Het slashergenre (Halloween, Scream, Friday the 13th) heeft met nieuwkomerA Cabin In The Woodsweer een nieuw gezicht gekregen. Dit genre is sindsThe Texas Chainsaw Massacre(1974) vooral geliefd bij de jeugd (en de personen die zich nog jeugdig voelen).
Zoals de puristen weten, waren dergelijke films in hun hoogtijdagen makkelijk te herkennen doordat ze allemaal gebaseerd zijn op dezelfde formule. Een kwaad monster (bovennatuurlijk of niet) heeft gegronde beweegredenen om een groep tieners aan te vallen. Tussen 1978 en 1984 verschenen binnen dit sub-genre talloze klassiekers alsHalloween(1978) enA Nightmare On Elm Street(1984) die aan de geboorte stonden van horror als franchise.
De bovenstaande formule was echter te flauw en voorspelbaar geworden en het slashergenre bloedde dood. Totdat Wes Craven in 1996 metScreamkwam.Screamis een film in een film, doordat de dialoog continu verwijst naar de conventies van de slasher film. Exemplarisch hiervoor is de uitspraak van karakter Ghostface (de antagonist): "Never say 'who's there?' Don't you watch scary movies? It's a death wish. You might as well come out to investigate a strange noise or something."
Wes Craven gebruikte de voorspelbaarheid van het slasher genre als aanleiding om inScreamhet publiek op het verkeerde been te zetten. En alhoewel bekende taferelen weer de revue passeerden (vrouwen die ondanks waarschuwingen toch naar buiten gaan, de slet wordt als eerste gedood etc.) schreef Craven een nieuw hoofdstuk in de slasher geschiedenis. Andere tienerflicks alsI Know What You Did Last Summer(1997) enUrban Legend(1998) volgden.
Vanaf 2000 maken filmmakers gretig gebruik van de rijke slasher traditie, niet om nieuwe films te maken, maar om die franchises van monsters als Jason Voorhees, Michael Myers, Freddie Krueger en Leatherface te exploiteren. Studio’s investeren liever dertig miljoen dollars in afgezaagde remakes dan vijf miljoen dollar in een origineel script. Daar hebben ze gelijk in, de remakes van films alsFriday The 13thwaren over het algemeen succesvol bij de boxoffice.
En toch zie je als horrorliefhebber vernieuwing in de business en dat is precies waar Drew Goddard en Joss Whedon verantwoordelijk voor zijn. Deze heren schreven het script vanThe Cabin In The Woods. Dit is wat mij betreft een film die verder gaat waar Craven eindigde. Het is een zelfkritische film die de spot drijft met alles wat het slashergenre heeft grootgemaakt. Net alsScreamisThe Cabin In The Woodseen film in een film. De casting is goed gedaan, althans in die zin dat ze acteurs hebben laten optrommelen die niet kunnen acteren. Dat is van levensgroot belang voor deze film, aangezien dit alleen maar bijdraagt aan het geheel.
In 2012 heeftThe Cabin In The Woodshet slasher genre weer op de kaart gezet. Het is echter spijtig dat het publiek telkens zo lang moet wachten op echt goede films van dit kaliber. En de vier sterren die Lianne Koorn toekende , zijn het dubbel en dwars waard!
