Film speelde geen belangrijke rol in Jans leven, totdat hij op achtjarige leeftijd werd blootgesteld aanJurassic Park, een filmische ervaring die hem nooit meer heeft losgelaten en hem tot op de dag van vandaag achtervolgt.
Nu dat Game of Thrones weer hervat is, is er voor mij een sociaal moeilijke tijd aangebroken.
NB.: in deze column worden bewust geen spoilers voor komende afleveringen Game of Thrones gegeven. Want mensen die zich daar schuldig aan maken zijn de ergst denkbare schurken van de huidige tijd. Wel helpt het als je een beetje bij bent met de serie, maar dat is je eigen verantwoordelijkheid.
Ik bevind mij in een sociaal isolement. Niet omdat ik onaangepast ben aan mijn medemens. Niet omdat ik vervreemd ben geraakt van een steeds cynischer, immer verhardende maatschappij waarin ik mijn onbeduidende rol niet meer kan verdragen. Niet omdat ik een single nerd ben (hoewel...). Neen, niets van dat alles. Ik weet simpelweg teveel, en wat ik weet is meer dan een groot deel van mijn vriendenkring kan bevatten. Mijn kameraden kunnen nog niet omgaan met de kennis die ik heb, en dus wordt mij de mond gesnoerd voor hun gemoedsrust. Zwijgen of eruit liggen, dat zijn de opties waartoe ik gebonden ben. Maar ondertussen heb ik niemand om mee te discussiëren over hoe Game of Thrones nou eigenlijk écht verder gaat en voel ik mij een eenling zonder zielsverwant, op zoek naar antwoorden die nog jaren op zich zullen laten wachten.
Joffrey Baratheon is dood. De meest gehate man op de buis ontglipt die dubieuze titel met zijn heengaan. Het monster dat hoeren geselde, zeven koninkrijken teisterde met zijn irrationele wreedheid en die arme Sansa Stark haast tot geestelijke wanhoop dreef, is niet meer. Big fuckin' whoop-dee-doo , zoals ze in Amerika plegen te zeggen. Voor mij was zijn overlijden non-nieuws. Ik wist allang dat ie de pijp uit was voordat hij daadwerkelijk de pijp uit was. Nee, het is geen helderziendheid van mijn kant. Ik lees boeken. Dé boeken, in dit geval. George R.R. Martins magistrale episodes van A Song of Ice and Fire zijn door mij reeds allemaal verslonden, dus ik weet precies hoe en wat (sommige minder significante details daargelaten). Ik heb die boeken natuurlijk niet slechts uitgeplozen omdat ik ermee wilde pronken, maar omdat ik zwak was. Ik moest en zou weten hoe het verder ging omdat ik het maanden wachten op nieuwe afleveringen waarmee HBO ons laat lijden niet kon verdragen. Het was een overweldigende leeservaring, die echter gepaard ging met twee grote nadelen. Ten eerste hoef ik nu niet slechts één jaar te wachten op een nieuw seizoen, maar moet ik al gauw vijf jaar wachten op een volgend boek, dus ben ik er in veel opzichten bar weinig mee opgeschoten. Ten tweede weet ik nu meer dan veel anderen, en die kennis intimideert hen en isoleert mij.
En dus wordt ik bij gezellige bijeenkomsten van mijn vriendenkring onderworpen aan de discussies van anderen, zonder een wezenlijke bijdrage te mogen leveren, omdat ik daarmee riskeer de discussie definitief voortijdig de das om te doen. Zelfs als de één triomfantelijk een theorie poneert over hoe de zaken mogelijk in elkaar steken en mijn kant opkijkt, hopend op een bevestigende knik, is dat voor de ander al een brug te ver en maant hij mij op ondubbelzinnige wijze tot het houden van mijn mond. Een tandeloze spin in een web van kennis is wat ik ben (maar gelukkig geen eunuch). Joffrey is dood, wat kan mij het nog schelen? Ik weet donders goed welke kwade genius dat op het geweten heeft. Ook de waarheid over de Three-Eyed Raven is voor mij verleden tijd. Dany's perikelen in Meereen liggen ver achter me. Leuk om eindelijk in audiovisuele vorm te zien, maar in essentie allemaal oude meuk. Ik zit met echte vragen. Raadselen vooralsnog verstoken van een antwoord. Mysteries die pas over vele jaren ontrafeld zullen worden. Is - spoiler - inderdaad de - spoiler - van - spoiler - en - spoiler - ? Leeft - spoiler - überhaupt nog? Heeft - spoiler - daadwerkelijk - spoiler - opgelopen in - spoiler - ? En gaan - spoiler - en - spoiler - inderdaad de - spoiler - van - spoiler - overnemen? Dát zijn pas vragen die er toe doen, potdomme!
En dus drijft de onvrede van mijn makkers over mijn kennis en mijn eigen ongenoegen wezenlijke bijdragen te mogen leveren in conversaties met anderen mij naar de duistere krochten van het wereldwijde web, op zoek naar lotgenoten die dezelfde sociale vervreemding doorstaan, wegens hun eveneens niet zo snuggere beslissing dé boeken te lezen. Tot diep in de nacht debatteer ik in ellenlange forumdiscussies met wie weet wat voor ongure types, op zoek naar mogelijke onthullingen. Elk woord van Martin wordt met zorg uit de context gerukt, van alle kanten af beschouwd, terug in de context geplaatst en achterstevoren gespeld in de hoop op verborgen boodschappen. Volslagen zinloos natuurlijk, want het zijn en blijven theorieën die voorlopig nog niet publiekelijk van een bevestiging of ontkrachting voorzien zullen worden. Maar het voelt zo heerlijk om te proberen de groteske geest van Martin te doorgronden. Is - spoiler - misschien - spoiler - ?! No way !! Nachtenlange Internetdiscussies met vreemden wekt dan weer wel genoeg medelijden van mijn vrinden op om hen ertoe te bewegen mij uit mijn isolatie te trekken voor wat frisse lucht. 'Laten we samen naar de film gaan! Wat dacht je van The Hobbit: The Desolation of Smaug , The Hunger Games: Catching Fire of Divergent ? Zolang je maar stil bent, want je hebt de boeken al gelezen en we willen niet gespoilerd worden.'
Goddank dat de serie Game of Throne s de boeken met rasse schreden begint in te halen. Wie weet zitten er volgend seizoen al eindelijk weer plotlijnen in die ook voor mij volledig nieuw zijn en mijn mogelijkheden me te verheugen in het speculeren over de voortgang van de serie met mijn kornuiten weer nieuw leven inblaast.
Zoals een - spoiler - die het lijk van - spoiler - doet herrijzen.
