Is de nieuwe persoonlijke filmdienst Cinetree echt het antwoord op de filmhonger van de cinefiel?
Vorige week vrijdag verscheen in NRC Next het artikel ‘Halina Reijn kiest een film voor je’. In dit interview, afgenomen door Marloe van der Schier, doet actrice Hanna Verboom uit de doeken hoe haar videoplatform Cinetree half oktober wordt gelanceerd. Voor vijf euro per maand krijgen abonnees toegang tot tien films per maand. Elke week worden twee films geïntroduceerd. Met een omlijsting van een ‘verhalenverteller’ die een film kiest die het publiek zou moeten zien. Voorbeelden van door haar genoemde ‘curatoren’ zijn Joris Luyendijk, Halina Reijn, Femke Halsema en Jeroen van Koningsbrugge. Cinetree mag vooral niet worden vergeleken met andere platforms als Netflix. Want ‘wij willen uniek zijn in het zoeken van bijzondere films’. Zodoende wordt Cinetree met een boetiek vergeleken, waar de krenten uit de pap worden getoond.
Verboom’s concept lijkt verfrissend, aangezien grootaanbieders als Netflix steeds meer mainstream producten opnemen in de catalogus, ten koste van kleine kunstprojecten. Derhalve zal haar persoonlijke benadering via vertegenwoordigers een deel van het publiek zeer aanspreken, we willen immers wat beroemdheden willen. Toch rijst in het artikel nergens de vraag waarom Verboom nu kiest voor BN’ers. De door haar genoemde groep oratoren is niets minder dan onderdeel van het gezelschap van graag geziene gasten van De Wereld Draait Door. Daarmee hebben ze een bereik. Of dat nu via hun twitter account is, hun mediaoptredens, of hun werk. Maar in hoeverre zijn ze in staat om een kwalitatieve doorsnede te bieden in wat film nu precies is. Of is dat niet belangrijk?
Eerder deze week twitterde ik de vraag rond of het überhaupt zinvol is om je te abonneren op een dienst die films aanbiedt die worden aanbevolen door mensen die niet perse filmkenners zijn. Zijn die beroemdheden net als filmexperts in staat om enerzijds een beeldanalyse te maken en anderzijds een film te contextualiseren? Zijn ze in staat om via de kunstkritiek uiteen te zetten waarom een kunstwerk gezien moet worden door de kijker? Nu is deze stelling wellicht wat flauw. Het is echter Verboom zelf die duidelijk stelt zich op filmliefhebbers te richten. De filmliefhebbers die ik ken opereren betrekkelijk onafhankelijk, lezen tijdschriften, gaan regelmatig naar de bioscoop, en selecteren zelf hun fil Op basis van curatoren welteverstaan, maar dan doelend op die filmfanatici die zichzelf professioneel kenner of expert kunnen noemen. Met een achtergrond in de journalistiek, literaire wetenschappen, geschiedenis, filosofie of filmwetenschap. Kortom, de filmliefhebber vind het belangvol dat de auteur van een aan film gerelateerd artikel wel degelijk enige kijk heeft op film als medium. Het lijkt twijfelachtig dat filmliefhebbers zich en masse zullen abonneren op Cinetree.
Zeker gezien Verboom’s ongefundeerde uitspraak dat een film als The Constant Gardener moeilijk te vinden is voor het publiek. Hoezo moeilijk te vinden? Netflix abonnees zullen daar geen probleem mee hebben, vanaf oktober 2013 is deze film opgenomen in haar catalogus. Sowieso een bedenkelijke gedachte, dat Fernando Mereilles’ drama moeilijk vindbaar is, met een wereldwijde bioscoopomzet van ruim 82 miljoen dollar. Andere krenten uit de pap die worden genoemd door Verboom, zijn de blockbuster Intouchables en een klassieker als Magnolia (onderdeel van menig filmcollectie). Beide films zijn volgens mij zelfs al door de publieke omroep uitgezonden. Dit zijn niet de films die je zou verwachten op een platform dat is ingericht voor filmliefhebbers die op zoek zijn naar bijzondere fil
Verboom’s concept is tegenstrijdig. Ze wil niet vergeleken worden met Netflix, maar gaat films aanbieden die bij de concurrent al in de catalogus zitten. Haar publiek zal bestaan uit filmliefhebbers, alhoewel die in mijn beleving niet zullen kiezen voor een versoberde dienst als Cinetree. En hoezo lijkt Cinetree niet op Netflix? Je betaal een x bedrag per maand, en daarmee krijg je recht op een VOD-dienst. Bij Cinetree kan je kiezen uit een marginaal aanbod, en bij Netflix zelfs uit originele series. Maar wacht? Verboom wil ook zelf gaan produceren. Naar eigen zeggen wil ze een film maken over het Internationaal Strafhof in Den Haag. Verboom’s unieke concept blijkt verre van authentiek.
