Om komedies lacht ze nooit, tranen komen alleen bij films over dieren en voorspelbaar-heid vindt ze een grote dooddoener. Er is echter iets aan films dat Laura Kempenaar nog veel meer bezighoudt: hoe zit het met de dames?
Een kussen voor mijn gezicht, vechtend tegen de tranen. Films doen me wel wat, maar ik hoef maar zelden de kussen-op-gezicht-truuk toe te passen. Deze week moest het maar liefst twee keer. Ik heb in de nazomer heel wat films gezien die wat mij betreft niet gemaakt hadden hoeven worden: Blood Ties, The Fifth Estate, John Dies At The End en This Is The End bijvoorbeeld. Gelukkig schiet het niveau van films weer enorm omhoog in de herfst en winter, want dan is het Oscar-nominatietijd.
16 januari is het zover, dan horen we welke films en acteurs er kans maken op het gouden manneke. Dat betekent natuurlijk dat executive producers maar met een ding bezig zijn van te voren, namelijk zorgen dat de projecten waaraan ze werken niet uitkomen in de tweede week van januari, maar net op tijd om kans te maken. Dat betekent dat het publiek aan het einde van het jaar niet alleen op gigantische kerstblockbusters wordt getrakteerd, maar ook op diepgaande films die schreeuwen om zo’n nominatie.
Deze week zag ik drie films die me echt aan het denken hebben gezet. Bij twee ervan was zelfs de bovenstaande kussentruuk nodig. De eerste is Blackfish , een documentaire die draait om een orka die woont in SeaWorld. Geen feel-good-docu over hoe schattig en intelligent deze zeebeesten zijn, maar eentje over hoe afschuwelijk het is om deze dieren in gevangenschap te houden. Niet alleen voor dieren, maar ook voor de trainers die gewond zijn geraakt of zelfs erger. Vooral het moment waarop je een baby-orkaatje van zijn moeder wordt gescheiden is zo hartverscheurend dat ik een kussen voor mijn gezicht moest doen om niet keihard in huilen uit te barsten. Brr, afschuwelijk. Hoewel ik het een groot minpunt vind dat er nogal een kant van het verhaal wordt belicht, is het ook wel voor te stellen dat SeaWorld geen zin heeft in dit soort moeilijke onderwerpen. De makers zullen het ongetwijfeld echt meerdere malen geprobeerd hebben.
Een andere film die de gemoederen bezig heeft gehouden, is Behind the Candelabra, ook wel bekend als de laatste film van Steven Soderbergh en gaat over Liberace en zijn jonge vriendje Scott. Briljant gespeeld door Michael Douglas en Matt Damon. Vriendlief werd er eerst een beetje ongemakkelijk van om die superbekende acteurs ineens zulk ander gedrag te zien vertonen dan we van ze gewend zijn. Vooral Matt Damon doet meestal wel iets rustigere low-key rollen, dus dit was een enorme verrassing. Ontzettend tof en een heel mooi verhaal natuurlijk, waarvan je je alleen maar afvraagt: wat is hier waar van gebeurd? Een heerlijke film, waar ik nog dagen aan heb teruggedacht omdat hij zo gedurfd en zo goed uitgewerkt is. Dat kussen was overigens niet voor mijn gezicht vanwege de homo-erotische scenes, want daar ben ik dol op. Het was de plastische chirurgie die nogal levendig in beeld werd gebracht waardoor ik mezelf moest beschermen tegen nachtmerries of flauwvallen.
De derde keus is op zich geen film waarvan het onderwerp me heel erg interesseert, want het is Captain Phillips . Maar al in de eerste paar seconden dat Tom Hanks als de kapitein op dat schip komt wandelen, IS hij het gewoon. Hij heeft eerder al veel geniale rollen gehad. Niet alleen zijn twee Oscar-rollen, maar ook die van Chuck in Cast Away en Victor Navorski in The Terminal . Ongelooflijk hoe hard hij werkt en hoe overtuigend hij is. Eerlijk is eerlijk, ik moet bekennen dat ik vanwege mijn Disney-fangirlisme erg uitkijk naar Saving Mr Banks en daardoor gefocust ben op Tom Hanks. Echter, wat mij betreft heeft hij aan het einde van Captain Phillips duidelijk laten zien dat er best nog een derde Oscar op zijn schoorsteenmantel past.
Kortom, er zijn op dit moment een heleboel goede films beschikbaar die allemaal gekeken moeten worden, want ik wil niet verrast worden door films die ik nog niet heb gezien als die Oscar-nominaties bekend worden. Ik zal dus waarschijnlijk nog wel vaker van slag zijn in December, want er wachten niet alleen kerstcadeautjes van mijn lieve familie op me, maar ook nog een hele rits potentiele Oscar-genomineerden. Hoera voor the most wonderful time of the year!
