Peter de Jonge plunderde op jonge leeftijd wekelijks de videotheek leeg en kwam thuis met de meest slechte actiefilms, uitgekozen met goedkeuring van zijn vader. Diezelfde vader viel ooit ‘s avonds op de bank in slaap, waardoor Peter op negenjarige leeftijdThe Shiningal te zien kreeg. Sindsdien is zijn filmsmaak, naar eigen zeggen, sterk verbeterd.
Breaking Bad is afgelopen. Tijd om afscheid te nemen van Walter White en de rest.
De laatste acht afleveringen van Breaking Bad worden in Nederland vanaf 12 januari 2014 uitgezonden door de VPRO. Spoilers heb ik in onderstaande column zoveel mogelijk vermeden, maar mocht je nog niet helemaal bij zijn, dan raad ik uit voorzorg aan om niet verder te lezen.
Terwijl ik dit schrijf, staat de eerste aflevering van Breaking Bad aan. We worden geïntroduceerd aan Walter White (Bryan Cranston), een knullige en overgekwalificeerde scheikundeleraar van 50 die deels bij een autowasserette werkt om voor zijn vrouw en gehandicapte zoon te zorgen. Walter is vastgeroest in zijn leven, met als meest schrijnende beeld dat zijn vrouw hem in bed aftrekt terwijl zij met een laptop op schoot haar eBay-veiling in de gaten houdt. Dan wordt er kanker bij Walter geconstateerd, longkanker. Walter zal nog maar een paar maanden te leven hebben en na zijn dood zal zijn gezin verzuipen in rekeningen en schulden. Dat kan Walter niet laten gebeuren. Gooi het op een midlifecrisis, wijt het aan de longkanker, maar een nieuw man is geboren. Walter White zal uitgroeien tot ‘Heisenberg’, een meesterlijke en beruchte drugsbaas die niet alleen de drugswereld op zijn kop zet, maar vooral zijn eigen leven. Vorige week werd de laatste aflevering van Breaking Bad in Amerika uitgezonden. Na vijf seizoenen komt Breaking Bad aan zijn eind en moeten we afscheid nemen van Walter White en de rest van de cast.
Eens in de zoveel tijd hebben we het geluk om legendarische televisie mee te maken. Als voorbeeld noem ik The Wire (ja, ik voelde mij aangesproken door Family Guy ), maar series als Twin Peaks en The Sopranos behoren daar ook toe. Breaking Bad is een serie die eveneens in dat rijtje past en er komt nu dan eindelijk een eind aan. De hype van de serie steeg naar ongekende hoogtes en na het vierde seizoen was ik oprecht bang dat ze het met het vijfde seizoen zouden verklooien (jullie weten hoe ik over Dexter denk). Maar niets is minder waar. Het vijfde seizoen is het meest intense en briljante seizoen van Breaking Bad en de laatste paar afleveringen zijn nagelbijtend spannend (alsof ik die nog over had na het herkijken van de eerste vier seizoenen). De kwestie is al lang niet meer wie er blijft leven of wie er in de bak belandt, maar vooral hoe men verder gaat. Walter heeft met zijn acties nogal wat levens op zijn kop gezet, te beginnen bij die van hem zelf.
Walter White kent vele gezichten. Aan de ene kant is hij een familieman, een vader, die alles voor zijn gezin over heeft en zielsveel van ze houdt. Niet voor niets besluit hij met Jesse Pinkman (Aaron Paul), een oud-leerling van Walter, samen te werken om crystal meth te gaan koken en verkopen, zodat zijn gezin niet met niets achterblijft na zijn dood. ” You know the business... and I know the chemistry ” . Met die uitspraak van Walter begon het allemaal. De eerste stappen richting een berekenende en manipulerende drugsbaas die gevreesd wordt door vriend en vijand. De drugswereld is hard en vroeg of laat word je gedwongen om keuzes te maken die je voorheen niet voor mogelijk hield. In de eerste paar afleveringen heeft Walter de grootste moeite om een agressieve drugsdealer die hem wil vermoorden te doden, een paar seizoenen later geeft Walter de opdracht om tien man in twee minuten om te leggen.
Die reis, van Walter White, een lieve, zachtaardige man die alleen maar het beste met zijn gezin voor heeft, naar Heisenberg, de ijskoude crimineel die voor niets en niemand opzij gaat, wordt op briljante wijze aan ons gepresenteerd. Visueel is het een plaatje, de soundtrack is om te smullen en het schrijfwerk van maker Vince Gilligan is puur goud. Uitspraken als “ You're a time bomb. Tick, tick, ticking and I have no intention of being around for the boom ” van Mike Ehrmantraut en de “ I am the one who knocks ”- speech van Walter doen je haren rechtop staan. Maar wat Breaking Bad pas echt perfect maakt, is het acteerwerk. Anna Gunn (Skyler), Aaron Paul (Jesse), Dean Norris (Hank Schrader), Betsy Brandt (de vrouw van Hank), Bob Odenkirk (Saul), Jonathan Banks (Mike Ehrmantraut), Giancarlo Esposito (Gus), teveel mensen om op te noemen, maar het zijn stuk voor stuk meesterlijke acteurs. Bryan Cranston spant uiteraard de kroon. Niemand zag aankomen dat de acteur die de gekke vader uit Malcolm in the Middle speelde een paar jaar later het televisielandschap op zijn kop zou zetten met zijn vertolking van Walter White/Heisenberg. Zonder hem had Breaking Bad niet kunnen uitgroeien tot wat het is.
En daar zijn we dan. In het gat beland waarin het einde van Breaking Bad ons achterlaat. Maar het is goed zo. We mogen onze handjes dichtknijpen dat we deze serie hebben mogen meemaken. Het is tijd om afscheid te nemen van geweldige personages als Skyler, Jesse ( “Bitch!” ), Hank, Saul , Mike, Gus en zelfs Badger en Skinny Pete. Het is tijd om afscheid te nemen van Walter White, als we dat al niet veel eerder hebben gedaan toen Heisenberg werd geboren.
Vaarwel, Walter White. It was all in the chemistry .
