Peter de Jonge plunderde op jonge leeftijd wekelijks de videotheek leeg en kwam thuis met de meest slechte actiefilms, uitgekozen met goedkeuring van zijn vader. Diezelfde vader viel ooit ‘s avonds op de bank in slaap, waardoor Peter op negenjarige leeftijdThe Shiningal te zien kreeg. Sindsdien is zijn filmsmaak, naar eigen zeggen, sterk verbeterd.
Philip Seymour Hoffman overleed afgelopen zondag aan een heroïneoverdosis. Zijn overlijden is een groot gemis voor de filmwereld.
Starend naar een leeg A4tje op het scherm van mijn laptop weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Normaliter vel ik binnen no-time mijn mening over iets en kost het nauwelijks moeite om dat op papier te zetten. In dit geval is dat lastiger. Niet omdat ik niet weet hoe ik mij hier over voel, maar omdat het onderwerp zo pijnlijk is en mij daadwerkelijk raakt. Eind vorig jaar overleed The Fast And The Furious -acteur Paul Walker. Het deed mij weinig en de stroom aan reacties op zijn overlijden voelde gemaakt en onpersoonlijk aan. Natuurlijk is het plots wegvallen van een bekend persoon die door velen wordt gewaardeerd triest, maar als ik heel eerlijk ben was het mij om het even. Hoeveel anders is dat bij Philip Seymour Hoffman. Dan liever nog tien Paul Walker’s, maar niet hij.
Philip overleed afgelopen zondag aan een heroïneoverdosis. Wederom een groots acteur die zichzelf de afgrond induwde. Bij mij was niet bekend dat hij lang heeft gekampt met een drugsverslaving en daardoor was het nieuws van zijn overlijden nog moeilijker te bevatten. De gedachte dat het om een hoax ging, schoot door mijn hoofd, maar al snel werd duidelijk dat dit niet het geval was. Philip werd op 46-jarige leeftijd in zijn badkamer gevonden met de injectienaald nog in zijn arm. In zijn huis werden volgens rechercheurs ter plaatse tientallen envelopjes met heroïne gevonden. De rehabilitatie van tien dagen die hij vorig jaar doorliep mocht niet baten, zijn terugval werd zijn ondergang.
Philip werd gevonden in zijn appartement in New York, hetzelfde New York waar ik in 2012 in een bioscoopzaal zat om The Master , het nieuwe meesterwerk van Paul Thomas Anderson, te aanschouwen. Philip Seymour Hoffman stal hierin (samen met Joaquin Phoenix, nog zo’n groots acteur) de show en etaleerde hier opnieuw zijn gave om zichzelf volledig één te laten worden met het karakter die hij speelde. Welke rol hij ook aanpakte, hij wist zichzelf altijd voor de volle 100 procent in te zetten en stond erom bekend langdurig onderzoek te doen naar zijn personages om zichzelf volledig in te kunnen leven. Persoonlijke favorieten van mij zijn films als Boogie Nights, Magnolia en Punch-Drunk Love , maar het oeuvre van Philip is eigenlijk te groot om zomaar een paar rollen te noemen. Voor zijn rol als Truman Capote in de film Capote kreeg hij welverdiend een Oscar en er is bij mij geen twijfel over mogelijk of hij zou er nog veel meer in zijn zak gaan steken, ware het niet dat zijn rol als Plutarch Heavensbee in The Hunger Games zijn laatste zou zijn.
Alhoewel er elk jaar wel een aantal belangrijke namen uit de filmwereld komen te overlijden, heeft geen enkele naam mij zo geschokt als deze. Philip Seymour Hoffman was pas 46 en had, hoe indrukwekkend zijn prestaties tot nu toe ook waren, zijn toppunt nog lang niet bereikt en had nog veel meer prachtige rollen kunnen neerzetten. Hij was een enorm veelzijdig acteur en wist met zijn zachte ogen te imponeren en te ontroeren. Het is enorm zonde dat we op deze manier afscheid moeten nemen van een groots acteur en hoezeer ik het ook probeer, met geen woorden valt te omschrijven hoeveel we het getroffen hebben om naar een acteur als Philip Seymour Hoffman te mogen kijken. Zijn overlijden is daadwerkelijk een groot gemis voor de filmwereld.
