Documentaires en Arthouse, daar gaat Philip Fokker graag voor zitten.
Nieuws uit Hollywood bereikt hem sporadisch, behalve als er een Marvel of DC logo op staat...
De afgelopen maand kwam het begrip bandje veelvuldig tot mij. Via de media in het liquidatieproces natuurlijk, maar ook in twee documentaires spelen oude opname's een belangrijke hoofdrol.
Smullen
Waren de Endstra tapes een aantal jaar geleden nog een goudmijn voor true crime liefhebbers – en veel minder voor crime fighters – op het moment van schrijven spelen de opnamen die de zussen van Willem Holleeder van gesprekken met hem maakten een grote rol in de rechtsgang. Natuurlijk is het voor het publiek smullen als opnamen van bekende figuren boven water komen. Daar kan Alec Baldwin over meepraten en Mel Gibson natuurlijk ook. En vooral in de hiphop muziek was het een tijd cool om voicemail (excuses, antwoordapparaat) boodschappen te gebruiken voor de skits. Dit zijn de stukjes die tussen verschillende nummers zitten. Zo kun je veel bekende namen voorbij horen komen op het album Genesis van Busta Rhymes en op een plaat van The Opposites staat een stukje voicemail van een platenbaas die hen vraagt svp niet om drie uur 's nachts te bellen. Hij heeft namelijk ook nog een familie.
Death
In de documentaire A Band Called Death spelen opnamen die de band in hun jonge jaren maakte een verbindende rol. Ik zou hier 'spoiler alert' kunnen schrijven maar deze documentaire is zo te gek dat je hem sowieso zou moeten kijken. Hij verhaalt over een bandje in Detroit – waar ik net ben geweest, altijd leuk plaatjes kijken is dat – bestaande uit drie zwarte broers. Zij spelen echter geen Motown waardig materiaal maar avantgardistische (in retrospectief) Punk rock muziek. Aangezien ze geen poot aan de grond krijgen valt de boel op een gegeven moment uit elkaar, de mastertapes van de opnamen uit die tijd blijven god zij dank bewaard. En als we toch in Detroit zijn: Kijk meteen even de documentaire Super Alice Cooper Duper. Ook een meesterlijk tijdsdocument van een muzikale Detroit local.
Listen to me
De jaren vijftig en zestig waren in Hollywood even 'crazy' als tegenwoordig. Daar zijn genoeg boeken over geschreven waarvan Hollywood Babylon I & II mijn all time favorieten zijn. Iemand die die jaren met volle teugen heeft meegemaakt is Marlon Brando. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was hij een waar sex symbool, iets waar hij het jaren later moeilijk mee zou krijgen. Maar ook het publiek, de oppervlakkigheid en het verlies van privacy drukken zwaar op zijn leven. The price you pay for fame zou een mooie ondertitel kunnen zijn voor de documentaire Listen to me Marlon. De ster van Julius Ceasar, The Wild One, The Godfather en Apocalyps Now is op een gegeven moment begonnen met het opnemen van zijn gedachten voor een soort audio dagboek. Die tapes zijn met goedkeuring van de familie door maker Stevan Riley gebruikt voor deze indrukwekkende documentaire. Riley mixte bandopnamen, tv beelden, audio uit interviews en filmbeelden om tot een grootse compositie te komen: een kijkje in de ziel van een van de belangrijkste acteurs ooit.
