Ruud Stift houdt van taal in al haar verschijnings-vormen (boek, tv, film, muziek). Met als tweede passie voetbal (DHL veteranen 1) wil hij ook nog weleens tegen een paar schenen schoppen.
In deze column wil ik even een ‘dingetje’ bij mijn lezers aankaarten. Een dingetje dat steekt en waar anderen misschien ook onder lijden. Call me old fashioned , maar ik schaf nog regelmatig dvd’s aan. Dit tot afgrijzen van mijn vrouw, want ze belanden steevast in de kast. “Maar liefje, zeg ik dan verdedigend, deze was maar 1 euro bij de kringloop.” En weer is de stapel dvd’s die ik nog moet kijken uitgebreid met een volgend exemplaar.
Waar die almaar uitdijende stapel onder meer uit bestaat? Ik noem er vijf, zomaar, zonder enige logische volgorde: 1. (2007). Volgens de cover een ‘knotsgekke komedie’ met Sam Rockwell, Paul Giamatti en Mark Ruffalo in de hoofdrollen. ‘Een komisch pareltje, voor het eerst op dvd.’ Waarom ik deze kroonjuweel tot op heden links heb laten liggen? Er gaan altijd - onverklaarbaar - andere dingen voor, zoals kijken en genieten van alle seizoenen of (“Swedgen, cocksucker!”). 2. (2010). Het ware verhaal van de meest beruchte crimineel van Italië. ‘Een must voor de liefhebbers van en series als .’ Ik ben één van die liefhebbers. Waarom verkies ik dan een bezoek aan een filmhuis, gratis dankzij mijn Cinevillepas? 3. (2011). Twee broers, Tom Hardy en Joel Edgerton, die vechten voor hun familie. Met Nick Nolte! “Maar laat eens kijken. Hij duurt maar liefst 134 minuten. Dat is een lange zit. Nee, dat trek ik niet vanavond. Ik ga voor een warm bad met een goed boek.” 4. (2008). Colin Firth en Catherine Keener, geregisseerd door Michael Winterbottom (!). “Even lezen waar deze film over gaat. Mmm, lijkt me niet heel opwekkend. Weet je wat, laten we een film kijken via UPC on demand.” 5. (2000). Een ‘voortreffelijke, zeer aangrijpende’ documentaire over kinderen uit Jeruzalem, kinderen met Palestijnse en Israëlische ouders. “Bah, nee. Daar heb ik vanavond even geen zin in. De kranten staan er vol mee. Hey gaaf, op tv. Weet je wel, die hebben we toen in Amsterdam gezien. Echt een grappige film, die wil ik nog wel een keer zien. Jij niet?”
Herkenbaar? Ja, toch? Ik zal binnenkort de knoop door moeten hakken. Gaat die indrukwekkende stapel dvd’s in dit leven nog door mij bekeken worden? Ik denk dat ik het antwoord al weet. En ik weet ook heel zeker dat mijn vrouw mij bij de beantwoording van deze vraag een stevig duwtje in de rug, zeg maar gerust een por, zal geven.
Dus, wees niet verbaasd als je binnenkort een Marktplaats-advertentie van mijn hand ziet. Of misschien duik ik op bij jou in de buurt, met een kraampje, op een rommelmarkt in de sporthal. Te koop: dvd’s! Allerlei genres. Van tweede eigenaar, echter: NOOIT bekeken! 0,50 euro per stuk, tien voor 4 euro. Of wat de gek ervoor geeft. En natuurlijk, ook dan dient zich weer zo’n ‘gek’ aan die de dvd’s koopt. Voor weinig. Die heeft bij thuiskomst wat uit te leggen…
