Peter de Jonge plunderde op jonge leeftijd wekelijks de videotheek leeg en kwam thuis met de meest slechte actiefilms, uitgekozen met goedkeuring van zijn vader. Diezelfde vader viel ooit ‘s avonds op de bank in slaap, waardoor Peter op negenjarige leeftijdThe Shiningal te zien kreeg. Sindsdien is zijn filmsmaak, naar eigen zeggen, sterk verbeterd.
Sommige personages zoals Dr. Hannibal Lecter zul je altijd associëren met één acteur, maakt de serie Hannibal daarom überhaupt een kans?
Je hebt van die filmpersonages die je altijd zult associëren met één acteur. Johnny Depp is Jack Sparrow, Arnold Schwarzenegger is de Terminator en Heath Ledger is de Joker. Welke andere acteur die rol ook zal vervullen, nooit zal die aan de meester kunnen tippen, noch moet men dat willen. Het gevaar in het spelen van een personage waar al zoveel over geschreven is en waar soms al zoveel films over zijn gemaakt, is dat alles over dat personage al bekend is, waardoor het knap lastig wordt om er nog een eigen unieke draai aan te geven zonder dat er afbreuk aan het personage wordt gedaan. Dat wil niet zeggen dat het niet eerder gedaan is. In de filmgeschiedenis hebben talloze acteurs hetzelfde personage gespeeld. Kijk maar naar een James Bond, een Sherlock Holmes of een Dracula. Toch zijn er personages waar je je als acteur het liefst niet aan wil branden, omdat er een acteur was die zijn werk zó goed deed, dat diegene één werd met het personage. Elke toevoeging of uitbreiding aan dat personage werd daardoor overbodig. Dr. Hannibal Lecter is zo’n personage. Denk je aan Hannibal Lecter, dan denk je aan Anthony Hopkins. Met de komst van de televisieserie Hannibal kwam daar echter verandering in. Mads Mikkelsen kreeg de zware taak op zich om een nieuwe Hannibal Lecter neer te zetten, maar kan hij (en moet hij) aan Anthony Hopkins tippen?
Briljant psychiater, seriemoordenaar en kannibaal Hannibal Lecter werd voor het eerst vertolkt in de Michael Mann-film Manhunter door acteur Brian Cox, maar de meeste mensen zullen bij de naam Hannibal Lecter toch echt direct denken aan Anthony Hopkins. De beste man kreeg immers een Oscar voor zijn acteerprestaties in The Silence of the Lambs en met reden. Het menselijk kwaad werd niet eerder zo beestachtig en berekenend op het grote scherm vertoond. De manier waarop hij zijn intellect gebruikt om te charmeren en te manipuleren was angstaanjagend, maar de angst sloeg er pas echt in wanneer stukjes van het masker van Hannibal Lecter afbraken en de ware aard van het monster naar boven kwam. De meest kenmerkende scène is misschien wel diegene waarin Hannibal Lecter uit de doeken doet hoe hij iemand zijn lever oppeuzelde terwijl hij genoot van een lekkere chianti, gevolgd door een misselijkmakende slurp die Anthony Hopkins volledig improviseerde.
Logischerwijs was men daarom sceptisch toen bekend werd dat er een televisieserie over Dr. Hannibal Lecter zou komen. Wie zou dit monster moeten gaan vertolken en welk aspect van het verhaal zou belicht gaan worden? De keuze viel op de Deense acteur Mads Mikkelsen, die succes vergaarde met zijn debuut in Nicolas Winding Refn’s Pusher -trilogie en tegenwoordig internationaal behoorlijk in trek is. De gedachte dat hij de rol van Hannibal Lecter zou vertolken, stelde daarom gerust, maar tegelijkertijd zaten we nou niet bepaald te wachten op een overbodige vertelling van een verhaal dat men al zo goed kent. Des te interessanter was de keuze daarom om te horen dat de serie zou vertellen over de vrije dagen van Dr. Hannibal Lecter, waarin het monster vrij rondliep en ten alle tijden zijn masker op moest houden. Inmiddels is het tweede seizoen van de serie al aan de gang en mag het een succes genoemd worden, maar hoe kregen de makers dat voor elkaar?
Misschien wel de belangrijkste reden waarom de serie Hannibal werkt, is het feit dat we een Hannibal krijgen te zien die constant zijn ‘menselijk pak’ draagt. Waar we in de films - en dan met name The Silence of the Lambs - een Hannibal zien waarbij zijn ware aard al onthuld is, zien we in de serie een Hannibal die moet overleven en die trots lijkt te zijn dat hij, de jager, te midden van zijn prooi vrijelijk rond kan lopen. Dat verschil maakt het zo interessant om naar te kijken. We gaan er gemakshalve van uit dat Hannibal ook in de serie uiteindelijk gepakt zal worden, waardoor het des te intrigerender is om te zien hoe deze kannibalistische psychiater al die tijd ongestoord zijn gang kon gaan. Waar in The Silence of the Lambs zo duidelijk is dat we kijken naar een leeuw die ijsbeert in zijn kooi, zien we in de serie een wolf in schaapskleren. Het beest in hem zoals we die in Anthony Hopkins’ Hannibal zagen wordt maar bij vlagen belicht, waardoor we een heel andere kant van hem krijgen te zien en het wederom een genot is om naar Dr. Hannibal Lecter te kijken. De overstap van Hannibal van het grote scherm naar het kleinere is daarom een succes te noemen en zo kunnen twee verschillende versies van het personage prima naast elkaar leven. Mads Mikkelsen heeft de honger naar meer Hannibal Lecter succesvol aangewakkerd en weet ons iedere week weer iets voor te schotelen waardoor je je vingers wil aflikken. Bon appétit.
