Om komedies lacht ze nooit, tranen komen alleen bij films over dieren en voorspelbaar-heid vindt ze een grote dooddoener. Er is echter iets aan films dat Laura Kempenaar nog veel meer bezighoudt: hoe zit het met de dames?
Marvel's Agents of S.H.I.E.L.D. is inmiddels in volle gang. Het wordt gemaakt door de Whedons en heeft al een grote schare fans verzameld. Ik betwijfel echter of dat comic-fans zijn.
Iedereen die een Josh Whedon-fan kent, weet dat die mensen een slag apart zijn. Mijn vriend is zo’n Whedon-fan en hij liet me dan ook meteen aan het begin van onze relatie al de Whedon-proef doen. Aangezien ik op dat gebied zwaar faalde, moesten zowel Buffy als Angel worden gekeken. Alle seizoenen. Daarna probeerde hij het ook nog met Dollhouse , maar toen was hij me echt kwijt (nou ja, niet helemaal natuurlijk, maar qua Whedon-liefde).
Angel was van alle series mijn favoriet (samen met Firefly natuurlijk!), hoewel ze toch allemaal hetzelfde probleem hebben: die grote ogen. Ik zie het ook weer in Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D. . Vooral vrouwen schijnen er enorm last van te hebben, let maar eens op naar hoe ze kijken en probeer dat zelf ook eens na te doen in een gesprek. Heel lang je ogen wijd opensperren en zo intens mogelijk kijken. De hele tijd. Dat doet niet alleen pijn aan je ogen, maar je gesprekspartner zal je waarschijnlijk ook met grote ogen gaan aankijken (en dan niet om Whedon-esque te doen maar omdat hij of zij je heel raar vindt).
Die staarogen zijn echt mijn ding niet. Het maakt alles heel overdreven en zeer onrealistisch en dat is zonde. Alle bovengenoemde series hebben namelijk een bepaald realisme dat juist heel erg tof is en dat wordt er voor mij enigszins afgehaald door die staarogen. Plus, je zal maar elk simpel moment zo superintens beleven; dan slaap je op een gegeven moment toch 10 uur per nacht? Reken maar dat je die nachtelijke wandelingen in Sunnydale niet kunt maken, tenzij je chemische middelen gebruikt natuurlijk (die ook weer handig kunnen helpen bij het openhouden van de ogen).
Hoewel de eerste afleveringen van S.H.I.E.L.D. niet zo extreem dat ge-oog hebben, zitten de laatste paar afleveringen die ik heb gezien wel weer vol met teveelbetekende blikken. Naast de ogen vind ik de serie sowieso niet echt je-van-het. Er wordt af en toe wel gerefereerd aan de battle of New York en er komen wat props uit de tweede Thor-film voorbij, maar dat is eigenlijk al de superheldenactie die je krijgt. Er zijn wel mensen die bepaalde krachten krijgen of onder invloed zijn van iets waardoor ze zich ‘super’ voelen, maar dat heeft nagenoeg niets met de Marvel-superhelden te maken.
Spijtig, want het leek juist zo tof dat S.H.I.E.L.D. wel boordevol fanservice aan Marvel-minners zat, dat is wel waar het gesprek over ging nadat de serie was aangekondigd. Momenteel twijfel ik dan ook heel erg of ik verder zal kijken. Nu is de afgelopen dagen wel duidelijk geworden dat er in S.H.I.E.L.D. rekening zal worden gehouden met gebeurtenissen in de nieuwe Captain America-film. Ik zal door dit nieuws proberen om nog even door die zure appel heen te bijten, al is het maar voor mijn Whedon-minnende oogappel.
