar over het algemeen is de vertaling prima in orde en zijn de enige storende vertalingen die woorden die geen perfect Nederlandse equivalent hebben (zoals ‘dolers’ in plaats van ‘walkers’). Het duurt echter niet lang voordat je hieraan gewend raakt en het mooie van stripboeken is dat de tekeningen meer zeggen dan duizend woorden. En de (zwart-witte) illustraties in Walking Dead (waarom ‘The’ in de titel voor de Nederlandse versie is komen te vervallen is een raadsel) zijn ongelooflijk goed.

Dat brengt ons bij de striptekenaars van Walking Dead . Alhoewel bedenker van de strip Robert Kirkman in het begin samen met striptekenaar Tony Moore aan de strip werkte, werd die laatste naam na de zesde editie van de strip (in de Nederlandse versie is dat het einde van het eerste boek) door striptekenaar Charlie Adlard vervangen. Tony kreeg steeds meer moeite met het halen van de deadlines en zou uiteindelijk alleen nog wat kleurencovers van de strip tekenen, voordat hij zijn inbreng in de serie definitief zou stoppen. Voor de lezer is er weinig verschil te merken, al valt wel op dat vanaf het tweede boek (en dus met de komst van Charlie Adlard) de illustraties een stuk meer gebruikmaken van gitzwarte kleuren, in plaats van de wat subtielere grijstinten van het eerste deel.

Wat in ieder geval buiten kijf staat is dat Walking Dead prachtige illustraties bevat. De mensen zijn menselijk, de zombies zijn monsterlijk en de omgevingen ademen sfeer uit. Er wordt gespeeld met de kadering, de plaatsing van de illustraties ondersteunen de vertelwijze en om de zoveel bladzijdes kom je een schitterende tekening tegen die één hele, en soms zelfs twee hele pagina’s beslaat.

Maar de illustraties dienen slechts ter ondersteuning van het doorlopende verhaal van Rick Grimes en de andere overlevenden. Robert Kirkman haalt duidelijk zijn inspiratie uit de zombiefilms van George A. Romero, maar gebruikt dit om een geheel eigen en realistisch universum te creëren, waarin de doden maar niet dood willen blijven en de mensen op hun kwetsbaarste momenten te zien zijn. Ze hebben moeite om te overleven en om een nieuw thuis te vinden. Wanneer ze niet in gevecht zijn met de ondoden, dan zijn ze dat wel met elkaar. Kirkman weet op een menselijke en geloofwaardige manier een onmenselijk verhaal te vertellen. Hij schroomt niet om de grenzen van het toelaatbare op te zoeken en de vaak weinig subtiele illustraties helpen hem hierbij. Zo heel af en toe schiet hij wat uit met wat geloofwaardig over moet komen, maar nog veel vaker slaat hij de spijker op de kop, als een hamer op een zombiehoofd.

Conclusie
De eerste zes verzamelboeken van Walking Dead zijn een meer dan welkome toevoeging aan Nederlands stripland. De prijs van €19,95 per boek is wat prijzig, zeker als je alle delen gaat verzamelen, maar daarvoor krijg je wel een prachtige hardcover editie met schitterende illustraties en één van de meeslependste vertellingen van een groep overlevenden in een door doden beheerste wereld. Walking Dead is niet alleen aan te raden, het is een must-read voor elke zombieliefhebber en striplezer.