Ruud Stift houdt van taal in al haar verschijnings-vormen (boek, tv, film, muziek). Met als tweede passie voetbal (DHL veteranen 1) wil hij ook nog weleens tegen een paar schenen schoppen.
Het zal u waarschijnlijk niet ontgaan zijn: het wereldkampioenschap voetbal is in volle gang. Oranje hamsters, juichpakken, bontgekleurde verentooien: alles wordt in de strijd gegooid om een slaatje uit de heersende gekte te slaan. Voetbal, een spelletje wat door miljoenen kijkers over de gehele wereld leuk wordt gevonden.
De vraag rijst: waarom zijn er over de meest populaire sport ‘del mundo’ zo weinig films gemaakt? Okay, we kunnen er allemaal een paar opnoemen. De klassieker Escape to Victory (1981) met Michael Caine, Sylvester Stallone en de voetballers Pelé, Bobby Moore en Co Prins. Sly als keeper van het elftal van geallieerden, een John Rambo avant la lettre. Of het Nederlandse All Stars (1997), geregisseerd door Jean van de Velde. Ook redelijk succesvol, vooral bij de voetballende jeugd is In Oranje (2004) onder regie van Joram Lürsen. Tja, wie wil er als jongetje nou niet in Oranje spelen? Jongetje? Net of meiden niet inmiddels ook fanatiek aan het voetballen zijn geslagen. Kijk Bend it like Beckham (2002), met een piepjonge Keira Knightley in één van haar eerste (kostuum)fil
Daarnaast kennen we natuurlijk de veelgeprezen voetbaldocumentaires zoals En un momento dado (2004) over voetbalgrootheid Johan Cruyff. Of Maradona by Emir Kusturica (2008). De opkomst en ondergang van de Amerikaanse voetbalclub New York Cosmos (met Pelé) wordt prachtig verteld in Once in a Lifetime (2006). In datzelfde jaar werd superster Zinédine Zidane de hele wedstrijd (Real Madrid-Villareal) op de huid gezeten voor de documentaire Zidane, a 21st century portrait . Adembenemend. Hier zie je levensecht hoe het spel door de beste spelers gespeeld en beleefd wordt.
Mijn eigen top vijf van voetbalfilms bestaat uit: The Match (1999 met Max Beesley en Richard E. Grant), Looking for Eric (2009, regie Ken Loach), Superclásico (2011, Deens met Paprika Steen), Rudo y Cursi (2008 met Gael Garcia Bernal) en The Damned United uit 2009 met een uitblinkende Michael Sheen als de controversiële manager Brian Clough. Niet allemaal even bekend, maar zeer (be)zienswaardig!
Gelukkig heeft het WK in Brazilië al veel ach en wee, jammer- en triomfklanken opgeleverd. Ik verwacht dat we binnen een aantal jaren enkele nieuwe voetbalklassiekers op het filmdoek kunnen verwachten. De titels en thema’s? Ik geef alvast een beslissende voorzet. Arjen got robbed, part II (Over de beste speler van het WK, Arjen Robben. Hoe hij, voor de tweede keer op rij, zijn droom in duigen ziet vallen), Draculuis (Een moderne versie van het Dracula verhaal waar de aan lager wal geraakte topvoetballer Luis Suarez zich maar wat graag in vast beet), Messi vs. Messi (Een documentaire over een ‘doodgewone’ voetballer en zijn doodgewone hond, een teckel), Daily Blind (Een documentaire die de doodschoppen op het WK 2014 keurig op een rijtje zet. Chronologisch, dag voor dag) en Referee Artistique (Een docudrama waarin twee amateurscheidsrechters worden gevolgd die het, slechts gewapend met een busje spuitsneeuw, tot professioneel graffitikunstenaar weten te schoppen). Veel kijkgenot gewenst alvast!
