In een wereld waar films gratis worden gedownload, wordt er steeds kritischer naar een film gekeken. Niet alleen het acteerwerk, maar ook de regie, het script en zelfs het montagewerk wordt beoordeeld. Voor filmmakers een goede reden om beter hun best te doen.
Carice van Houten in Zwartboek
Wat jammer genoeg een constante blijft, is het oordeel over de Nederlandse film, het door eigen volk gedoodverfde idiote broertje van de wereldcinema. In de Nederlandse film wordt volgens de meesten: 'slecht geacteerd, hij is saai, mist de nodige actie en bevat teveel seks.' Arme jongen die Nederlandse film.
Arthouse films daargelaten en vooral kijkend naar wat er in een Pathé terechtkomt is het een teleurstellende vertoning en staat er bij een Sneak Preview voorstelling, wanneer het publiek erachter komt dat het om een productie van eigen bodem gaat, een rij mensen bij de kassa om hun geld terug te vragen.
Soms waag ik een poging en zit dan met plaatsvervangende schaamte in een verder lege bioscoopzaal een anderhalf uur van mijn leven te verspillen. Eenmaal weer onder de mensen kan ik het niet laten om mijn, in negentig minuten opgespaarde gal te spuwen. Meestal zijn de anderen het roerend met mij eens, maar kort geleden kreeg ik hem dan toch echt voor mij; de Nederfilmverdediger.
De Nederfilmverdediger is een betweterig, arrogant dier met lange tenen. Tussen de tenen zitten zwemvliezen. De staart is behaard en lang. Ook heeft hij zeer gevoelige tastharen rond de snuit en achter de ellebogen. De meeste soorten hebben klauwen aan hun poten.
Sylvia Hoeks in De Storm
Nederfilmverdedigers zijn ervan overtuigd dat de kwaliteit van de Nederfilm, of de afwezigheid daarvan, te wijten is aan het lage budget. Het dier is zich er duidelijk niet van bewust dat niet het budget, maar de creativiteit en passie van filmmakers voornamelijk bijdrage leveren aan een bevredigend eindproduct. Sterker nog, meer dan eens heeft een tekort aan budget ervoor gezorgd dat men met geniale oplossingen kwam. Een kat in het nauw maakt rare sprongen en is interessanter dan een volgevreten slapend exemplaar.
Nederfilmverdedigers hebben een dikke vacht. De luchtbellen die hierin blijven steken vormen een laag, die de dieren ervan overtuigen dat de Nederfilm niet wordt gedomineerd door seksscènes en slecht acteerwerk. Zij zijn zelfs van mening dat er nog meer seks in mag en het publiek wat minder preuts moet zijn. Ze beseffen niet dat de seks meestal de enige en matige shockwaarde levert en dat de makers vaak niet het politiek incorrecte lef hebben om eens een ander taboe erbij te pakken. Dat er zelfs met onervaren acteurs, een daarop toegepast scenario en regie-visie een prijswaardige film kan worden gemaakt, krijg je er bij de Nederfilmverdediger nog niet in.
Sommige soorten leven in groepen, maar de meeste zijn solitair en gaan op hun achterpoten staan als iemand ook maar het lef heeft om het Nederfilm blazoen te besmetten. Een slag in de nek met een opgerolde Filmkrant en de woorden: "We zijn goed op weg, maar nog lang niet halverwege", brengt de Nederfilmverdediger meestal wel tot bedaren.
